Σελίδες

Σάββατο 6 Ιουνίου 2020

ΟΙΚΙΑΚΗ ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ!!!!





 Η Ντέζυ  έριξε τα τελευταία ρούχα στη βαλίτσα και την έκλεισε.  
Μήπως τα έβγαλε και καθόλου; Γέλασε μέσα της κι αναρωτήθηκε, με ποιο σκεπτικό είχε πάρει μαζί της τα επώνυμα συνολάκια της και τις 12ποντες γόβες;


Όταν στις αρχές Μαρτίου, πήραν την απόφαση να φύγουν, γέμισε βιαστικά τις βαλίτσες χωρίς να σκεφτεί ότι δεν είχε ξαναπάει σε χωριό!!!
Δεν ήθελε να φύγει, είχε αντιδράσει με σθένος στην αρχή, γιατί δεν μπορούσε να απομακρυνθεί από  όλα όσα συνήθιζε.
Το γυμναστήριο, τα ψώνια, τα θέατρα, τους καφέδες με τις φίλες της.
Όλα αυτά , συμπλήρωναν την ημέρα της , μετά την δουλειά!!!

Χρειάστηκε να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια ο  Άλεξ για να την πείσει, ότι τίποτα δεν θα ήταν ίδιο όσες μέρες θα ήταν σε καραντίνα.
Θα ήταν κλεισμένοι μέσα στο σπίτι κι αυτοί και τα δύο τους παιδάκια.
Τον Τζακ και τη Μπέτυ 6 και 4 χρονών αντίστοιχα!!
Η μόνη έξοδος κι αυτή με χαρτί, θα ήταν στο σούπερ μάρκετ, σε φαρμακείο και σε γιατρό, αν χρειαζόταν.

Με βαριά καρδιά μπήκε στο αυτοκίνητο και ξεκίνησαν για το χωριό του Άλεξ.
Τα παιδιά ήταν ενθουσιασμένα, γιατί πρώτη φορά θα πήγαιναν στο χωριό.
Τους παππούδες τους έβλεπαν, μόνον όταν εκείνοι μπορούσαν να κατέβουν στην πόλη, μερικές φορές τον χρόνο.

Οι γονείς του Άλεξ , αρκετά νέοι ακόμα, διατηρούσαν μια μικρή φάρμα στο χωριό.
Ο παππούς Ιάκωβος και η γιαγιά  Δέσποινα, όλη την ημέρα δεν σταματούσαν καθόλου.
Από νωρίς το πρωί, η έννοια τους ήταν τα ζωντανά  , οι κοτούλες , τα κατσικάκια, τα γουρουνάκια και φυσικά οι γατούλες και τα σκυλάκια.
Μετά φρόντιζαν τον μπαξέ τους , όπου ανάλογα με την εποχή,  είχαν φυτεμένα όλα τα αγαθά του κόσμου.

Μαζί τους πρώτος και καλύτερος ο μεγάλος παππούς, ο παππούς Αλέκος, έλεγχε τα πάντα και βοηθούσε όσο μπορούσε, αφού κόντευε πια τα 90.
Η μεγάλη γιαγιά, η γιαγιά Κατίνα ή αλλιώς Αλέξενα, είχε την επιμέλεια του φαγητού.
Όλη την ημέρα δεν σταματούσε να μαγειρεύει , να φτιάχνει πίτες και γλυκά!!!
Ο παππούς Αλέκος, γελούσε και καμάρωνε που είχε νέα γυναίκα, ούτε 80 χρονών κοριτσάκι.
Τη βοηθούσε να πάει στο σούπερ μάρκετ, όπως έλεγε τον λαχανόκηπό τους, από τότε που ρώτησαν τα μικρά τους εγγόνια , από πού θα ψώνιζαν για να μαγειρέψει η γιαγιά!!!

