Σάββατο βράδυ στο χωριό.
Μετά από μια κουραστική εβδομάδα , ένα διήμερο νομίζω είναι ότι χρειάζομαι για να γεμίσω τις μπαταρίες μου.
Και μη νομίσετε ότι θα την αράξω, όχι, έχω να κάνω ένα σωρό πράγματα, να βαψω, να κολλήσω, να βρω χώρο για να βάλω το μπαούλο μου που το διορθώνω, ( θα σας το δείξω καλέ, άλλο είναι το θέμα μας τώρα) κι ανάμεσα σ όλα αυτά να σκεφτώ και το παραμύθι που μου έλεγε η άλλη γιαγιά μου, αυτό με τις νεράιδες.
Πρέπει να το θυμηθώ για δυο λόγους, ο ένας ακούει στο όνομα Ευγενία κι ο άλλος στο όνομα Αριστέα.
Η Ευγενία πρέπει να το ακούσει για να μάθει και κάτι άλλο εκτός από τα συνηθισμένα παραμύθια και η Αριστέα για να το διαβάσει και να το βάλει μαζί με τα άλλα παραμύθια για να το διαβάσετε κι εσείς.
Για να δουμέ λοιπόν πώς άρχιζε αυτό το παραμύθι;
Νομίζω όμως ότι θα βοηθούσε ένα ρυζόγαλο για να το θυμηθώ.
Η γιαγιά μου , προσπαθώντας να με ταίσει, πάντα μου έλεγε παραμύθια και για να φάω το ρυζόγαλο, έπρεπε να μου πει το αγαπημένο μου, αυτό με τις νεράιδες.
Μη με βλέπετε τώρα που τρώω όλο το φαί μου, μικρή δεν έτρωγα καθόλου!!!!!!
Έχουμε και λέμε , γάλα, ζάχαρη , ρύζι,..... ρύζι; πού είναι το ρύζι;
_Γιάννη, μπορείς να πεταχτείς μέχρι το μπακάλη για να μου αγορ........
_Όχι, βλέπω μπάλα , πετάξου εσύ και γρήγορα για να προλάβεις.
_Ξέρεις ότι φοβάμαι το βράδυ.
΄_Αντε , δεν ντρέπεσαι ολόκληρη γυναίκα, ο δρόμος είναι γεμάτος φώτα, η Ευγενία θα πήγαινα άφοβα.
Τί να κάνω , θα πάω, ας όψεται το ρυζόγαλο και το παραμύθι.
Λίγο ακόμη και φτάνω ,αλλά θα περάσω κι από το μπιαδούδι,(πηγή με τρεχούμενο νερό, που ακόμη και σήμερα τρέχει στο χωριό μας), τον χώρο που μαζεύονταν οι νεράιδες, όπως έλεγε η γιαγιά μου , ευτυχώς που έχει κολόνα με φως και δεν φοβάμαι να περάσω.
Απορώ, πώς περπατούσαν οι άνθρωποι όταν δεν είχαν ηλεκτρικό ρεύμα;
Τί λέω, αφού όλοι μαζεύονταν στο σπίτι μόλις έδυε ο ήλιος και κοιμόντουσαν νωρίς για να ξυπνήσουν πρωί πρωί για τις δουλειές τους.
8 η ώρα ήταν μεσάνυχτα!!!!!!!!
_Ωχ! τί έγινε; γιατί σκοτείνιασε ο τόπος; μάλλον διακοπή ρεύματος, τώρα βρήκε;
Πώς θα γυρίσω πίσω που δε βλέπω ούτε τη μύτη μου;
Ευτυχώς που έχει και φεγγάρι απόψε και φέγγει , μια στιγμή να συνηθίσουν τα μάτια μου, γιατί βλέπω μόνο σκιές!!!!!!!!!
Σκιές; τί είναι αυτές οι σκιές που βλέπω;
Απαπαπα!!!!!! τί έπαθα;
Μια νεραιδούλα, δεν είμαι στα καλά μου νομίζω, αλλά πάλι αφού τη βλέπω και την ακούω που κλαίει.
Ας πλησιάσω σιγά σιγά.
_Γιατί κλαις νεραιδούλα μου;
_Κλαίω γιατί έχασα το χτένι μου και μερικά ακόμη πράγματα και οι υπόλοιπες νεράιδες έφυγαν και με άφησαν εδώ μονάχη , μέχρι να τα βρω.
Αν δεν τα βρω, δεν θα μπορέσω να γυρίσω ποτέ στη νεραιδοχώρα μας.
_Πότε έγινε αυτό;
_Πριν λίγο καιρό, για να θυμηθώ, α, ναι , λίγο πριν γεμίσει το χωριό με αυτά τα ψηλά δέντρα που έχουν ένα φεγγάρι στην κορυφή τους.
_Τις κολόνες της ΔΕΗ εννοείς; αυτό έγινα το 1960, από τότε ψάχνεις;
_Δεν ξέρω πώς τα λένε αυτά τα δέντρα και ούτε τί σημαίνει 1960, εγώ ξέρω ότι δεν μπορώ να βρω τα πράγματα μου.
_Για πες μου τί πράγματα έχασες , εκτός από το χτένι σου, μήπως μπορώ και σε βοηθήσω να τα βρεις.
