ΧΑΜΕΝΑ ΌΝΕΙΡΑ

Λίγο ακόμα και θα φτάσει την καρέκλα που έβαλε εχθές το βράδυ κάτω από το παράθυρό της.

Μα πού είναι, αναρωτήθηκε ψάχνοντας με τις άκρες των δαχτύλων των ποδιών της.

Από αυτό το παράθυρο έχει πηδήξει πολλές φορές χωρίς καρέκλα, τώρα τί έπαθε και φοβάται;

Διστάζει γιατί ένα στραβοπάτημα θα σημαίνει την στέρηση της ελευθερίας της για πάντα. 

Δυο ζευγάρια μάτια παρακολουθούν τις κινήσεις της. 

Επιτέλους ακούμπησε στην καρέκλα και κατέβηκε. 

Κάθησε χαμηλά και περίμενε. 

Καταλάβαινε ότι πλησιάζουν από τις ανάσες τους.

Δυο υγρές μύτες την ακούμπησαν τρυφερά. 

Έβαλε το χέρι στην τσέπη και τους έδωσε από μια λιχουδιά. 

Ύστερα πήρε το βαλιτσάκι της και ξεκίνησε για την αυλόπορτα. 

Τα αγαπημένα της σκυλιά την ακολούθησαν αθόρυβα κουνώντας την ουρά τους όπως τους είχε μάθει καιρό τώρα. 

Άνοιξε σιγά σιγά και τους είπε ψιθυριστά πως θα πάει να τους φέρει κι άλλες λιχουδιές. 

Αυτά κούνησαν τις ουρές τους και κάθισαν στα πίσω πόδια.

Θα την περίμεναν υπάκουα μέχρι να γυρίσει. 

Έτσι τους είχε μάθει για να την βοηθήσουν άθελά τους στο φευγιό της.

Άνοιξε το βήμα της και κατηφόρισε από τον χωματόδρομο για να κόψει δρόμο. 

Το σκοτάδι ήταν πικνό αλλά ήξερε τον δρόμο καλά. Εξάλλου είχε φροντίσει να απομακρύνει από μέρες όσα εμπόδια πιθανόν να την έκαναν να σκοντάψει και να πέσει. 

Ο κόμπος στον λαιμό της δεν έλεγε να φύγει. 

Διέκρινε ενα μαύρο όγκο στο σκοτάδι,  ήλπιζε να ήταν αυτός. 

Μια δέσμη φωτός διέσχισε το σκοτάδι. 

Ναι αυτός ήταν. 

Της έκανε σινιάλο με τα φώτα. 

Έτρεξε γρήγορα κι άνοιξε την πόρτα. 

Πέταξε το βαλιτσάκι της στο πισω κάθισμα και έπεσε με ανακούφιση στο μπροστινό. 

_ Έτοιμη ξάδερφε φύγαμε. 

_Πάμε πάμε, γιατί έτσι και μας ανακαλύψουν, χαθήκαμε. Πάει χαμένο το σχέδιο μας.

Ο καπετάνιος μας περιμένει.

Ηρέμησε κι άφησε μου το χέρι για να μπορέσω να οδηγήσω. 

Από την ημέρα που της ανακοίνωσαν τα αδέρφια της οτι ήρθε η ώρα της αποκατάστασης της, αναστατώθηκε η ζωή της.

Περίμενε ότι θα γινόταν κάποια στιγμή, αλλά όχι τόσο νωρίς και σίγουρα όχι με αυτόν τον  μεγάλο άνδρα που τον διάλεξαν τα αδέρφια της γιατί σκόπευαν να συνεταιριστούν μαζί του.

Τα όνειρα της ήταν αλλα. 

Να γίνει δασκάλα να παντρευτεί αυτόν  που θα αγαπούσε και να έκαναν πολλά παιδιά. 

Αποφάσισε λοιπόν να το σκάσει και ζήτησε τη βοήθεια του αγαπημένου της  ξαδέρφου .

Ούτε κι αυτός συμφωνούσε με αυτόν τον γάμο γι'αυτό και δέχτηκε να την βοηθήσει. 

_Φτάσαμε Αρετούλα.

Πάρε το βαλιτσάκι σου και πάμε. 

Η φωνή του την επανέφερε στην πραγματικότητα. 

Δεν μπορούσε να μιλήσει από την αγωνία. Η γλώσσα της ειχε κολλήσει στο στόμα της.

Νόμιζε ότι παρακολουθούσε μια εκπομπή στην τηλεόραση, ότι όλα αυτά δεν αφορούσαν την ίδια. 

Άραγε έκανε καλά που έφευγε;

Τί μέλλον την περίμενε σε ένα ξένο τόπο;

Άρπαξε με θάρρος το βαλιτσάκι της και πήδηξε από το αυτοκίνητο. 

Δεν ήταν καιρός για σκέψεις και πισωγυρίσματα. 

Έκανε το σταυρό της και προχώρησε προς το καΐκι. 

Πριν ανέβει, σταμάτησε και αγκάλιασε τον ξάδερφο της, ευχαριστώντας τον για όλα όσα έκανε γι'αυτή. 

Ήξερε ότι τον περίμεναν κι αυτόν δύσκολες ώρες καθώς  θα ήταν ο πρώτος που θα ανέκριναν τα αδέρφια της.

Τον φίλησε σταυρωτά κι ανέβηκε στο καΐκι. 

_ Σε ένα μήνα θα έρθω να σε βρω Αρετούλα, της υποσχέθηκε.

Μη φοβάσαι είσαι σε καλά χέρια. 

_Έλα από δω κόρη μου, της είπε ο καπετάνιος. 