Ξεκινούσε τη μέρα της η γιαγιά Κατίνα με την προσευχή της μπροστά στην αναμμένη καντήλα και μετά συνέχιζε ακάθεκτη να παλεύει με τα κουζινικά της φτιάχνοντας ό,τι ήξερε και δεν ήξερε για να τους ευχαριστήσει όλους.
Και μη νομίζεται πως μετά σταματούσε, όχι, συνέχιζε στον αργαλειό της, που ήταν ακόμα στημένος στο πίσω δωμάτιο του σπιτιού, από τότε που ήρθε νύφη εδώ, σχεδόν παιδούλα!!!!

Ό,τι κι αν της έλεγαν, αυτή επέμενε πως ήταν η ώρα της ξεκούρασης, η ώρα της χαράς και της δημιουργίας!!!!!!!!
Αν δεν ύφαινε η ίδια το ύφασμα για τα στρωσίδια του σπιτιού, ακόμα και των ρούχων, δεν αναπαυόταν η ψυχή της.
Μπορεί να μην ήξερε τη λέξη  αυτάρκης και οικιακή αυτάρκεια,  αλλά ήταν και την εφάρμοζε μέχρι εκεί που μπορούσε κι έφταναν οι δυνατότητες της.

Και κοίτα να δεις που έχουν γίνει πάλι της μόδας τα υφαντά ρούχα κι αξεσουάρ, οι κουρελούδες και τα ριχτάρια!!!!!!!!

Η Ντέζυ, που τώρα όλοι την φώναζαν Μαργαρίτα, είχε ενθουσιαστεί με όλα αυτά και έκανε διάφορες σκέψεις κι όνειρα!!
Παλαιότερα ο Άλεξ, που τώρα όλοι τον φώναζαν Αλέξανδρο ή και Αλέκο  , είχε προσπαθήσει να την πείσει ότι μπορούσαν να συνδυάσουν την υγιεινή ζωή στο χωριό με την επαγγελματική δραστηριότητα .
Στο κάτω κάτω, είχαν σπουδάσει και οι δύο και δούλευαν σε δουλειές άσχετες με το αντικείμενό τους.
Τώρα όλα τα έβλεπε με άλλο μάτι, ιδίως τα πρόσωπα των παιδιών τους.
Η χαρά ήταν ζωγραφισμένη στα προσωπάκια  τους. Αυτά που είχαν μάθει εδώ στο χωριό, κοντά στους παππούδες και τις γιαγιάδες,  δεν θα τα μάθαιναν σε κανένα σχολείο.
Έμαθαν να ταΐζουν τις κότες και τα κατσικάκια, να ξεχωρίζουν και να αναγνωρίζουν τα λαχανικά, τα λουλούδια και τα δέντρα .
Η αγαπημένη ασχολία της μικρής Μπέτυ που τώρα όλοι την φώναζαν Δεσποινούλα, ήταν να μαζεύει μαζί με τη μεγάλη γιαγιά , χαμομήλι από το διπλανό χωράφι  και να το απλώνουν στη βεράντα επάνω σε καθαρά σεντόνια , για να στεγνώσει!!!

Όλο το χειμώνα θα έπιναν ζεστό ρόφημα και θα έλεγαν παραμύθια δίπλα στο τζάκι.
Δεν έβλεπαν την ώρα και οι δυο τους.




tasha-tudor

Ο Τζάκ, που τώρα τον φώναζαν όλοι Ιάκωβο, τρελαινόταν για βόλτες με τα μικρά αλογάκια.
Ο παππούς Ιάκωβος κρατούσε το χαλινάρι και τον πήγαινε γύρω γύρω στην αυλή.

Αλλά και η ίδια είχε διδαχτεί πάρα πολλά όλο αυτό τον καιρό!
Πρώτα πρώτα είχε μάθει να μαγειρεύει και μάλιστα πολύ ωραία, ακόμη και φύλλο προσπάθησε να ανοίξει με τη βοήθεια της γιαγιάς.
Δεν την έφτανε βέβαια ακόμα,αλλά συνέχιζε τις προσπάθειες.

