ΧΡΙΣΤΟΥΓΙΕΝΝΙΆΤΙΚΟ ΠΆΝΕΛ!!

-Γιαγιά ήρθαμε!

Τί θα κάνουμε σήμερα;

-Καλώς τες, καλώς τες!!!!!!

-Σήμερα θα με βοηθήσετε να κόψω κουρελάκια για να φτιάξω κάρτες. 

-Ευκολάκι, τόχουμε!

Δώσε μας κουρελάκια και ψαλίδια και σου τα κάνουμε καινούργια!

Πολύ ωραία τα έραψες όμως εσύ γιαγιά!

Βγήκαν λίγο πιο μεγάλα από κάρτα, αλλά καλύτερα. 

Θα κρεμαστούν στον τοίχο ή στην εξώπορτα, όπως τα κρεμάς εσύ γιαγιά, έτσι;

Ωπς, εδώ έβαλες και ωραία κουμπάκια που σου είχε στείλει η φίλη σου η Μαρία, ε Γιαγιά ;

Να βάλεις και στα άλλα. 

Και τα άσπρα τα υφάσματα είναι από την κυρία Έφη, σωστά θυμόμαστε;

-Μια χαρά τα θυμάστε όλα κορίτσια.

Θα βάλω και κουμπάκια, αφού σας άρεσαν και θα τα στείλω στις φίλες μου.

Κάνουμε κι εμείς ανταλλαγή δώρων, όχι μόνο εσείς στο σχολείο!!!!!

  

-Τελικά φτιάχνουμε, φτιάχνουμε και δεν δείχνεις τίποτα στις φίλες σου.

Είχες πει πως μόλις πάρεις καινούργιο λαπ τοπ θα τα ανεβάζεις πιο συχνά. 

Το παλιό γέρασε είπες και δεν υπακούει στις εντολές σου. 

 Αυτό θα το πετάξεις ή θα το φτιάξεις κάτι;

-Μη με βάζετε στην πρίζα, έχω στο νου μου τί θα γίνει και μ αυτό. 

-Τόσα που κάνουμε βρε κορίτσια, πού να βρω χρόνο να τα ανεβάσω;

Θυμάστε τις κουκλίτσες που κάναμε;

Καλά που με βοηθήσατε να διαλέξω υφάσματα. 

Είδαμε αυτές που έφτιαξε η φίλη μου η Αναστασία, μας έστειλε και οδηγίες και τις κάναμε αμέσως.

Ράψαμε δύο σωλήνες, τις γεμίσαμε και τις δέσαμε στο σημείο που βλέπετε. 

Μετά τις στολίσαμε όπως θέλαμε, με ο, τι είχαμε. 

-Την άλλη φορά φτιάξαμε το αγγελάκι που το είδαμε στο YouTube. 

Εδώ χρησιμοποιήσαμε το εσωτερικό από το χαρτί υγείας για το φόρεμα. 

Δαντέλα, μαλλάκι, αστεράκια κι έτοιμο το αγγελάκι!

-Τί, κολοκύθες δεν θα φτιάχναμε;

Τόοοοοσα κουρελάκια πώς θα τελειώσουν;

Τα κοτσάνια είναι από χαρτοσακούλα.

Ε ναι, μαζεύουμε ΚΑΙ από αυτές. 

-Από μέσα Τί έχουν γιαγιά;

-Μα θέλει και ρώτημα;

Κουρελάκια βέβαια. 

Γέμισα καλσόν που δεν φοριούνται πια και περιμένουν τη σειρά τους να γίνουν κολοκύθες ή ό,τι άλλο βολεύει το σχήμα τους.

Και μια λήψη από ψηλά. 

Αυτές είναι μεγάλες και βαριές. 

Θα γίνουν door stop. 

-Δηλαδή;

-Θα κρατάνε τις πόρτες στη θέση τους το καλοκαίρι που έχουμε τα παράθυρα ανοιχτά.

-Μπράβο γιαγιά, όλα τα σκέφτεσαι!!!!