Πρέπει να σε κρύψω. Θα σαλπάρουμε για Πειραιά σε δύο μέρες για να τους ρίξω στάχτη στα μάτια. 

Αν φύγουμε τώρα θα καταλάβουν ότι είσαι μαζί μου και θα μας κυνηγήσουν. 

Το πρωί που θα καταλάβουν οτι λείπεις, η πρώτη τους δουλειά θα  είναι να κατέβουν στο λιμάνι και να ψάξουν όλα τα καΐκια. 

_Και δεν θα με βρουν καπετάν Βασίλη αν ανέβουν και σ αυτό;

_ Δεν θα σε βρουν όσο κι αν ψάξουν. 

Πριν από χρόνια έφτιαξα μόνος μου αυτή την κρύπτη και δεν το είπα ποτέ σε κανένα. 

Σαν παλικάρι κι εγώ αγάπησα μια κοπέλα,  μ αγάπησε κι αυτή θαρρώ, αλλά οι δικοί της δεν ήθελαν να πάρει ναυτικό.

Ετοίμασα κι εγώ την κρύπτη για να την φυγαδεύσω.

Θα πηγαίναμε για λίγες μέρες σ ένα άλλο νησί κι όταν θα γυρνούσαμε θα μας πάντρευαν αναγκαστικά. 

Την περίμενα την συγκεκριμένη νύχτα και την επόμενη και όλες τις επόμενες  νύχτες, για ένα μήνα συνέχεια. 

Δεν ήρθε ποτέ. Θα συνέχιζα να περιμένω, αλλά έμαθα οτι οι δικοί της ετοίμαζαν το σπίτι για γάμο και κατάλαβα. 

Δεν είχα πια καμιά ελπίδα. 

_ Γιατί δεν ήρθε;

_Δεν ξέρω κόρη μου, ποτέ δεν θέλησα να μάθω αν αλλαξε γνώμη ή αν προσπάθησε να έρθει και την σταμάτησαν. 

_Εσύ δεν έκανες οικογένεια καπετάν Βασίλη;

_Όχι κόρη μου, μια φορά αγαπάει κάποιος. 

Παρακολουθούσα τη ζωή της από μακριά και χαιρόμουν που έβλεπα ότι περνούσε καλά με τον άνδρα της και με τα παιδιά που απόκτησαν.

Τα αγάπησα κι αυτά σαν δικά μου, γιατί ήταν κομμάτι δικό της.

Έλα τωρα να σε κρύψω γιατί οπου να'ναι ξημερώνει, θα ανακαλύψουν το φευγιό σου και θα έχουμε πανηγύρια. 

Έχει από όλα μέσα στην κρύπτη, νερό και φαγητό και στρώμα για να ξαπλώσεις. Σου έφερα και μερικά βιβλία για να περάσει ευχάριστα η ώρα σου.

Όταν φύγουν θα έρθω να ανοίξω να πάρεις αέρα και πάλι να κρυφτείς όμως. 

Όταν θα σαλπάρουμε κι απομακρυνθούμε από το νησί, τότε θα βγεις άφοβα. 

_Ευχαριστώ πολύ καπετάν Βασίλη. 

Σε εμπιστεύομαι σαν να ήσουν ο πατέρας μου.

Αν ζούσαν οι γονείς  δεν θα αναγκαζόμουν να το σκάσω.

Δεν θα με πάντρευαν ποτέ χωρίς τη θέληση μου.

_Κλειδώνω τώρα. 

Ηρέμησε και ξάπλωσε. 

Ο ήλιος στέλνει τις πρώτες του ακτίνες κι ο καπετάνιος καπνίζει σκεφτικός στο κατάστρωμα, περιμένει και μονολογεί. 

_Αχ Κατερίνα μου, ποιος θα το περίμενε ότι μετά από τόσα χρόνια θα έκρυβα την κόρη σου στην κρύπτη που ετοίμασα για σένα, για μας.

Εύχομαι να πάνε όλα καλά για το κοριτσάκι σου και σου ορκίζομαι ότι θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου να την πάω σε ασφαλές μέρος. 

Και να είσαι σίγουρη οτι θα την βοηθήσω να γίνει δασκάλα όπως το ονειρεύεται. 

Στο πρόσωπο της βλέπω εσένα, την πρώτη και μοναδική μου αγάπη. 

Πέταξε το τσιγάρο του στη θάλασσα και κατέβηκε να ξαπλώσει λιγάκι. 

Η μέρα που ξημέρωνε θα ήταν πολύ μεγάλη και δύσκολη. 

Με αυτή την ιστορία, πήρα κι εγώ μέρος στο " Παίζοντας με τις λέξεις"

Μη φοβάστε δεν παράτησα τις κατασκευές, αλλά είπα να δοκιμάσω 😁😁😁😁

Βέβαια αναγκάστηκα να κόψω αρκετά στοιχεία γιατί ξεπερνούσα κατά πολύ τις 500 λεξεις.

Σαν είπα να γράψω , σταματημό δεν είχα.😊

Εδώ είναι με όλες τις λεπτομέρειες .

Ευχαριστώ κι εγώ πολύ τη Μαρία που 

διοργανώνει με μεγάλη επιτυχία αυτό το δρώμενο  στο μπλογκοσπιτακι της το Χάρτινο καραβάκι..

Επισκεφθήτε το για να διαβάσετε τις 23 υπέροχες ιστορίες .

Την πρώτη θέση πήρε η άλλη Μαρία μας από το Το απάγκιο με τον Άριο Πάγο.

Ευχαριστώ κι όλους εσάς που με τιμήσατε με τους βαθμούς σας.

Να είστε όλοι καλά .