Αυτά που την ενδιέφεραν όμως περισσότερο, ήταν τα υφαντά και η λεβάντα.
Σκεφτόταν να αξιοποιήσει το πτυχίο του Χημικού που είχε, βάφοντας η ίδια το μαλλί που έπαιρναν από τα πρόβατα ή  παρασκευάζοντας αιθέρια έλαια και σαπούνια, τα οποία θα μπορούσαν να πουληθούν ακόμα και στο εξωτερικό.
Εδώ θα ήταν χρήσιμο το πτυχίο του Άλεξ η Αλέξανδρου ή Αλέκου, αφού σπούδασε marketing.
Τελικά είχε δίκιο ο αγαπημένος της, πολλά μπορούσαν να κάνουν σ αυτό τον ευλογημένο τόπο. 

Έμενε να σκεφτεί με πιο τρόπο θα το ανακοίνωνε στη μητέρα της.
Η οποία σίγουρα θα διέδιδε στις φίλες της ότι η κόρη της  θα εξετρεφε στη φάρμα της σπάνια άλογα για ιππασία.
Ούτε λόγος για κατσίκια και πρόβατα ούτε για λαχανόκηπο και κοπριά, φυσικά! 😂😂

  -Μαργαρίτα, είσαι έτοιμη;
Μας περιμένουν για το αποχαιρετιστήριο δείπνο. Η γιαγιά έφτιαξε ό,τι καλύτερο μπορούσε κι ετοίμασε και τις τσάντες που θα μας δώσει γεμάτες πεσκέσια!
 -Λοιπόν, παιδιά μου, ας πιούμε στην υγειά μας κι άλλο κακό να μη μας βρει!!!
Ο παππούς σήκωσε το ποτήρι του κι αμέσως τον ακολούθησαν όλοι.
-Μας δώσατε μεγάλη χαρά με τον ερχομό σας εδώ. Όσο σκεφτόμασταν ότι θα περνούσατε όλες αυτές τις μέρες κλεισμένοι σε 4 τοίχους, αρρωσταίναμε!!!!!!
Τώρα ελπίζουμε να μας έρχεστε πιο συχνά, να ας πούμε για τις καλοκαιρινές σας διακοπές, ε, τι λέτε;
Τα παιδικά ματάκια άστραψαν και τα κεφαλάκια γύρισαν για να κοιτάξουν τους γονείς τους.
-Αλήθεια, μπορούμε να ξανάρθουμε μαμά; Είπαν με μια φωνή.
Θα μας λείψουν οι κοτούλες και τα κατσικάκια και οι βόλτες σε όλο το κτήμα με τις γιαγιάδες και τους παππούδες.
Η ερώτηση πήγε αποκλειστικά στη μαμά τους, τη Μαργαρίτα, γιατί τα αυτάκια τους είχαν πιάσει μερικές φορές την απέχθεια της για το χωριό!!!
14 ζευγάρια μάτια κι άλλα τόσα αυτιά , περίμεναν την απάντηση της.
-Μάλλον δεν θα μπορέσουμε να έρθουμε, άρχισε να λέει κι αμέσως η συννεφιά απλώθηκε στα πρόσωπα όλων, γιατί για να έρθουμε, βιάστηκε να συμπληρώσει, πρέπει πρώτα να φύγουμε , οπότε αποφασίσαμε με τον μπαμπά σας, να μείνουμε εδώ και να κάνουμε μια καινούργια αρχή!
Τι λέτε, συμφωνείτε όλοι;
Το ουράνιο τόξο ανέτειλε στα πρόσωπα τους κι αυτή ήταν η απάντηση στην ερώτηση της Μαργαρίτας, πρώην Ντέζυ.



Αυτή ήταν η συμμετοχή μου , στη φωτογραφική σκυτάλη που διοργανώνει η Μαίρη στη Γήινη Ματιά της
Τη φωτογραφία την παρέλαβα από την Ελένη, μαζί με την λέξη Αυτάρκης , που έπρεπε να συμπεριλάβω στο κείμενο.


Με τη σειρά μου δίνω τη σκυτάλη στη Μαρία με την πιο κάτω φωτογραφία και τη λέξη, όνειρα .


Πηγή





Καλή επιτυχία Μαρία!!!