Βλέπετε πόσο πιο μεγάλες είναι;

Ας βγάλουμε και μια οικογενειακή φωτογραφία. 

Δεν τις έκανα για το Halloween. 

Εμένα μου αρέσουν οι κολοκύθες και κάπως έπρεπε να αξιοποιήσω αρκετά κουρελάκια. 

Τώρα αλλάζουμε θέμα. 

Μπρελόκ με την τεχνική του μακραμέ. 

Θα κάνω όσα πιο πολλά μπορώ.

Ελπίζω να αρέσουν και να πιάσουν τόπο. 

Ευτυχώς που άρχισαν πάλι τα παζάρια και μπορούμε κάπως να βοηθήσουμε με διάφορες δημιουργίες!!!!

-Σκέφτηκα να κάνουμε και κάρτες μ αυτά. 

Ζωγραφίστε εσείς τα δεντράκια. 

-Να κολλήσουμε κι από αυτά τα αστεράκια που σου έδωσε η άλλη φίλη σου , η κυρία Γεωργία;

-Μου αρέσει που τα θυμάστε όλα. 

-Ε αφού μας είπες να θυμόμαστε γιατί εσύ ξεχνάς, αφού είσαι γιαγιά, έτσι δεν μας είπες;

-Έτσι έτσι. 

Να θυμάστε όμως και τί έχουν τα κουτιά και πού τα βάζω όλα αυτά που μαζεύω. 

-Και που σου δίνουν και οι φίλες σου, ε γιαγιά;

-Ναι ναι! όλα να τα θυμάστε!!!!! αφού είπαμε ότι είναι δικό σας το εργαστήρι-λημέρι!!!!!

-Μπράβο κορίτσια, πολύ ωραία έγινε η κάρτα. 

-Τώρα τί άλλο θα δείξουμε;

-Κουρελάκια, είπαμε έχουμε πολλά ακόμα, δεν τελειώνουν με τίποτα. 

Πανεράκι για το ψωμάκι μας.

Ας κάνουμε και μερικά σουβέρ. 

-Πωπω!!!!!!! πόσα έκανες καλέ γιαγιά;;;;;;;

-Όταν αρχίζω μ αυτά, δεν θέλω να σταματήσω, μου αρέσει πολύ αυτή η τεχνική και τελειώνουν και τα κουρελάκια.

-Πώς τελειώνουν, αφού συνέχεια σου δίνουν οι φίλες σου!

-Σσσσσσσσσ θα μας ακούσει ο παππούς!

 

-Και μικρά καλαθάκια για να τα βάλω μέσα!

-Είδατε τί όμορφα που έγιναν;

Ακόμα και τα πιο μικρά κομματάκια, εδώ βρήκαν τη θέση τους!

Φτάνουν οι γιορτές σε λίγο κι άρχισαν να καταφθάνουν δωράκια. 

Είναι πολύ μεγάλη η χαρά όταν τα παίρνω και φυσικά όταν στέλνω κι εγώ!

-Ας σταματήσουμε τώρα γιατί θα μας βαρεθούν οι φίλοι μας.

Τώρα που κατάφερα να ανεβάσω τις φωτογραφίες από το καινούργιο λαπ τοπ, δεν θα αργήσω να δείξω την επόμενη κατασκευή μας.

- Α ωραία! Θα δείξεις πώς κάναμε τον.....

-Σσσσσσσσ!!!

Μην είστε μαρτυριάρες!

ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΟΎΜΕ. 

ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ. 

Η ΝΕΡΆΙΔΑ ( διήγημα συμμετοχή στο διαδικτυακό δρώμενο '' Μίνι Σκυτάλη #4 '' )

 Για άλλη μια φορά κοίταξε το ρολόι του. η χιλιοστή μέσα σε πέντε λεπτά.

Ανυπομονούσε να γίνει 5 η ώρα για να γνωρίσει τον κύριο Πάπας.

Θα ερχόταν από την Αμερική για την συνεργασία τους, όπως του είχε γράψει στο μέιλ που του έστειλε πριν 1 μήνα .

