Ο ΡΙΚΟ ΚΑΙ Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΟΥ!

 Ξυπνήστε καλέεεεεέ!!!!!!
Ο ήλιος ανέβηκε ψηλά στον ουρανό κι εσείς ακόμη κοιμάστε;

Μου είπατε ότι θα με πάτε στο χωριό σε μια ήσυχη γειτονιά για να γνωρίσω κοτούλες, άντε , ξυπνήστε!!!!

Άντε , έχω και δουλειές.
Έχω να μιλήσω στην Πέτρα για τη γειτονιά του χωριού και στην Άννα για τα κουμπάκια μου!!!!

Η γειτονιά του χωριού, δεν αλλάζεται με τίποτα!!!
Ησυχία, καθαρός αέρας, φως, ήλιος!!!
Με λίγα λόγια, χαρά Θεού!!!!!
Κάποτε ο κόσμος λαχταρούσε να πάει στην πόλη για να γλιτώσει από τις δουλειές του χωριού και τώρα δεν βλέπουμε την ώρα να τρέξουμε εδώ!!!
Βέβαια , δεν έχουμε να αρμέξουμε αγελάδες η κατσικούλες, ούτε να σπείρουμε χωράφια!!

Τα τελευταία 24 χρόνια , εδώ περνάμε τον ελεύθερο χρόνο μας!!!!
Βόλτες στο βουνό με τον καλό καιρό, δίπλα στο τζάκι όταν βρέχει η χιονίζει!!!

Γιαυτό έφερα και τον Ρίκο , [από το κοκορίκο], εδώ, για να απολαύσει την ομορφιά του χωριού τώρα που βγήκε στη σύνταξη!!!!

Ποιά σύνταξη καλέ;
Πάνω στο άνθος της ηλικίας μου είμαι εγώ!!!

Δείτε τι ωραία πούπουλα έχω και τι όμορφο λειρί!!!!!!!

Ματάκια τσακίρικα όλο νάζι!!!!!!

Γιούπι!!!!!!
Κάνω και τσουλήθρα!!!!!!!!

Αν μπορείς κάνε κι εσύ!!!

Κάνουν οι συνταξιούχοι τσουλήθρα;
Για να πούμε και του στραβού το δίκιο, όχι , δεν μπορώ να κάνω τσουλήθρα εγώ!!!!

Αυτό το αφήνω σε σένα Ρίκο μου και στην Ευγενούλα !!!!!!!!!
Ούτως ή άλλως , γι αυτήν σε έφτιαξα , που έχει τα γενέθλια της σήμερα!!!!
Έγινε κιόλας 2 χρονών κι  έτσι και σε πιάσει στα χεράκια της, θα σε τσουρομαδίσει!!!!!!!!
Παίξε , λοιπόν , μέχρι να έρθει, γιατί εγώ έχω άλλη δουλειά τώρα!!!

Θέλω να  σας μιλήσω για την δική μου γειτονιά,  αυτή που γεννήθηκα και μεγάλωσα .
Στην ίδια που μένω εδώ και περισσότερο από μισό αιώνα!!!!!
Πω πω!!! Αιωνόβια είμαι δλδ; Μισοαιωνόβια και κάτι για την ακρίβεια!!!!

Μια ιδέα της Πέτρας που με έκανε να πάω πίσω στο χρόνο!!!
Τί να πρωτοθυμηθώ;
Την αλάνα που παίζαμε όλη μέρα;
Τα δέντρα που σκαρφαλώναμε και τρώγαμε τα φρούτα πριν καλά καλά ωριμάσουν;
Το χώμα που έβαφε τα παπούτσια και τα ρούχα μας;
Είχαν τόση ομορφιά όλα αυτά, μόνο που το καταλάβαμε πολύ αργά, όταν είχαν πέσει στο βωμό της ανοικοδόμησης όλες οι μονοκατοικίες και στρώθηκαν με άσφαλτο όλα τα δρομάκια και η αλάνα μας!!!

Και τί ήθελα δλδ, να έχουμε ακόμη χώμα στο δρόμο, που με τις πρώτες σταγόνες γινόταν λάσπη και με δυσκολία περπατούσαμε;

Χαμηλά σπιτάκια με καθαρές αυλές γεμάτες λουλούδια και δέντρα!!!!
Είχαμε και κοτούλες και λίγα χρόνια πριν η μαμά μου είχε και κατσικούλες!!!!!
Ναι , μέσα στην πόλη , στη Θεσσαλονίκη!!!!!

Δεν υπήρχαν πολλά μαγαζιά τότε, μόνο ένα θυμάμαι, ένα μικρό μπακάλικο που πήγαινα κι έπαιρνα μικρό παιδάκι τότε, χύμα ζάχαρη , χύμα λάδι, χύμα τσιγάρα, χύμα σάλτσα!!
Αχ , αυτή η σάλτσα!!!! Ποτέ δεν έφτανε σώα στο σπίτι για το φαγητό!!!!
Λίγο να τη σιάξω από δω στη λαδόκολλα που την έβαζε ο μπακάλης, λίγο από κει, έμενε μισή και λιγότερη στο τέλος!

Μαζί με τη σάλτσα για τη φασολάδα, έπαιρνα και παστές σαρδέλες φυσικά και το άγχος μου ήταν μη με ρωτήσει ξανά ο θείος μου το ίδιο πράγμα, όταν θα επέστρεφα στο σπίτι!!!
Μια σαρδέλα , μια δραχμή, μιάμιση σαρδέλα , πόσες δραχμές;
Πω πω!!!!!  φρίκη!!!!!
Πρώτη δημοτικού και δεν ήξερα ακόμη τί να απαντήσω!!!!
Ακόμη  θυμάμαι την αγωνία μου, να περάσω μπροστά από το δικό του σπίτι χωρίς να με πάρει είδηση!!