43 σχόλια:

  1. Αχ Ρένα μου πολύ ωραία και διδακτική η ιστορία σου. Και θα πρέπει να ομολογήσω πως αυτό θα ήταν όνειρο και για μένα. Μια καινούργια αρχή μακριά από την πόλη σε τόπο με πιο αργό ρυθμό κοντά στη φύση. Πόσο υπέροχο ακούγεται και πόσο δύσκολο να το κάνει κάποιος. Τυχεροί για μένα αυτοί που το κάνουν ή που ζουν ήδη έτσι. Σ' ευχαριστώ για το όμορφο καλογραμμένο κείμενο σου που με έκανε να αναστενάξω και να ζηλέψω. Πολύ ενδιαφέρουσα η εικόνα για τη Μαρία.
    Τα φιλιά μου δημιουργικό Ρενάκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βλέποντας τη λέξη που είχα στη διάθεσή μου, η σκέψη μου πήγε κατευθείαν εκεί, σ ένα χωριό.
      Πού αλλού μπορείς να είσαι αυτάρκης;
      Έχω αρκετά παραδείγματα νέων οικογενειών στο χωριό μας, που παρέμειναν και συνέχισαν το έργο των γονιών τους και σκέφτηκα να το εξιδανικεύσω.
      Αρκετά δύσκολο μεν, όχι όμως ακατόρθωτο και ισως η καραντίνα να ήταν αφορμή για μερικούς να το κάνουν.
      Χαίρομαι που σου άρεσε η απλή ιστορία μου.
      Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά.

      Διαγραφή
  2. Πολύ όμορφη ιστορία. Διδακτική και γεμάτη συναισθήματα. Πράγματι είναι πολύ όμορφα στο χωριό. Για τα παιδιά και τους μεγάλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είμαι σίγουρη Γιούλα μου και σε σκέφτηκα πολλές φορές.
      Μακάρι να γυρίσουν κάποιοι νέοι στον τόπο τους και να μην ερημώνουν τα χωριά μας.
      Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά.

      Διαγραφή
  3. Ρένα μου, αν μπορούσα να τα αφήσω όλα πίσω και να αρχίσω μια νέα ζωή στην επαρχία, θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη. Τυχεροί όσοι μπορούν και τολμούν να πάρουν μια τέτοια απόφαση. Εγώ δεν περιλαμβάνομαι σε αυτούς. Η ιστορία σου μου θύμισε λίγο "το μικρό σπίτι στο λιβάδι" που παρακολουθούσα μικρή και το λάτρευα. Χαίρομαι που η οικογένεια των ηρώων σου επέλεξε να κάνει αυτή τη νέα αρχή. Και ζήλεψα με τον αργαλειό, μακάρι να μπορούσα να έχω έναν στο σπίτι μου, αλλά απλά στην πόλη κάποια πράγματα δεν γίνονται. Σε φιλώ και να σου πω ότι μου αρέσει πολύ η φωτογραφία που παραδίδεις στη Μαρία μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έβλεπα κι εγώ το μικρό σπίτι στο λιβάδι και φυσικά το λάτρευα.
      Κάποτε έτσι θα ήταν, αλλά σίγουρα όχι με τόσο καλές συνθήκες. Τώρα που είναι πιο εύκολα τα πράγματα λόγω των παροχών που υπάρχουν, είναι πιο δύσκολη η ζωή μας και η επιστροφή στη φύση.
      Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά.