Το μέιλ συγκεκριμένα έγραφε:

Κύριε Ακριτίδη, λέγομαι B. Papas και κατάγομαι από την Ελλάδα.

Οι γονείς μου και οι παππούδες μου, γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Αμερική, όπως κι εγώ .

Αγαπώ όμως πολύ την χώρα μας γι'αυτό μόλις αγόρασα ένα πολύ παλιό σπίτι σε ένα χωριό και θα ήθελα εσείς και η ομάδα σας να αναλάβετε την ανακαίνιση του.

Έχω δει στο σάιτ σας πολλές δουλειές σας και διαπίστωσα ότι σέβεστε την ιστορία κάθε σπιτιού και δεν το μεταμορφώνεται σε κάτι άλλο από αυτό που είναι.

Επίσης σέβεστε και το περιβάλλον του.

Θα ήθελα να μελετήσετε τις φωτογραφίες και τα σχέδια που επισυνάπτονται  και να μου δώσετε την προσφορά σας.

Σε ένα μήνα θα έρθω στην Ελλάδα για την ανακαίνιση του σπιτιού κι αν έχω από εσάς ικανοποιητική απάντηση, θα τα πούμε από κοντά.

Φιλικά 

B. Papas

Μέχρι εδώ καλά, όταν όμως άνοιξε τις φωτογραφίες, έμεινε άφωνος!

Από τόσα γραφεία ανακαινίσεων διάλεξε το δικό του τυχαία;

Κι από τόσα παλιά σπίτια από άκρη σε άκρη της Ελλάδας, διάλεξε αυτό συγκεκριμένα, τυχαία;

Ο Λάμπρος Ακριτίδης, πολιτικός μηχανικός, είχε ένα γραφείο που αναλάμβανε εκτός από καινούργιες δουλειές και ανακαινίσεις παλιών σπιτιών .

Είχε σπουδάσει πάνω σ' αυτά.

Είχε γεννηθεί σε πόλη, αλλά κατάγονταν από ένα ορεινό γραφικό χωριό.

Η αγάπη του γι'αυτό  το χωριό τον οδήγησε να σπουδάσει πάνω στην αναπαλαίωση των παλιών σπιτιών.

Θυμάται τα ευτυχισμένα παιδικά χρόνια που πέρασε με τον παππού και την γιαγιά.

Κάθε καλοκαίρι κι όλες τις διακοπές των γιορτών, τις περνούσε εκεί μαζί με τον αδερφό του και τα ξαδέρφια του.

Η επαφή του με τα ζώα και τα φυτά , την φύση γενικά , διαμόρφωσε τον χαρακτήρα του.

Όλα όσα έμαθε τα οφείλει στον παππού και στην γιαγιά του.

Θυμάται όμως και τα χρόνια που ακολούθησαν μετά τον χαμό της γιαγιάς και σε λίγο χρονικό διάστημα του παππού.

Ο πατέρας του και οι αδερφές του, αποφάσισαν να το πουλήσουν, αφού κανείς δεν ήθελε να πάει ξανά στο χωριό.

Ήταν άδειο χωρίς αυτούς .

Ο καινούργιος ιδιοκτήτης ήθελε να το κάνει μοντέρνο για να το νοικιάζει σε τουρίστες.

Δεν θέλησε ποτέ να δει αυτή την μεταμόρφωση του.

Τί να έγινε άραγε ; 

Το εσωτερικό τηλέφωνο χτύπησε και η γραμματέας του τον ενημέρωσε ότι το ραντεβού του είχε φτάσει .

Ακριβώς 5! Καλό αυτό.

Η πόρτα άνοιξε κι ο Λάμπρος έμεινε με το στόμα ανοιχτό!

Μια νεράιδα, μια οπτασία έχασε το δρόμο της και μπήκε στο γραφείο του.

- Καλησπέρα σας κύριε Ακριτίδη. Είμαι η Betty Papas.