Όλα τα υπόλοιπα ψώνια, έρχονταν στην πόρτα μας!!!!
Αμέ!!!!!!
Delivery!!!!!
Αμ πως, που θάλεγε κι ο Χατζηχρήστος!!!!!
Χωρίς τηλέφωνο, είχες ότι ήθελες!!!!!
Ξέραμε τί ώρα περνούσε ο κάθε ένας πλανόδιος πωλητής και περιμέναμε με το κατσαρόλι το γαλατά

τον ψαρά,

τον μανάβη,

ακόμη και τον παπλωματά που άνοιγε και ξαναέφτιαχνε το μαλλί και το βαμβάκι μέσα στα στρώματα και στα παπλώματα.
Κάθε Άνοιξη, λίγο πριν το Πάσχα, ήταν στη γύρα για το φρεσκάρισμα!!!!!!

Κι ο γανωτζής κι αυτός στην πόρτα μας, για να γανώσει τις κατσαρόλες μας!!!!

Κι ο καλαθοπλέκτης κι αυτός εδώ, διόρθωνε μάλιστα και τις καρέκλες μας!

 Και πόσα ακόμη επαγγέλματα που είχα την τύχη να τα γνωρίσω, είπαμε μισοαιωνόβια γαρ και λίγο ακόμη!!!

                             ['ολες οι φωτογραφίες είναι από το διαδίκτυο, φυσικά!]

Αμ , τα γενέθλια που τα κάναμε στις αυλές!!!!
Με ότι μας βρισκόταν, μη φανταστείτε τίποτε τούρτες με σοκολάτα και σαντιγί!!!!!!!
Κανένα κέικ και πολύ μας ήταν!!!
Τα δικά μου είναι μέσα στο κατακαλόκαιρο!!!

Τί θυμήθηκα τώρα!!!
Φοράω που λέτε μια μέρα, ένα φόρεμα από οργαντίνα κίτρινο θαρρώ, με λουλουδάκια, μόλις το είχε μεταποιήσει η μαμά μου, γιατί ήταν της ξαδέρφης μου που με περνούσε μερικά χρόνια.
Τότε συνηθιζόταν αυτό, να πηγαίνουν τα ρούχα από τον έναν στον άλλον, είχαν ανακαλύψει την ανακύκλωση πολύ πριν την κάνουμε τώρα μόδα εμείς με τα vintage ρούχα!

Βγήκα στην αυλή και περίμενα την ώρα των γενεθλίων μου ακούνητη , μη και τσαλακώσω το φουστάνι μου!!!
Πάω και κάθομαι σε μια γωνιά και χαζεύω τον άλλο μου θείο που διόρθωνε το ποδήλατο του ξαδέρφου μου.
Όταν ήρθε η  ώρα να βάλει την αλυσίδα στη θέση της, ανακαλύψαμε μετά από λίγο , ότι είχα στρογγυλοκαθήσει επάνω της!!!!!

Δεν θέλετε να ξέρετε την συνέχεια, είμαι σίγουρη!!!
Πάνε τα γενέθλια, πάει και το φόρεμα!!!!
Θρήνος κι οδυρμός!!!!!!!!

Αυτό το νέο δρώμενο της Πέτρας , με έκανε να θυμηθώ πάρα πολλά, το κυριότερο όμως όλων , τη μυρουδιά εκείνης της εποχής.
Μυρουδιά από βασιλικό, ζουμπούλια, μοσχομπίζελα, τριαντάφυλλα και μια άλλη , αυτή του σπιτικού φαγητού!!
Άλλη μυρουδιά βρε παιδιά, εσείς οι μεγαλύτεροι θα με καταλάβετε , είμαι σίγουρη!!!
Ίσως επειδή ήμασταν τόσο κουρασμένα από το τρέξιμο στην αλάνα ή επειδή δεν είχαμε την ποικιλία που έχουμε σήμερα;

Και τώρα, θα μου πείτε, δεν έχεις να πεις τίποτε για τη γειτονιά με τη σημερινή της μορφή;
Όχι, δεν έχω τίποτε να πω, θαρρείς και σταμάτησε ο χρόνος εκεί, πριν 40 χρόνια που έπεσε το χαμηλό σπιτάκι στο βωμό της ανοικοδόμησης!
 Δεν θεωρείτε γειτονιά αυτό το τερατούργημα με τις  πολυκατοικίες που κάναμε και τους άγνωστους ανθρώπους πίσω από τις κλειδωμένες πόρτες!

Ευτυχώς που υπάρχει η διέξοδος στη γειτονιά του χωριού, όπως σας είπε ο Ρίκο πιο πάνω , όπου έπαιξαν τα παιδιά μου κι ελπίζω να παίξουν και τα εγγόνια μου!
Η ανοικοδόμηση δεν πιστεύω ότι θα πλήξει και τα χωριά κάποια μέρα ή μήπως όχι;


Πολλά θέματα σήμερα, αλλά αφού δεν έχω πολύ χρόνο στη διάθεση μου για συχνές αναρτήσεις, είπα να τα συνδυάσω όλα μαζί!!

Τον Ρίκο,, το δρώμενο της Πέτρας, Μια φορά μια γειτονιά ,την πρόταση της Άννας ή ντουλαπάκι να φτιάξουμε κάτι με κουμπιά [ εγώ τα χρησιμοποίησα στα ματάκια και στις ενώσεις του Ρίκου] και φυσικά τα γενέθλια της Ευγενούλας μας.

Κεραστείτε από την υπέροχη τούρτα της γιαγιάς Ευγενίας!!!

Ελπίζω να μη σας κούρασα!!
Να είστε όλοι κι όλες καλά!!!