      Διαγραφή
  4. Καλημέρα σου
    Να σου πω ότι περίμενα πώς και πώς την συμμετοχή σου;
    Λοιπόν στη θέση της Ντέζυς που τη φώναζαν πλέον Μαργαρίτα έβαλα τον εαυτό μου. Τι ωραία που θα ήταν να είχαμε τη δυνατότητα να ζήσουμε έτσι σε ένα χωριό!!!
    Υπέροχες εικόνες και μας δίδαξς πραγματικά ποια είναι η αυτάρκεια μιας οικογένειας και τι περιττό που είναι οι 12ποντες γόβες!!!
    Υπέροχο Ρένα μου
    Και για τη Μαρία λαλίστατη η εικόνα που της δινεις και όνειρο η λέξη σου
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημέρα Άννα μου.
    Εδώ και αρκετά χρόνια που αποκτήσαμε κι εμείς χωριό, αυτό ήταν το όνειρο μας, αλλά ξεφύγουμε μόνο κατά διαστήματα.
    Βλέποντας κι άλλες οικογένειες που ζουν εδώ και δεν έφυγαν για την πόλη, σκέφτηκα να γράψω για το ιδανικό.
    Την επιστροφή των νέων ανθρώπων στα χωριά τους.
    Χαίρομαι που έγινες Μαργαριτάρι για λίγο.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πολύ ωραία η ιστορία σου Ρένα Συφωνώ απόλυτα με την επιστροφή στο χωριό . Μου αρέσει πολύ η λέξη που διάλεξες για μένα και η εικόνα
    Πιάνω δουλειά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ίσως η καραντίνα που οδήγησε αρκετούς στον τόπο καταγωγής τους, να ήταν η αφορμή για οριστική επιστροφή.
      Χαίρομαι που σου άρεσε η φωνή και η λέξη.
      Ανυπομονώ να διαβάσω τη δική σου ιστορία.
      Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά.

      Διαγραφή
  7. Η ανάρτησή θα γίνει εδώ https://travelinlitteraturemariaplatake.blogspot.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ψυχική αυτάρκεια Ρένα μου, όταν κατανοήσει ο άνθρωπος πως μπορεί να ζήσει κοντά στην φύση με αυτά που εκείνη του προσφέρει, λιτά αλλά ανθρώπινα!
    Υπέροχη ανάρτηση- συμμετοχή γεμάτη απ΄την καθαρότητα που μας διδάσκει μόνο η φύση!
    Ας μη ξεχνάμε πως η ζωή είναι ΤΩΡΑ!

    Πολλά ΑΦιλάκια στέλνω και καλό μας διήμερο πλέον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν έχεις οικιακή αυτάρκεια, σίγουρα έχεις και ψυχική.
      Το άγχος για τημ επιβίωση στην πόλη, μας εξουθενωνει όλους.
      Ίσως ο αποκλεισμός να κατάφερε να μας διδάξει κάτι αν όχι, είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
      Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά.

      Διαγραφή
  9. Έχουμε ανάγκη από τέτοιες ιστορίες που δημιουργούν δεσμούς επικοινωνίας και αγάπης με τη φύση και τους ανθρώπους που δίνουν αξία και φωνή στην πολιτισμική μας ταυτότητα, στο ήθος μιας άλλης εποχής και που μπορεί να γίνει καλύτερη με νέες γνώσεις και τεχνολογίες. Πολύτιμα μαθήματα μακριά από την πλαστικότητα της ζωής και την αξιακή κρίση στις μεγαλουπόλεις, φτάνει βέβαια να υπάρχουν και οι υποδομές. Έχουμε ανάγκη από τέτοια μαθήματα για να υπάρξουμε.
    Μπράβο Ρένα! Όμορφη η ιστορία σου!
    Καλή επιτυχία και στη Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα νέα παιδιά, με τις γνώσεις και τα μέσα που διαθέτουν, μπορούν να κάνουν παράδεισο τα χωριά μας.
      Αρκεί να μη χαθεί το μέτρο και τα κάνουμε πόλεις κι αυτά.
      Τα ήθη και έθιμα δεν πρέπει να χαθούν στο βωμό της παγκοσμιοποίησης, πιστεύω εγώ.
      Ποιά η αξία μας μετά;
      Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  10. Ρένα μου γράφεις υπέροχα καλή μου φίλη. Στο έχω ξαναπεί! Και αυτή τη φορά δεν είναι μόνο μια όμορφη γραφή. Ένα εξαίρετο διήγημα. Είναι και ένα φωτεινό μάθημα ζωής σε όλους μας για το πως μπορούμε να διαχειριστούμε κάποια πράγματα.
    Γιατί υπάρχει και η άλλη πλευρά. Υπάρχει και ο άλλος δρόμος. Αρκεί να θέλουμε να τον δούμε, να τον ζήσουμε αληθινά.
    Μπράβο Ρένα μου ήταν εξαίρετο.