- Κα καλησπέρα σας, είπε και άπλωσε το χέρι του, ενώ προσπαθούσε να μαζέψει το σαγόνι του από το πάτωμα.

- Είστε έτοιμος να πάμε να δούμε από κοντά το σπιτάκι μου;

Ανυπομονώ να το δω και να μιλήσουμε για τις λεπτομέρειες.

Οι ιδέες σας και η προσφορά σας , ήταν ο,τι περίμενα και φανταζομουν.

Λοιπόν;

Ο Λάμπρος με δυσκολία κουνήθηκε κι αφού πήρε τον χαρτοφύλακα του, ξεκίνησαν .

- Είναι όπως το φανταζομουν, φώναξε μόλις πήρανε τον δρόμο που οδηγούσε στο σπίτι .

Λουσμένο στο φως!!

Πριν σταματήσει καλά καλά , πετάχτηκε έξω κι έτρεξε στην αυλόπορτα.

- Μα έλα σε παρακαλώ να με βοηθήσεις με την κλειδαριά!

Ο Λάμπρος πήρε το κλειδί και με τρεμάμενα χέρια άνοιξε την κλειδαριά.

Προχώρησαν στο μονοπάτι που οδηγούσε στο σπίτι .

Ευτυχώς που σκέφτηκε να στείλει το συνεργείο του να καθαρίσει την αυλή από τα τεράστια χόρτα και το σπίτι από τις άπειρες αράχνες.

Ενδεικτικά και τα δύο της εγκατάλειψης! 

Ήταν απαραίτητο για να έχει μια καλή εικόνα ο B. Papas που έγινε Betty Papas.

Η Betty  βλέποντας τον να κοντοστέκεται, πήρε το κλειδί από τα χέρια του και προσπάθησε να ανοίξει την πόρτα του σπιτιού.

-  Πρόσεχε το πλακάκι δεξιά, κουνιέται, θα σκοντάψεις.

-!!!!!!!!

- Ελα να ανοίξουμε όλα τα παράθυρα να αναπνεύσει το σπίτι , του είπε τρέχοντας προς τις σκάλες για τον πάνω όροφο.

- Πρόσεξε , στο τρίτο σκαλί πάτα δεξιά γιατί υποχωρεί .

- Αν μου πεις ότι υπάρχει και μπαούλο στη σοφίτα με κρυμμένο σκελετό, φεύγω τώρα αμέσως.

- Μπαούλο στη σοφίτα υπάρχει , όχι όμως και σκελετός, της είπε γελώντας.

Η πόρτα της σοφίτας ήταν κλειστή αλλά το κλειδί ήταν επάνω στην κλειδαριά.

Η Betty προσπάθησε να την ανοίξει γυρνώντας το δεξιά .

- Γύρισε το αριστερά, της είπε.

Η κλειδαριά είναι ανάποδα τοποθετημένη.

- Μα μου είπες ότι θα με περίμενες να έρθουμε μαζί!

- Σε περίμενα.

-Τοτε τί συμβαίνει εδώ ; Είσαι μάντης ή κάτι άλλο;

- Θα σου πω, είπε ο Λάμπρος και μπήκε στη σοφίτα.

Αυτό ήταν το αγαπημένο μου δωμάτιο ή μάλλον όλων το αγαπημένο δωμάτιο.

Εδώ ξαπλώναμε τα μεσημέρια και η γιαγιά μας έλεγε ιστορίες!

Ιστορίες για πριγκίπισσες και νεράιδες, για ιππότες και δράκους κι ο,τί άλλο της ερχόταν στο μυαλό.

Εγώ, αδερφός μου και τα ξαδέρφια μου ζήσαμε τα ωραιότερα παιδικά χρόνια σ αυτό το σπίτι!

- Απίστευτα όλα αυτά που μου λες Λάμπρο, μου επιτρέπεις τον ενικό, έτσι;

Θα περάσουμε πολλές ώρες μαζί, προβλέπω .

Θέλω να ακούσω όλα τα παραμύθια της γιαγιάς σου!

