Για άλλη μια φορά κοίταξε το ρολόι του. η χιλιοστή μέσα σε πέντε λεπτά.
Ανυπομονούσε να γίνει 5 η ώρα για να γνωρίσει τον κύριο Πάπας.
Θα ερχόταν από την Αμερική για την συνεργασία τους, όπως του είχε γράψει στο μέιλ που του έστειλε πριν 1 μήνα .
Το μέιλ συγκεκριμένα έγραφε:
Κύριε Ακριτίδη, λέγομαι B. Papas και κατάγομαι από την Ελλάδα.
Οι γονείς μου και οι παππούδες μου, γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Αμερική, όπως κι εγώ .
Αγαπώ όμως πολύ την χώρα μας γι'αυτό μόλις αγόρασα ένα πολύ παλιό σπίτι σε ένα χωριό και θα ήθελα εσείς και η ομάδα σας να αναλάβετε την ανακαίνιση του.
Έχω δει στο σάιτ σας πολλές δουλειές σας και διαπίστωσα ότι σέβεστε την ιστορία κάθε σπιτιού και δεν το μεταμορφώνεται σε κάτι άλλο από αυτό που είναι.
Επίσης σέβεστε και το περιβάλλον του.
Θα ήθελα να μελετήσετε τις φωτογραφίες και τα σχέδια που επισυνάπτονται και να μου δώσετε την προσφορά σας.
Σε ένα μήνα θα έρθω στην Ελλάδα για την ανακαίνιση του σπιτιού κι αν έχω από εσάς ικανοποιητική απάντηση, θα τα πούμε από κοντά.
Φιλικά
B. Papas
Μέχρι εδώ καλά, όταν όμως άνοιξε τις φωτογραφίες, έμεινε άφωνος!
Από τόσα γραφεία ανακαινίσεων διάλεξε το δικό του τυχαία;
Κι από τόσα παλιά σπίτια από άκρη σε άκρη της Ελλάδας, διάλεξε αυτό συγκεκριμένα, τυχαία;
Ο Λάμπρος Ακριτίδης, πολιτικός μηχανικός, είχε ένα γραφείο που αναλάμβανε εκτός από καινούργιες δουλειές και ανακαινίσεις παλιών σπιτιών .
Είχε σπουδάσει πάνω σ' αυτά.
Είχε γεννηθεί σε πόλη, αλλά κατάγονταν από ένα ορεινό γραφικό χωριό.
Η αγάπη του γι'αυτό το χωριό τον οδήγησε να σπουδάσει πάνω στην αναπαλαίωση των παλιών σπιτιών.
Θυμάται τα ευτυχισμένα παιδικά χρόνια που πέρασε με τον παππού και την γιαγιά.
Κάθε καλοκαίρι κι όλες τις διακοπές των γιορτών, τις περνούσε εκεί μαζί με τον αδερφό του και τα ξαδέρφια του.
Η επαφή του με τα ζώα και τα φυτά , την φύση γενικά , διαμόρφωσε τον χαρακτήρα του.
Όλα όσα έμαθε τα οφείλει στον παππού και στην γιαγιά του.
Θυμάται όμως και τα χρόνια που ακολούθησαν μετά τον χαμό της γιαγιάς και σε λίγο χρονικό διάστημα του παππού.
Ο πατέρας του και οι αδερφές του, αποφάσισαν να το πουλήσουν, αφού κανείς δεν ήθελε να πάει ξανά στο χωριό.
Ήταν άδειο χωρίς αυτούς .
Ο καινούργιος ιδιοκτήτης ήθελε να το κάνει μοντέρνο για να το νοικιάζει σε τουρίστες.
Δεν θέλησε ποτέ να δει αυτή την μεταμόρφωση του.
Τί να έγινε άραγε ;
Το εσωτερικό τηλέφωνο χτύπησε και η γραμματέας του τον ενημέρωσε ότι το ραντεβού του είχε φτάσει .
Ακριβώς 5! Καλό αυτό.