    Και η εικόνα σου επίσης πολυσήμαντη μαζί με τα "όνειρα" που την συνοδεύουν. Καλή επιτυχία στη Μαρία για την συνέχεια.

    Τα χάρηκα πάρα πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τέτοια μου λέτε και παίρνω θάρρος 😁😁
      Έγραψα κάτι που το πιστεύω και θα ήθελα να το κάνω εγώ ή τα παιδιά μου αν υπήρχε η δυνατότητα.
      Μακάρι όσοι νέοι έχουν ρίζες να το αποφασίσουν.
      Καλή συνέχεια φίλε Γιάννη σε ό,τι κι αν κάνεις.

      Διαγραφή
  11. Πολύ ωραία η ιστορία η ιστορία που έγραψες Ρένα μου! Και τί υπέροχο τέλος της έδωσες, με το νεαρό ζευγάρι να έχει πάρει την μεγάλη απόφαση να μείνει στο χωριό! Μακάρι περισσότεροι νέοι να το έκαναν πράξη και θα άλλαζε η ζωή τους!
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με τα σημερινά μέσα, πιστεύω ότι δεν είναι δύσκολο να μείνει κάποιος στο χωριό όταν έχει και κάποια χωράφια ή ζώα.
      Μακάρι να το αντιληφθούν όσοι μπορούν πριν να είναι αργά.
      Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  12. Έτσι ακριβώς αισθάνομαι εδώ στο κτήμα, όπως στην ιστορία σου. Αν δεν είχα άλλους λόγους θα έμενα μονίμως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είμαι σίγουρη Γεωργία μου.
      Είστε στον παράδεισο.
      Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  13. Ακόμα και οι αλλαγές στα ονόματά τους όταν βρέθηκαν σε φυσικό περιβάλλον, σηματοδοτεί πολλά. Ευφυέστατη σύλληψη Ρένα μου!
    Κι αυτή η "προσευχή της μπροστά στην αναμμένη καντήλα", πόσες μνήμες μου ξύπνησε. Έγραψες για το αυτονόητο, που συνήθως μας διαφεύγει στους ρυθμούς της πόλης. Ευτυχώς υπάρχει η τάση σε νέα παιδιά σήμερα να επιστρέφουν στους τόπους καταγωγής τους και να δουλεύουν τη γη. Υπέροχη και συγκινητική η ιστορία σου, μπράβο βρε Ρενάκι μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Στο χωριό μας έχει αρκετούς νέους που σπούδασαν κι όμως έμειναν κι ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
    Κατάλαβαν γρήγορα ότι στην πόλη θα δούλευαν για ένα κομμάτι ψωμί, ενώ στον τόπο τους είναι αφεντικά.
    Δεν γίνεται να υπάρχει γιαγιά και να μην υπάρχει αναμμένη καντήλα στο παραμύθι.
    Όσο για τα ονόματα, φαντάζεσαι να φώναζαν τον Ιάκωβο Τζακ;
    Στο χωριό μας λένε, θα γεν'μύθους.
    Δλδ θα τον κάνουν παραμύθι, ιστορία και θα το συζητάνε για χρόνια 😁😁
    Άσε που θα τον θεωρούσαν σκύλο 😂😂
    Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια.
    Με κάνετε να παίρνω θάρρος κι απειλώ ότι θα ξαναγράψω 🤣🤣🤣🤣🤣🤣
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλημέρα Ρένα μου!
    Όμορφη ιστορία που σου προσφέρει όμορφα συναισθήματα.
    Συγχαρητήρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Αριάδνη μου.
      Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά.