Παρέλειψα να σου πω ότι η δουλειά μου είναι να γράφω .

Είμαι συγγραφέας παιδικών βιβλίων.

Ένας από τους λόγους που ήθελα να έρθω στην Ελλάδα, την χώρα που γεννήθηκε ο προπάππος μου, ήταν να καταγράψω όσα περισσότερα παραμύθια μπορέσω!

Προβλέπω να μένω περισσότερο εδώ παρά στην Αμερική και που ξέρεις, μπορεί και για πάντα αν έρθουν και οι γονείς μου!

Τίποτα δεν είναι τυχαίο, λοιπόν!

- Πάμε να δούμε και το υπόλοιπο σπίτι , είπε η Betty και βγήκε από την σοφίτα .

Είμαι σίγουρη ότι με περιμένουν κι άλλες εκπλήξεις!

Ο Λάμπρος καθυστέρησε λίγο γιατί άκουσε κάτι πίσω από την πόρτα, δεν είπε όμως τίποτα για να μην την τρομάξει.

Πίσω από την πόρτα ήταν κρεμασμένη η νυφική φωτογραφία του παππού και της γιαγιάς.

Ήταν σίγουρος, τους  θυμάται σοβαρούς κι αγέλαστους!

Τώρα βλέπει ένα φως να φωτίζει τα πρόσωπα τους και να χαμογελάνε!

Άκουσε την γιαγιά να λέει ότι ήρθε επιτέλους η νεράιδα για τον πρίγκιπα της!

- Ονειρεύεσαι μου φαίνεται, μονολόγισε και βγήκε από την σοφίτα.

-Κύρια Papas, που είστε ;

-Στον ενικό δεν είπαμε Λάμπρο; ακούστηκε από την άλλη μεριά η Betty.

Εντάξει, που είσαι Betty;

- Δέσποινα σε παρακαλώ, αφού είμαι στην Ελλάδα, θέλω να ακούω το όνομα μου στα ελληνικά!

-Εγινε Δέσποινα, ας κλείσουμε το σπίτι, αρκετά για σήμερα.

-Πιο κάτω στην πλατεία έχει ένα ταβερνάκι, το είδα καθώς ερχόμασταν, πάμε  να τσιμπήσουμε κάτι και να πιούμε για την συνεργασία μας, τί λες;

Θελω να ακούσω το πρώτο παραμύθι!

- Φύγαμε, είπε ο Λάμπρος και καθώς κλείδωνε την πόρτα άκουσε τον παππού Λάμπρο και την γιαγιά Δέσποινα να κρυφογελάνε!

Η παραπάνω ιστορία ήταν η προσωπική μου συμμετοχή στο διαδικτυακό δρώμενο " Μίνι Σκυτάλη #4 " που διοργανώνει η αγαπημένη μας φίλη Mary Pertax στο προσωπικό της ιστολόγιο Γήινη Ματιά.

Στο ιστολόγιο της θα βρείτε και τις υπόλοιπες συμμετοχές. 

Επέλεξα την συγκεκριμένη εικόνα , ανάμεσα σ' αυτές που μας πρότεινε κι έπλεξα το δικό μου παραμύθι .

Μαίρη μου σ ευχαριστώ πάρα πολύ για την άψογη διοργάνωση αυτού του δρώμενου και για την ευκαιρία που μας δίνεις να εμπνευστούμε από τις εικόνες σου και να γράψουμε τις δικές μας ιστορίες.

Ευχαριστώ κι όλους εσάς που επισκέφτεστε το μπλογκοσπιτακι μου και κάνετε τον κόπο να διαβάσετε τα γραφόμενα μου.

ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!!!!

ΚΑΡΔΙΈΣ!!!! Φιλικη πρόσκληση 154!!

ΚΑΡΔΙΈΣ!!!

Τί ωραίο θέμα διάλεξε η Μία για την φιλική της πρόσκληση 154 !

 

Έλα όμως που έφτασε η 29η Οκτωβρίου κι εγώ δεν είχα καταφέρει να φτιάξω κάτι!