Η πόρτα άνοιξε κι ο Λάμπρος έμεινε με το στόμα ανοιχτό!
Μια νεράιδα, μια οπτασία έχασε το δρόμο της και μπήκε στο γραφείο του.
- Καλησπέρα σας κύριε Ακριτίδη. Είμαι η Betty Papas.
- Κα καλησπέρα σας, είπε και άπλωσε το χέρι του, ενώ προσπαθούσε να μαζέψει το σαγόνι του από το πάτωμα.
- Είστε έτοιμος να πάμε να δούμε από κοντά το σπιτάκι μου;
Ανυπομονώ να το δω και να μιλήσουμε για τις λεπτομέρειες.
Οι ιδέες σας και η προσφορά σας , ήταν ο,τι περίμενα και φανταζομουν.
Λοιπόν;
Ο Λάμπρος με δυσκολία κουνήθηκε κι αφού πήρε τον χαρτοφύλακα του, ξεκίνησαν .
- Είναι όπως το φανταζομουν, φώναξε μόλις πήρανε τον δρόμο που οδηγούσε στο σπίτι .
Λουσμένο στο φως!!
Πριν σταματήσει καλά καλά , πετάχτηκε έξω κι έτρεξε στην αυλόπορτα.
- Μα έλα σε παρακαλώ να με βοηθήσεις με την κλειδαριά!
Ο Λάμπρος πήρε το κλειδί και με τρεμάμενα χέρια άνοιξε την κλειδαριά.
Προχώρησαν στο μονοπάτι που οδηγούσε στο σπίτι .
Ευτυχώς που σκέφτηκε να στείλει το συνεργείο του να καθαρίσει την αυλή από τα τεράστια χόρτα και το σπίτι από τις άπειρες αράχνες.
Ενδεικτικά και τα δύο της εγκατάλειψης!
Ήταν απαραίτητο για να έχει μια καλή εικόνα ο B. Papas που έγινε Betty Papas.
Η Betty βλέποντας τον να κοντοστέκεται, πήρε το κλειδί από τα χέρια του και προσπάθησε να ανοίξει την πόρτα του σπιτιού.
- Πρόσεχε το πλακάκι δεξιά, κουνιέται, θα σκοντάψεις.
-!!!!!!!!
- Ελα να ανοίξουμε όλα τα παράθυρα να αναπνεύσει το σπίτι , του είπε τρέχοντας προς τις σκάλες για τον πάνω όροφο.
- Πρόσεξε , στο τρίτο σκαλί πάτα δεξιά γιατί υποχωρεί .
- Αν μου πεις ότι υπάρχει και μπαούλο στη σοφίτα με κρυμμένο σκελετό, φεύγω τώρα αμέσως.
- Μπαούλο στη σοφίτα υπάρχει , όχι όμως και σκελετός, της είπε γελώντας.
Η πόρτα της σοφίτας ήταν κλειστή αλλά το κλειδί ήταν επάνω στην κλειδαριά.
Η Betty προσπάθησε να την ανοίξει γυρνώντας το δεξιά .
- Γύρισε το αριστερά, της είπε.
Η κλειδαριά είναι ανάποδα τοποθετημένη.
- Μα μου είπες ότι θα με περίμενες να έρθουμε μαζί!
- Σε περίμενα.
-Τοτε τί συμβαίνει εδώ ; Είσαι μάντης ή κάτι άλλο;
- Θα σου πω, είπε ο Λάμπρος και μπήκε στη σοφίτα.
Αυτό ήταν το αγαπημένο μου δωμάτιο ή μάλλον όλων το αγαπημένο δωμάτιο.
Εδώ ξαπλώναμε τα μεσημέρια και η γιαγιά μας έλεγε ιστορίες!
Ιστορίες για πριγκίπισσες και νεράιδες, για ιππότες και δράκους κι ο,τί άλλο της ερχόταν στο μυαλό.
Εγώ, αδερφός μου και τα ξαδέρφια μου ζήσαμε τα ωραιότερα παιδικά χρόνια σ αυτό το σπίτι!