      Διαγραφή
  16. Ρένα μου καλημέρα
    Πόσο όμορφη και τρυφερή ιστορία έπλεξες με την φωτογραφία που σου έκανα πάσα. Μπράβο!
    Νομίζω όσοι έχουμε ζήσει στην επαρχία έχουμε λίγο πολύ τέτοιες εμπειρίες.
    Στα χωριά παλιά ήταν αυτάρκεις, δεν τους έλειπε τίποτα, πέρα από ελάχιστα πράγματα. Ζούσαν χωρίς άγχους.
    Χαίρομαι που μερικοί αποφασίζουν και σήμερα να το κάνουν πράξη και καθώς έχουν την τεχνογνωσία το κάνουν πολύ καλύτερα από τους παλιούς.
    Άσε που η φύση είναι το καλύτερο σχολείο για τα παιδιά.
    Να είσαι καλά.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Να σου πω ότι στην αρχή λίγο κόλλησα, Ελένη μου.
    Αλλά μετά έκανα διάφορα σενάρια και κατέληξα στο επικρατέστερο λόγω των πρόσφατων εξελίξεων.
    Σίγουρα η τεχνογνωσία βοηθάει τους νέους, αρκεί να θέλουν να δουλέψουν και οι ίδιοι.
    Μεγαλη υπόθεση να αρκούμαστε μόνο σε όσα χρειαζόμαστε.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Φιλενάδα μου γλυκιά είναι τόσο ωραία η ιστορία σου, πού μοιάζει παραμύθι.Μακαρι να συνέβαινε αυτό!!! Αλλά έτσι που μάθαμε όλοι στις ανέσεις άντε να παλέψεις με την γη!!! Θαυμάζω αυτούς που το τολμούν!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί να μη ζούμε σαν σε παραμύθι;
      Μου φαίνεται δεν μεγάλωσα ακόμα 😂😂
      Το καλό είναι ότι κάποιοι το προσπαθούν.
      Φιλενάδα αν έγραφες και το όνομά σου για να ξέρω ποιά είσαι, καλό θα ήταν.
      Είμαι ανάμεσα σε δύο.
      Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  19. Πόσο πολύ να σου πω Ρένα μου ότι η σύλληψη της εμπνευσης σου από την όμορφη εικόνα που είχες δεν θα ήταν ωραιότερη από αυτήν την ιστορία που θα μπορούσε να ήταν και αληθινή..όπως λες και εσύ ..
    Πόση τρυφερότητα και γνώσεις με την έννοια της πείρας των γονιών φιλεναδα..μπορούν να αντικαταστήσουν σε πιο ανθρώπινο τον ρυθμό ζωής.
    Σίγουρα πολλοί νέοι θα το ήθελαν να το είχαν αν μπορούσαν..
    Το χιούμορ σου με τα ονόματα..μα την Ντέζη- Μαργαρίτα; 🤣..αμ τον Ιάκωβο-Τζάκ;😂 όλα τα λεφτά..
    Μια ιστορία που κυλούσε σαν το νεράκι ..με όλα όσα χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχισμένοι..με την αγάπη και την ζεστασιά της ψυχής φιλενάδα. Μπράβο..
    Πολύ ιδιαίτερη και η φωτογραφία που παραδίνεις στην Μαρία ..Καλή της επιτυχία..
    Πολύ όμορφη η σκυτάλη αυτή ε; μακάρι να μην τελείωνε..χα..χα..
    Να περνάς όμορφα Ρένα μου καλό σου ξημέρωμα την αγάπη μου πάντα.φιλιααα!!! ❤ 😘🌙