_Να, έχασα μια μηχανή που ράβαμε τα φορέματα μας κι ένα σίδερο που τα σιδερώναμε .
_Θα με τρελάνεις νεραιδούλα μου, πώς κουβαλουσες εσύ η τοσοδούλα, τόσο βαριά πράγματα;
_Βαριά, τί σημαίνει βαριά; Με τα μαγικά φτερά μας, πετάμε και κουβαλάμε ότι θέλουμε εμείς!
_Έτσι ε; να θυμηθώ να σε φωνάξω όταν θα μετακομίσουμε , τότε!
_Εσύ ποια είσαι, όμως, δεν μου είπες και τί γυρεέυεις τέτοια ώρα στους δρόμους; Δεν έχεις αύριο πρωί δουλειές;
Δεν θα πας στα χωράφια, δεν θα ταίσεις τις κότες , δεν θα αρμέξεις τις κατσίκες;;
_Εγώ νεραιδούλα μου είμαι η γιαγιά της Ευγενούλας και θέλησα να φτιάξω ένα ρυζόγαλο για να θυμηθώ τα παραμύθια που έλεγε η δική μου γιαγιά .
Παραμύθια με νεράιδες που μαζεύονταν στο μπιαδούδι, και έλουζαν τα μαλιά τους και τραγουδούσαν.
Αυτά τα παραμύθια θέλω να τα στείλω και στην Αριστέα να τα βάλει στο μπλογκ της!!!!!!!!
_Αριστέα; ποιά είναι πάλι αυτή ;
_ Η Αριστέα είναι......... άσε καλύτερα. Πού να σου εξηγώ τώρα νεραιδούλα μου.
_Και το μπλογκ,τί είναι το μπλογκ;
_Αυτό κι αν είναι δύσκολο να σου το εξηγήσω.
Τέλος πάντων, περίμενε εδώ , πάω μέχρι το σπίτι και είμαι σίγουρη ότι κάτι θα βρω στο υπόγειο.
_Ρένα, γύρισες; τί σκαλίζεις στο υπόγειο τέτοια ώρα;
Πήρες ρύζι, άντε , περιμένω το ρυζόγαλο τόση ώρα.
_Εεεεεε...... αφού έχει διακοπή ρεύματος, πώς να κάνω ρυζόγαλο;
_Ποιά διακοπή μου λες, δεν κόπηκε το ρεύμα καθόλου, στο υπόγειο που είσαι δεν έχει φως;
_Ναι, έχεις δίκιο, έχει φως, Τότε τί, πώς, από πού εμφανίστηκε η νεραιδούλα;
_Είπες τίποτα, δεν σε άκουσα!!!!!!
ΓΚΟΟΟΟΛ!!!!!!
Πού πας καλέ πάλι και τί κουβαλάς μαζί σου;
_Τώρα έρχομαι.
_Ψιτ, νεραιδούλα , πού είσαι;
_Εδώ, εδώ, βρήκες κάτι;
_Ναι, έλα , πάρε το σίδερο , πάρε και τη μηχανή.
.
Η γιαγια μου, μου έλεγε ότι τα βρήκε μια μέρα στο μπιαδούδι και τα πήρε στο σπίτι της για να ράψει και να σιδερώσει τα προικιά της.
Τα είχαν ξεχάσει οι νεράιδες, έλεγε και φοβόταν ότι κάποια μέρα θα τα ζητούσαν πάλι!!Γιαυτό τα φύλαξε τόσα χρόνια και να που έλαχε σε μένα να σε συναντήσω και να σου τα δώσω!!!! !!
_Αχ, τι ωραία, τώρα θα έρθουν να με πάρουν και θα γυρίσω επι τέλους στη νεραιδοχώρα μας!!!!!!
Γεια σου νεραιδούλα μου, ώρα καλή για τη νεραιδοχώρα κι άλλη φορά να είσαι πιο προσεχτική και να μην αφήνεις τα πράγματα σου όπου νάναι.!!!!!!!!!
_Τί έγινε το ρυζόγαλο Ρένα; θα το φάμε καμιά φορά;
_Δεν πρόλαβα τον μπακάλη, αύριο θα το φτιάξω.
_Και πού ήσουν τόση ώρα; είχες πιάσει κουβέντα με τις νεράιδες στο μπιαδούδι;
_Αυτό ακριβώς έκανα.
_Μπα σε καλό σου , με έκανες και γέλασα βραδιάτικα!!!
Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις , είναι απολύτως αλήθεια!!!!!
Έτσι ακριβώς έγιναν τα πράγματα!!!!!!!!!
Αν δεν με πιστεύετε, ελάτε στο χωριό μου να δείτε το μπιαδούδι και ρωτήστε και τον Γιάννη!!!!!!
Το δεύτερο αυτό παραμύθι, το αφιερώνω στην άλλη μου γιαγιά, από τη μεριά της μαμάς μου και συμμετέχω πάλι στο δρώμενο της
Αριστέας.
Διαβάστε όλες τις συμμετοχές και γίνετε πάλι παιδιά και γιατί όχι,γράψτε κι εσείς το δικό σας παραμύθι!!!!!!!!