- Απίστευτα όλα αυτά που μου λες Λάμπρο, μου επιτρέπεις τον ενικό, έτσι;
Θα περάσουμε πολλές ώρες μαζί, προβλέπω .
Θέλω να ακούσω όλα τα παραμύθια της γιαγιάς σου!
Παρέλειψα να σου πω ότι η δουλειά μου είναι να γράφω .
Είμαι συγγραφέας παιδικών βιβλίων.
Ένας από τους λόγους που ήθελα να έρθω στην Ελλάδα, την χώρα που γεννήθηκε ο προπάππος μου, ήταν να καταγράψω όσα περισσότερα παραμύθια μπορέσω!
Προβλέπω να μένω περισσότερο εδώ παρά στην Αμερική και που ξέρεις, μπορεί και για πάντα αν έρθουν και οι γονείς μου!
Τίποτα δεν είναι τυχαίο, λοιπόν!
- Πάμε να δούμε και το υπόλοιπο σπίτι , είπε η Betty και βγήκε από την σοφίτα .
Είμαι σίγουρη ότι με περιμένουν κι άλλες εκπλήξεις!
Ο Λάμπρος καθυστέρησε λίγο γιατί άκουσε κάτι πίσω από την πόρτα, δεν είπε όμως τίποτα για να μην την τρομάξει.
Πίσω από την πόρτα ήταν κρεμασμένη η νυφική φωτογραφία του παππού και της γιαγιάς.
Ήταν σίγουρος, τους θυμάται σοβαρούς κι αγέλαστους!
Τώρα βλέπει ένα φως να φωτίζει τα πρόσωπα τους και να χαμογελάνε!
Άκουσε την γιαγιά να λέει ότι ήρθε επιτέλους η νεράιδα για τον πρίγκιπα της!
- Ονειρεύεσαι μου φαίνεται, μονολόγισε και βγήκε από την σοφίτα.
-Κύρια Papas, που είστε ;
-Στον ενικό δεν είπαμε Λάμπρο; ακούστηκε από την άλλη μεριά η Betty.
Εντάξει, που είσαι Betty;
- Δέσποινα σε παρακαλώ, αφού είμαι στην Ελλάδα, θέλω να ακούω το όνομα μου στα ελληνικά!
-Εγινε Δέσποινα, ας κλείσουμε το σπίτι, αρκετά για σήμερα.
-Πιο κάτω στην πλατεία έχει ένα ταβερνάκι, το είδα καθώς ερχόμασταν, πάμε να τσιμπήσουμε κάτι και να πιούμε για την συνεργασία μας, τί λες;
Θελω να ακούσω το πρώτο παραμύθι!
- Φύγαμε, είπε ο Λάμπρος και καθώς κλείδωνε την πόρτα άκουσε τον παππού Λάμπρο και την γιαγιά Δέσποινα να κρυφογελάνε!
Η παραπάνω ιστορία ήταν η προσωπική μου συμμετοχή στο διαδικτυακό δρώμενο " Μίνι Σκυτάλη #4 " που διοργανώνει η αγαπημένη μας φίλη Mary Pertax στο προσωπικό της ιστολόγιο Γήινη Ματιά.
Στο ιστολόγιο της θα βρείτε και τις υπόλοιπες συμμετοχές.
Επέλεξα την συγκεκριμένη εικόνα , ανάμεσα σ' αυτές που μας πρότεινε κι έπλεξα το δικό μου παραμύθι .
Μαίρη μου σ ευχαριστώ πάρα πολύ για την άψογη διοργάνωση αυτού του δρώμενου και για την ευκαιρία που μας δίνεις να εμπνευστούμε από τις εικόνες σου και να γράψουμε τις δικές μας ιστορίες.
Ευχαριστώ κι όλους εσάς που επισκέφτεστε το μπλογκοσπιτακι μου και κάνετε τον κόπο να διαβάσετε τα γραφόμενα μου.
ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!!!!