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Η πραγματικότητα βέβαια Ρούλα μου, δεν είναι και τόσο ρόδινη βέβαια.
    Δύσκολο να συνυπάρξουν 2 και 3 γενιές μαζί.
    Οι μεγάλοι συνήθως δεν θέλουν καινούργια κσι οι νέοι δεν θέλουν να εμπιστευτούν την πείρα των μεγάλων.
    Στη σφαίρα της φαντασίας μου όμως, είναι όλα ρόδινα κι αγγλικά πλασμένα.
    Θα μαζέψουμε εικόνες και θα αρχίσουμε με όρεξη το φθινόπωρο.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Τι αισιόδοξη ιστορία. Και πόσο όμορφα ξετυλίγεται η πλοκή της... Μου άρεσε πολύ το τέλος. Ξεκινώντας να απαντήσει η πρώην Ντέζυ / νυν Μαργαρίτα, ήμουν βέβαιη πως είχε αλλάξει γνώμη. Πως η αγάπη για το χωριό ήταν κάτι παροδικό, όπως η καραντίνα και οι εσωτερικές ανησυχίες και προβληματισμοί. Χαμογέλασα όταν διάβασα τη συνέχεια της απάντησης... Αισιόδοξο να βλέπουμε πως κάθε κατάσταση έχει κάτι θετικό, μια ευκαιρία, μια προοπτική. Και πως εξαρτάται από εμάς αν θα τη δούμε, αγακαλιάοσυςμ και περάσουμε στη δράση.
    Καλό υπόλοιπο του ΠΣΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Μου αρέσει το happy end Ιωάννα μου και δεν θα μπορούσα να βάλω άλλο τέλος.
    Βέβαια όλα αυτά είναι στη σφαίρα της φαντασίας μου.
    Μακάρι να ήταν όλα τόσο εύκολα.
    Εμείς πάντως ελπίζουμε.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Συγκινήθηκα! Γιατί, δεν είναι εύκολο να αλλάξει κανείς νοοτροπία. Θέλει κότσια, να αφήσεις τον εαυτό σου να δει πως υπάρχει κι άλλη οπτική. Κι αυτό το κατάφερε η Μαργαρίτα, πρώην Νταίζη. Κατάλαβε πως η ευτυχία ίσως είχε κι άλλο πρόσωπο κι έβαλε την ανάγκη της οικογένειας πάνω από τις δικές της, χωρίς όμως να προσαρμόσει τα θέλω της, απλά τα επαναπροσδιόρισε.
    Μπράβο σου Ρένα μου, υπέροχη η ιστορία σου.
    Μεγάλο φιλί και καλή βδομάδα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όντως θέλει κότσια αυτή η αλλαγή Μαρίνα μου κι ευτυχώς κάποιοι έχουν.
      Ελπίζω κι εύχομαι βα αποκτήσουν περισσότερο μπας και δούμε άσπρη μέρα σ αυτόν τον τόπο.
      Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  24. Πολύ διδακτική η ιστορία σου και με νόημα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Διάβασα την ιστορία σαν ένα παραμύθι που έγινε πραγματικότητα. Αυτή η κυρία Αυτάρκεια μόνον έτσι μπορεί να υπάρξει, ξεκινώντας απ' τις καρδιές. Οι εικόνες απ' το χωριό, η ανεμελιά των παιδιών και η νέα προοπτική των γονιών τους με έκαναν να νιώσω σαν πούπουλο! Μου έφυγαν όλες οι αρνητικές σκέψεις. Με μάγεψες με χαμομήλι Ρένα μου. Εξαιρετική η συμμετοχή σου! Πέρασα τέλεια!
    Καλό Σ/Κ και πολλά φιλιά από μένα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Είχαν όλες τις προδιαγραφές για να κάνουν ένα καινούργιο ξεκίνημα Μαρία μου.
    Άλλοι ξεκινούν και λιγότερα.
    Χαίρομαι που σε παρέσυρα στο παραμύθι μου.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Τι όμορφη ιστορία Ρένα μου!! Και πόσο "πατάει" πάνω στη δική μου, αφού κάναμε με τον άντρα μου αυτό το εγχείρημα εδώ και δέκα χρόνια. Μπορώ να πω λοιπόν, πως όσο κι αν μας δυσκολεύουν πολλά πράγματα η ζωή στη φύση είναι μοναδική, ανεκτίμητη και παρά τα προβλήματα δεν την αλλάζουμε με τίποτα!!
    Υπέροχη η φωτογραφία που διάλεξες για τη Μαρία!!
    Σε φιλώ γλυκά
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Τί ωραία μα μπορεί να το κάνει κάποιος στ αλήθεια αυτό!
    Χαίρομαι που επαληθεύτηκε η ιστορία μου!
    Αν θέλουμε να ζήσουμε ποιοτικά, πρέπει να σκεφτούμε πολύ σοβαρά την επιστροφή μας στη φύση.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ, ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΟΤΑΝ ΤΑ ΔΙΑΒΑΖΩ!!!