Να σου τα ξωτικά μου βιαστηκά και γρήγορα, να θέλουν να ζωγραφίσουν ή να φτιάξουν μια κατασκευή .

-Γιαγιά να ζωγραφίσουμε μια καρδιά;

Είπαν τη μαγική λέξη και κατάλαβα ότι ήρθαν πάνω στην ώρα.

Τα στρογγυλά ξυλάκια μας έχουν σώσει πολλές φορές. 

Επιστρετεύτηκαν και πάλι κι αφού σχεδιάσαμε τις καρδιές, η Ευγενουλα ήθελε να γράψει LOVE, και η Ιωάννα ήθελε μια μικρή καρδούλα μέσα στη μεγάλη. 

Πώς να τις γεμίσουμε τώρα;

Εδώ πήραν τον λόγο τα γυαλάκια της θάλασσας που περίμεναν υπομονετικά τη σειρά τους. 

Οι φίλες με εφοδίασαν κι εφέτος με άπειρα από αυτά. 

Σκεφτόμουν πώς να τα αξιοποιήσω και βρήκα τη λύση. 

Κόλλα που πάντα υπάρχει σε αφθονία κι αμ έπος αμ έργον. 

Έτοιμες οι ψηφιδωτές καρδούλες για το δωμάτιο τους.

Μία μου ίσα που προλάβαμε. 

Μην αμελήσετε να δείτε και τις άλλες συμμετοχές εδώ

Πρέπει να κάνω μπλογκ και στα κορίτσια μας για να παίρνουν μέρος στις προσκλήσεις. 

ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!!!

ΚΟΥΤΊ ΚΑΙ ΤΊ ΚΟΥΤΊ !!!!

Είπαμε ότι ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας της προσαρμογής. 

Εδώ κοντεύει να τελειώσει ο Οκτώβριος κι εγώ ακόμα να προσαρμοστώ. 

Ο καιρός ακόμα κρατάει, ευτυχώς, οπότε ούτε τα καλοκαιρινά θέλουν να ανέβουν στα πατάρια, ούτε τα χειμωνιάτικα να κατέβουν. 

 

Κι εγώ, άλλο που δεν θέλω, ασχολούμαι με τα κουρελάκια μου. 

Μικρές χειροτεχνίες για να ζεστάνω την μηχανή. 

Μόνο που αυτή που θα σας δείξω, δεν είναι ραμμένη αλλά κολλημένη.

Πότε πότε ανακατεύω τα συρτάρια και τα ντουλάπια, για να θυμηθώ τί έχω. 

Μόλις πάρουν είδηση ότι άνοιξα και ψάχνω, όλο και κάποιο κάνει την επανάσταση του και δεν ξαναμπαίνει μέσα. 

Δεν έχουν κι άδικο.  Υπάρχει το αδιαχώρητο παντού. 

Βλέπετε οι φίλες, απανταχού στην Ελλάδα, φροντίζουν να με τροφοδοτούν συνέχεια. 

Ένα τέτοιο ζωηρό κι άτακτο, όχι ακριβώς κουρελάκι, ζήτησε την άμεση αξιοποίησή του.

Το κοίταξα από δω, το κοίταξα από κει.

Σκέφτηκα να το κάνω μαξιλάρι. 

-Πολύ πρωτότυπο!

-Πόσα πχια μαξιλάρια θα κάνεις; με ρώτησε απελπισμένο. 

Συμπληρώθηκαν χίλιαδεκαδύο.

Και σαν μαξιλάρι, στο πατάρι θα καταλήξω. 

Βάλε το μυαλό σου να δουλέψει .

-Με προκαλείς; Τώρα θα δου δείξω εγώ. 

Του λέω λοιπόν, ότι αποφάσισα να το αξιοποιήσω αλλού. 

Κάπου περίμεναν υπομονετικά τα κουτιά από το φίλτρο της βρύσης. 

Χοντρά ωραία κουτιά, που τα κράτησα για αλλού, θα σας το πω την άλλη φορά, γιατί έχω κι άλλα. 

Ένας φόβος το έπιασε, μόλις είδε τα κουτιά, το ψαλίδι κσι τη ζεστή σιλικόνη. 

Ώσπου να το πάρει είδηση, κόπηκε σε λουρίδες και κόλλησε επάνω στο κουτί γύρω γύρω με την βοήθεια της σιλικόνης. 

Στην ανοικτή πλευρά τσίμα τσίμα. 

Από κάτω εξέχει. 

Άλλο ένα κομμάτι ύφασμα, υπόλοιπο από άλλη κατασκευή, πήρε χάρη και βγήκε από το συρτάρι-φυλακή.

Το κόλλησα κι αυτό με την σιλικόνη προς τα κάτω και μετά το γύρισα προς τα μέσα. 

Ακόμα δεν μιλάνε, περιμένουν το αποτέλεσμα. 

Λίγο στρώσιμο και λίγη κόλλα στις γωνίες στη βάση και σταθεροποιήθηκε κι αυτό. 

Επόμενο βήμα, να κρύψω το κενό της βάσης. 

Άλλο ψάξιμο. 

Ένα ακόμη κουτί κλήθηκε να συμμετάσχει κι αυτό, αφού κόπηκε λίγο πιο μικρό για να χωρέσει σφηνωτά.

Πάλι με την ζεστή σιλικόνη, κόλλησα ένα κομμάτι από το υφαντό ύφασμα. 

Έτοιμο κι αυτό. 

Μπήκε στη θέση του.

Τώρα να σιάξω την κάτω εξωτερική πλευρά. 

Είχα αφήσει περίπου από 3 πόντους να περισσεύουν. 

Το γύρισα και πάλι το κόλλησα. 

Δεν θέλω όμως να φαίνεται έτσι. 

Είπαμε να κάνουμε καλή δουλειά. 

Αντε πάλι ψάξιμο. 

Κομμάτια από ένα  δειγματολογιο αυτή τη φορά, κάλυψαν το κενό. 

-Δεν λες τίποτα ακόμα. 

Δεν σου άρεσε η ιδέα μου;

-Δεν μου αρέσει που φαίνονται τα ξέφτια.

-Είσαι και ιδιότροπο.

Αντε να σου κάνω το χατίρι και να ψάξω άλλη μία φορά. 

-Δεν θα έβρισκα κορδελίτσα;

-Ορίστε! Ευχαριστημένο;

-Όχι ακριβώς 

Κάτι μου λείπει για να γίνω πιο ωραίο!

-Ε, μα δεν παίζεσαι. 

Βαρέθηκα να κατεβάζω κουτιά και να ψάχνω. 

Ορίστε βρήκα δαντέλες. 

Μη μου πείτε ότι και τώρα σας λείπει κάτι, γιατί σας βάζω στο πατάρι ώσπου να πείτε κύμινο. 

Για ένα ξεκίνησα, αλλά το ύφασμα ήταν αρκετό κι έγιναν τρία. 

Οπότε είστε μια ωραία παρέα. 

Ευχαριστημένα;

-Τώρα μάλιστα. 

-Εξαρτάται, πού θα μας βάλεις;

Κάπου που θα σας βλέπω συνέχεια και θα είστε και χρήσιμα. 

Στο μπάνιο, στο χωριό, για να φιλοξενήσετε μικρές πετσετούλες και καλλυντικά. 

Τα κορίτσια θα ενθουσιαστούν. 

Η εταζερα φιλοξενεί τα θαλασσινά που ήρθαν από το κάμπινγκ. 

Αγαπημένες φίλες, βλέπετε;

Αξιοποιώ όλα όσα μου δίνετε. 

Μήπως να το ξανασκεφθήτε την επόμενη φορά που θα ετοιμάσετε δέμα για μένα ;

Λέω εγώ τώρα και σας δίνω ιδέες. 

Ξέρετε εσείς ποιες είστε. 

ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ.