Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016

Μια ευκαιρία για τον Παύλο.[ ενιαία κίνηση bloggers]








Μια ευκαιρία για τον Παύλο!


Ο 17χρονος Παύλος από τις Σέρρες πάσχει  από λευχαιμία 
Πρέπει να νοσηλευτεί -επειγόντως!- στην Βοστόνη/Αμερική

O Παύλος Σωτηριάδης είναι ένα 17χρονος μαθητής λυκείου, ο οποίος πάσχει από λευχαιμία τύπου Τ. Παρόλο που ο αδερφός του είναι συμβατός δότης, ο οργανισμός του δεν δέχθηκε την μεταμόσχευση μυελού των οστών, στην οποία έχει υποβληθεί. Για να σωθεί πρέπει να μεταφερθεί στην Αμερική, κάτι που συνεπάγεται υψηλό οικονομικό κόστος, που δεν μπο-
ρεί να συγκεντρωθεί από φίλους, συγγενείς και συντοπίτες στα Θερμά Σερρών όπου μένει.

Ο Παύλος αγαπά το μπάσκετ, τους υπολογιστές και τη μουσική. Σε εκείνο όμως που ξεχω-ρίζει, είναι ότι αγωνίζεται εναντία στη λευχαιμία δυο χρόνια τώρα. Παλεύει γενναία με μια αξιοθαύμαστη υπομονή που δεν έχουν συνήθως άτομα της ηλικίας του. Με δύναμη κι επι-

μονή. Για να νικήσει, όμως, πρέπει να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο της Αμερικής.

Ας στηρίξουμε την προσπάθεια του Παύλου και των γονιών του,  στον λογαριασμό:


ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

ΑΡΙΘΜ.ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ: 428/537100-79

ΙΒΑΝ GR8101104280000042853710079

ΣΩΤΗΡΙΑΔΗΣ-ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ ΠΑΥΛΟΣ-

ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ ΣΟΥΣΑΝΑ

ΚΩΔ.SWIFT (BIC): ΕΤΗΝGRAA

Τηλέφωνο Επικοινωνίας
Σουζάνα Κυριακίδου ~ Μητέρα Παύλου
6986789490

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΤΟ!


Διαβάστε την ανάρτηση της   Κατερίνας KaPaWorld






Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016

Η ΞΕΧΑΣΙΑΡΑ ΝΕΡΑΙΔΟΥΛΑ!!!!!!!!!!

Σάββατο  βράδυ στο χωριό. 
Μετά από μια κουραστική εβδομάδα , ένα διήμερο  νομίζω είναι ότι χρειάζομαι για να γεμίσω τις μπαταρίες μου.
Και μη νομίσετε ότι θα την αράξω, όχι, έχω να κάνω ένα σωρό πράγματα, να βαψω, να κολλήσω, να βρω χώρο για να βάλω το μπαούλο μου που το διορθώνω, ( θα σας το δείξω καλέ, άλλο είναι το θέμα μας τώρα) κι ανάμεσα σ όλα αυτά να σκεφτώ και το παραμύθι που μου έλεγε η άλλη γιαγιά μου, αυτό με τις νεράιδες.

Πρέπει να το θυμηθώ για δυο λόγους, ο ένας ακούει στο όνομα Ευγενία κι ο άλλος  στο όνομα Αριστέα.
Η Ευγενία πρέπει να το ακούσει για να μάθει και κάτι άλλο εκτός από τα συνηθισμένα παραμύθια και η Αριστέα για να το διαβάσει και να το βάλει μαζί με τα άλλα παραμύθια για  να το  διαβάσετε κι εσείς.



Για να δουμέ λοιπόν πώς άρχιζε αυτό το παραμύθι;

Νομίζω όμως ότι θα βοηθούσε ένα ρυζόγαλο για να το θυμηθώ.
Η γιαγιά μου , προσπαθώντας να με ταίσει, πάντα μου έλεγε παραμύθια και για να φάω το ρυζόγαλο, έπρεπε να μου πει το αγαπημένο μου, αυτό με τις νεράιδες.
Μη με βλέπετε τώρα που τρώω όλο το φαί μου, μικρή δεν έτρωγα καθόλου!!!!!!

Έχουμε και λέμε , γάλα, ζάχαρη , ρύζι,..... ρύζι; πού είναι το ρύζι;

_Γιάννη, μπορείς να πεταχτείς μέχρι το μπακάλη για να μου αγορ........
_Όχι, βλέπω μπάλα , πετάξου εσύ και γρήγορα για να προλάβεις.
_Ξέρεις ότι φοβάμαι το βράδυ.
΄_Αντε , δεν ντρέπεσαι ολόκληρη γυναίκα, ο δρόμος είναι γεμάτος φώτα, η Ευγενία θα πήγαινα άφοβα.

Τί να κάνω , θα πάω, ας όψεται το ρυζόγαλο και το παραμύθι.

Λίγο ακόμη και φτάνω ,αλλά θα περάσω κι από το μπιαδούδι,(πηγή με τρεχούμενο νερό, που ακόμη και σήμερα τρέχει στο χωριό μας),  τον χώρο που μαζεύονταν οι νεράιδες, όπως έλεγε η γιαγιά μου , ευτυχώς που έχει κολόνα με φως και δεν φοβάμαι να περάσω.

Απορώ, πώς περπατούσαν οι άνθρωποι όταν δεν είχαν ηλεκτρικό ρεύμα;
Τί λέω, αφού όλοι μαζεύονταν στο σπίτι μόλις έδυε ο ήλιος και κοιμόντουσαν νωρίς για να ξυπνήσουν πρωί πρωί για τις δουλειές τους.
8 η ώρα ήταν μεσάνυχτα!!!!!!!!

_Ωχ! τί έγινε; γιατί σκοτείνιασε ο τόπος; μάλλον διακοπή ρεύματος, τώρα βρήκε;
Πώς θα γυρίσω πίσω που δε βλέπω ούτε τη μύτη μου;
Ευτυχώς που έχει και φεγγάρι απόψε και φέγγει , μια στιγμή να συνηθίσουν τα μάτια μου, γιατί βλέπω μόνο σκιές!!!!!!!!!

Σκιές; τί είναι αυτές οι σκιές που βλέπω;
Απαπαπα!!!!!! τί έπαθα;



Μια νεραιδούλα, δεν είμαι στα καλά μου νομίζω, αλλά πάλι αφού τη βλέπω και την ακούω που κλαίει.

Ας πλησιάσω σιγά σιγά.

_Γιατί κλαις νεραιδούλα μου;

_Κλαίω γιατί έχασα το χτένι μου και μερικά ακόμη πράγματα και οι υπόλοιπες νεράιδες έφυγαν και με άφησαν εδώ μονάχη , μέχρι να τα βρω.
Αν δεν τα βρω, δεν θα μπορέσω να γυρίσω ποτέ στη νεραιδοχώρα μας.



_Πότε έγινε αυτό;
_Πριν λίγο καιρό, για να θυμηθώ, α, ναι , λίγο πριν γεμίσει το χωριό με αυτά τα ψηλά δέντρα που έχουν ένα φεγγάρι στην κορυφή τους.
_Τις κολόνες της ΔΕΗ εννοείς; αυτό έγινα το 1960, από τότε ψάχνεις;
_Δεν ξέρω πώς τα λένε αυτά τα δέντρα και ούτε τί σημαίνει 1960, εγώ ξέρω ότι δεν μπορώ να βρω τα πράγματα μου.
_Για πες μου τί πράγματα έχασες , εκτός από το χτένι σου, μήπως μπορώ και σε βοηθήσω να τα βρεις.
_Να, έχασα μια μηχανή που ράβαμε τα φορέματα μας κι ένα σίδερο που τα σιδερώναμε .

_Θα με τρελάνεις νεραιδούλα μου, πώς κουβαλουσες εσύ η τοσοδούλα, τόσο βαριά πράγματα;
_Βαριά, τί σημαίνει βαριά; Με τα μαγικά φτερά μας, πετάμε και κουβαλάμε ότι θέλουμε εμείς!
_Έτσι ε; να θυμηθώ να σε φωνάξω όταν θα μετακομίσουμε , τότε!





_Εσύ ποια είσαι, όμως, δεν μου είπες και τί γυρεέυεις τέτοια ώρα στους δρόμους; Δεν έχεις αύριο πρωί δουλειές;
Δεν θα πας στα χωράφια, δεν θα ταίσεις τις κότες , δεν θα αρμέξεις τις κατσίκες;; 
_Εγώ νεραιδούλα μου είμαι η γιαγιά της Ευγενούλας και θέλησα να φτιάξω ένα ρυζόγαλο για να θυμηθώ τα παραμύθια που έλεγε η δική μου γιαγιά .
Παραμύθια με νεράιδες που μαζεύονταν στο μπιαδούδι,  και έλουζαν τα μαλιά τους και τραγουδούσαν.
Αυτά τα παραμύθια θέλω να τα στείλω και στην Αριστέα να τα βάλει στο μπλογκ της!!!!!!!!
_Αριστέα; ποιά είναι πάλι αυτή ;
_ Η Αριστέα είναι......... άσε καλύτερα. Πού να σου εξηγώ τώρα νεραιδούλα μου.

_Και το μπλογκ,τί είναι το μπλογκ;
_Αυτό κι αν είναι δύσκολο να σου το εξηγήσω.
Τέλος πάντων, περίμενε εδώ , πάω μέχρι το σπίτι και είμαι σίγουρη ότι κάτι θα βρω στο υπόγειο.


_Ρένα, γύρισες; τί σκαλίζεις στο υπόγειο τέτοια ώρα;
Πήρες ρύζι, άντε , περιμένω το ρυζόγαλο τόση ώρα.

_Εεεεεε...... αφού έχει διακοπή ρεύματος, πώς να κάνω ρυζόγαλο;
_Ποιά διακοπή μου λες, δεν κόπηκε το ρεύμα καθόλου, στο υπόγειο που είσαι δεν έχει φως;

_Ναι, έχεις δίκιο, έχει φως, Τότε τί, πώς, από πού εμφανίστηκε η νεραιδούλα;

_Είπες τίποτα, δεν σε άκουσα!!!!!!
ΓΚΟΟΟΟΛ!!!!!!
Πού πας καλέ πάλι και τί κουβαλάς μαζί σου;

_Τώρα έρχομαι.

_Ψιτ, νεραιδούλα , πού είσαι;
_Εδώ, εδώ, βρήκες κάτι;
_Ναι, έλα , πάρε το σίδερο , πάρε και τη μηχανή. 
.
Η γιαγια μου, μου έλεγε ότι τα βρήκε μια μέρα στο μπιαδούδι και τα πήρε στο σπίτι της για να ράψει και να σιδερώσει τα προικιά της.
Τα είχαν ξεχάσει οι νεράιδες, έλεγε και φοβόταν ότι κάποια μέρα θα τα ζητούσαν πάλι!!Γιαυτό τα φύλαξε τόσα χρόνια και να που έλαχε σε μένα να σε συναντήσω και να σου τα δώσω!!!! !!

_Αχ, τι ωραία, τώρα θα έρθουν να με πάρουν και θα γυρίσω επι τέλους στη νεραιδοχώρα μας!!!!!!

Γεια σου νεραιδούλα μου, ώρα καλή για τη νεραιδοχώρα κι άλλη φορά να είσαι πιο προσεχτική και να μην αφήνεις τα πράγματα σου όπου νάναι.!!!!!!!!!




_Τί έγινε το ρυζόγαλο Ρένα; θα το φάμε καμιά φορά;
_Δεν πρόλαβα τον μπακάλη, αύριο θα το φτιάξω.
_Και πού ήσουν τόση ώρα; είχες πιάσει κουβέντα με τις νεράιδες στο μπιαδούδι;
_Αυτό ακριβώς έκανα.
_Μπα σε καλό σου , με έκανες και γέλασα βραδιάτικα!!!

Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις , είναι απολύτως αλήθεια!!!!!

Έτσι ακριβώς έγιναν τα πράγματα!!!!!!!!!
Αν δεν με πιστεύετε, ελάτε στο χωριό μου να δείτε το μπιαδούδι  και ρωτήστε και τον Γιάννη!!!!!!


Το δεύτερο αυτό παραμύθι, το αφιερώνω στην άλλη μου γιαγιά, από τη μεριά της μαμάς μου και συμμετέχω πάλι στο δρώμενο της  Αριστέας.

 Διαβάστε όλες τις συμμετοχές και γίνετε πάλι παιδιά και γιατί όχι,γράψτε κι εσείς το δικό σας παραμύθι!!!!!!!!

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016

ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΕΔΥΕ Ο ΗΛΙΟΣ.



Πουλίμ' έλα,  έναν παραμύθ να λέγω σε.

Έτσι άρχιζε η γιαγιά μου τα παραμύθια της, που αργότερα κατάλαβα ότι ήταν αληθινές ιστορίες!!!

Στρογγυλοκαθόμουν κι εγώ δίπλα στο τζάκι κι απολάμβανα τις ιστορίες της!
(κρίμα που δεν ξέρω να το γράψω και στα ποντιακά)



    Τη φωτογραφία αυτή μου την έστειλε η Άννα το 2012,
     όταν έκανα ανάρτηση με   Ελληνικά ηλιοβασιλέματα




Σε λίγο ο ήλιος θα έβαφε κόκκινο τον ορίζοντα!!
-Ήλιε μου , εσύ που τα βλέπεις όλα από ψηλά, φέξε να βρω τον σωστό δρόμο αυτή τη φορά!
Μάζεψε σιγά σιγά τα πράγματα του, πέρασε η ώρα!
Κάθε μέρα οι ίδιες κινήσεις , χρόνια τώρα, από τότε που αγόρασε αυτό το γαϊδουράκι και γύριζε από χωριό σε χωριό πουλώντας μικροπράγματα!

Φόρτωσε τον κυρ-Μέντιο με τα μπαούλα του και ξεκίνησε παίζοντας με τη φυσαρμόνικα του τον ίδιο γνώριμο σκοπό.
Πώς πέρασαν τόσα χρόνια;
Σαν να ήταν χθες ακόμη που όλη η οικογένεια του χόρευε και γελούσε με αυτόν τον σκοπό!
Σε ένα από τα ταξίδια του ο πατέρας του , είχε φέρει μια φυσαρμόνικα!!!!!!!!
Είχε μάθει κι έπαιζε ένα πολύ ωραίο τραγουδάκι ο πατερούλης του!!!
Η μανούλα του σιγοτραγουδούσε κι αυτός με τις μικρές αδερφές του χόρευαν.
Τι ευτυχισμένοι που ήταν όλοι, κάτω από τα φτερά της αγαπημένης οικογένειας!

Δεν κατάλαβε σε τί έφταιξαν κι έπαθαν τέτοιο κακό!
Πότε και γιατί έκαψαν τα σπίτια τους, πότε και γιατί πήραν τον πατέρα τους στα τάγματα εργασίας στα βάθη της Τουρκίας, πότε και γιατί βρέθηκαν με ότι φορούσαν κι ότι μπορούσαν να κουβαλήσουν στην προκυμαία;

Μπρος η μάνα , κρατώντας από το χέρι τις δυο μικρότερες αδερφές του και πίσω αυτός κρατώντας με το ένα χέρι τον μπόγο με τα λιγοστά τους πράγματα και με το άλλο τη φυσαρμόνικα που του έδωσε ο πατερούλης του λίγο πριν τον πάρουν από κοντά τους.
Χιλιάδες άτομα στριμωγμένα το ένα κοντά στο άλλο , περίμεναν πότε θα μπουν σε κάποιο καράβι για να σωθούν!

Ούτε κατάλαβε πώς βρέθηκε στο νερό!
Πάει ο μπόγος, τον κατάπιαν τα κύματα, αλλά κρατάει γερά τη φυσαρμόνικα, δεν την αφήνει ούτε για να κολυμπήσει!
Παλεύει για να σωθεί , αλλά δεν την αφήνει από τα χέρια του, νομίζει ότι κρατάει το χέρι του πατερούλη του!
Ξαφνικά αισθάνεται κάποιον να τον πιάνει από τα ρούχα και να τον πετάει  σαν βρεγμένο γατί μέσα στο καράβι!
 Σηκώνεται , ψάχνει, πού είναι η μανούλα του, πού είναι οι αδερφές του;
Το καράβι γέμισε και ξεκίνησε κι αυτός μόνος σε μια γωνιά και βρεγμένος μέχρι το κόκκαλο, παρακαλάει όταν κατέβει να τις ξαναβρεί!!!!

                  
                                                          *****

Την έλεγαν σκιάχτρο, δεν είχε πια όνομα!!
Από τότε που πάντρεψε τα κορίτσια και τραβήχτηκε στην άκρη του χωριού σε μια παράγκα, έτσι τη φώναζαν!
Ντυμένη στα μαύρα , η ψηλόλιγνη φιγούρα της, φάνταζε από μακριά σαν σκιάχτρο!!
Έβγαινε κάθε απόγευμα, όταν ο ήλιος έβαφε κόκκινο τον ορίζοντα!!!!!

Θυμόταν άλλες εποχές, μακρινές , χαρούμενες, τότε που πήγαιναν όλοι μαζί με το καραβάκι στο εξοχικό τους, στο Κορδελιό!!
Γίνονταν ένα με αυτούς που δούλευαν στα χωράφια τους.
Τα παιδιά χάνονταν για ώρες στο δάσος για να μαζέψουν βατόμουρα να τους φτιάξει το αγαπημένο τους γλυκό!
Δεν τους εμπόδιζε η θρησκεία , ούτε η κοινωνική τους θέση , να είναι φίλοι όλοι μαζί!!!!
Η Μαρία , η Αισέ, ο Δημήτρης, ο Αχμέτ και τόσοι άλλοι!!!!!!!!!
Όλοι μαζί χόρευαν και τραγουδούσαν μόλις γύριζαν από τα χωράφια κι αγαπημένος της άνδρας έπαιζε με τη φυσαρμόνικα το γνώριμο σκοπό!!!!


Πότε έγινε το κακό,
Πότε έχασε τον άνδρα της, πότε έχασε το γιο της,ούτε που το κατάλαβε.
Μεγάλος ο καημός της!!!!!
Πού να είναι το τζιέρι της, το γιαβρί της, ζει, πέθανε;
Ας το μάθει πριν κλείσει τα μάτια της!!

Άραγε σώθηκε τότε που έπεσε στη θάλασσα μπροστά στα μάτια της ή τον κατάπιαν τα κύματα;
Ούτε που πρόλαβε να αντιδράσει, με μια σπρωξιά, βρέθηκε επάνω στο καράβι που μόλις είχε δέσει.
Ευτυχώς που κρατούσε  πολύ σφιχτά τις δυο κόρες της και δεν τις έχασε κι αυτές.
Το καράβι γέμισε κι αυτή σε μια γωνιά, με τα κορίτσια κρυμμένα στην ποδιά της, παρακαλάει να τον βρει όταν όταν θα κατέβουν!!!!

Ήλιε μου , εσύ που τα βλέπεις όλα από ψηλά, φέξε να βρει τον δρόμο, αν ζει!!!!


                                                          ****

Αχ , χάνει τα λογικά της, τί είναι αυτό που ακούει;
Ο ίδιος σκοπός , όπως τότε!!!!

Τρέχει, σκοντάφτει, πέφτει, σηκώνεται, θέλει να μάθει , ποιος είναι αυτός που παίζει με τη φυσαρμόνικα του, αυτόν τον σκοπό;

Αχ, χάνει τα λογικά του, τί είναι είναι αυτό που κατεβαίνει από ψηλά τυλιγμένο σε ένα σύννεφο σκόνης;

Ένα μαύρο σκιάχτρο!!!!
Θεέ και Κύριε!!!

Τζιγιέρι μου, γιαβρί μου!!!!!!
ένας σωρός από ρούχα, τέσσερα χέρια, δυο καρδιές, δάκρυα , γέλια, όλα μαζί έγιναν κουβάρι και σωριάστηκαν στο χώμα!!!!!

Ο ήλιος τους χάιδεψε με τις αχτίδες του, πριν πάει να πει στον πατερούλη τους, εκεί ψηλά στον ουρανό, ότι έφεξε καλά, βρήκαν τον δρόμο τους!!!!!!!

Το παραμύθι τελείωνε με το , ζήσανε αυτοί καλά κι όταν τη ρωτούσα γιατί δεν έλεγε κι εμείς καλύτερα, αναστέναζε και σκούπιζε τα μάτια της κρυφά!

Πόσο επίκαιρο είναι ακόμη αυτό το παραμύθι της γιαγιάς μου!!!
Ή μήπως ήταν αληθινή  ιστορία;

Με το παραμύθι αυτό, συμμετέχω κι εγώ στο δρώμενο της Αριστέας.
Δείτε εδώ όλες τις συμμετοχές.
Μη τις χάσετε!!!!!!

                                                   Να είστε όλοι καλά!!!!!!!!





Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016

«Secret Crafter 2015»


9 Νοεμβρίου 2015!

Καλέ ακόμη χρωστάω;
Βγήκε ο Ιανουάριος, σε 11 μήνες θα έχουμε πάλι Χριστούγεννα κι εγώ δεν σας είπα ακόμη τί έφτιαξα με τα υλικά που μου έστειλε το ξωτικό μου;

Ποιο ξωτικό;
Μα αυτό που μου έτυχε για την Χριστουγεννιάτικη ανταλλαγή υλικών, που διοργάνωσε η Άννα ή ντουλαπάκι με μεγάλη συμμετοχή κι ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία!!!


Οι όροι ήταν  οι εξής

  • Ένα χειροποίητο κάτι! Μπορεί να είναι φτιαγμένο από εσάς ή από κάποιον άλλον φίλο, γνωστό, καλλιτέχνη που φτιάχνει πράγματα. Μπορεί να είναι οτιδήποτε αρκεί να είναι κάτι που θα κάνατε δώρο σε κάποιον!
  • Ένα φαγώσιμο κάτι! Κάτι νόστιμο και συσκευασμένο πάρα πολύ καλά για να μπορέσει να ταξιδέψει με τα υπόλοιπα χωρίς να τα λερώσει. Μπορεί να είναι μια σοκολατίτσα, ένα σοκολατάκι, μια σοκοφρέτα, μια καραμέλα, ένα γλειφιτζούρι κ.ά.
  • Μια κάρτα! Με ευχές και λογάκια για εσάς και για τα Χριστούγεννα και για τα περιεχόμενα του κουτιού. Γράψτε ό,τι θέλετε και όσα θέλετε!
  • 5 διαφορετικά υλικά χειροτεχνίας που έχετε ήδη στο σπίτι! Προσοχή! Θέλω καλό ψάξιμο σε κάθε γωνιά για πράγματα που μπορούν να φανούν χρήσιμα και δεν τα χρειάζεστε άλλο.

  • Μόλις παραλάβετε το δέμα σας αφού πρώτα το ανοίξετε και χαρείτε με όλα όσα σας περιμένουν εκεί προσπαθείτε μέχρι την Κυριακή  31/1/2016 να φτιάξετε κάτι με τουλάχιστον 3 από τα 5 υλικά που σας έχουν στείλει. 



Εδώ , σας είχα δείξει τί έστειλα εγώ και τί πήρα!

Την τελευταία μέρα ,δλδ 31\1\2016, καλά που άλλαξε την ημερομηνία , γιατί στην αρχή ήταν έως τις 10 του μήνα,  κατάφερα κι ολοκλήρωσα τις κατασκευές μου με τρία από τα υλικά που πήρα.





Με τις χάντρες από ένα παλιό κολιέ που μου έστειλε το ξωτικό μου , Κατερίνα Ζερδεβα, έφτιαξα αυτό το βραχιόλι με την τεχνική του μακραμέ.
Το ασορτί κολιέ το παλεύω ακόμη.



Οι χάντρες ήταν αρκετές , οπότε έφτιαξα άλλο ένα κόσμημα με σπάγκο που θα φορεθεί πολύ εφέτος το καλοκαίρι.
Κι αυτουνού το ασορτί βραχιόλι είναι στα σκαριά!!!





Το πρόβλημα μου ήταν τα χρωματιστά χαρτόνια.
Δεν εύρισκα πώς να τα αξιοποιήσω!!!!
Μια βόλτα από το pinterest, μου έδωσε αυτή την ιδέα ή μάλλον τις ιδέες !!!

Από καιρό ήθελα να ντύσω την ξύλινη συρταριέρα που βάζω τα μπιζού μου.
Έγινε στο άψε σβήσε , γιατί τα χαρτόνια ήταν σκληρά και δεν χρειάστηκε πολύς κόπος.
Κόλλησαν εύκολα . χωρίς ζάρες.
 Και φυσικά αυτή που τα πρόσεξα δεν ήταν άλλη από την Ευγενία μας!!!!
Δεν υπάρχει περίπτωση να βγούμε βόλτα και να ξεχάσω να βάλω σκουλαρίκια.
Τρέχει στη μπιζουτιέρα και τραβάει το σωστό συρτάρι.
Όχι , θα έχανα την ευκαιρία να σας μιλήσω για την εγγονή μου!!!

Την περιστρεφόμενη καρδιά την έκανα με τα υπόλοιπα κομμάτια από τα χαρτόνια και μάλιστα έκανα δύο.
Είναι πολύ χαριτωμένες.










Αυτό το υλικό είναι μακό κορδόνι, πολύ ωραίο για να πλέξεις με χοντρές βελόνες η βελονάκι, τσάντες ή κασκόλ.
Δεν είχα όμως τον χρόνο και δεν ήξερα αν το υλικό θα έφτανε για ένα τσαντάκι.
Έτσι αποφάσισα να κάνω αυτό το εντυπωσιακό κρεμαστό που αν δεν το φορέσω στο λαιμό, θα το κρεμάσω στον τοίχο, γιατί όπως βλέπετε , είναι 20Χ15 εκ.

Ηταν μια πολύ ωραία ανταλλαγή δώρων και  περιμένω να την ξανακάνει η Άννα , αλλά για να προλάβω και να μην τρέχω , έχω αρχίσει να σκέφτομαι και να βάζω στην άκρη διάφορα υλικά από τώρα.

Αννούλα σ ευχαριστώ πολύ για άλλη μια φορά και χαίρομαι που είσαι κι εσύ στη Θεσσαλονίκη και θα μας δωθεί η ευκαιρία να τα ξαναπούμε από κοντά!!!


Θα σας δείξω άλλο ένα δωράκι που πήρα από την Μαρία Έλενα
,http://maria-elena-jewellery.blogspot.gr/2016/01/blog-post_19.html
και τη μυστική ανταλλαγή στολιδιού που έκανε.
Μια πλεκτή μπαλίτσα , ένα γουράκι και μια χειροποίητη καρτούλα!!!!!!!
Σ ευχαριστώ πολύ Μαρία Έλενα και του χρόνου, δλδ σε 11 μήνες!!!!


Ελπίζω να τελείωσαν τα χρωστούμενα και να μην έχω ξεχάσει κάτι ακόμη, αν πάλι όχι, εδώ είμαστε, θα τα ξαναπούμε .

                   Να είστε όλες κι όλοι καλά και καλή δύναμη στον αγώνα!!!!!!

Υ.Γ.
Το blog του αδερφού μου, για όσους αρέσει η ποίηση!!!!!!
http://dialogouapodrasi.blogspot.gr/

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2016

......and the winner is.....

Καλό μήνα φίλες μου!!!!!
Στο τσαφ πρόλαβα να σας ευχηθώ κι εγώ .
Πέρασε κιόλας ένας  μήνας από το 2016.

Θέλω να σας ευχαριστήσω πολύ για τις ευχές που αφήσατε στην προηγούμενη ανάρτηση μου!!

Μου δώσατε μεγάλη χαρά!
Εύχομαι να συνεχίσουμε για πολλά χρόνια ακόμη την ωραία δημιουργική μας παρέα.

Όπως σας είχα υποσχεθεί , έκανα την κλήρωση.
Έγραψα  όλα τα ονόματα σε ένα χαρτί και ζήτησα από την κόρη μου να μου πει τρία νούμερα, αν ζητούσα από την Ευγενία , θα έλεγε μόνο το ζύο [δύο].
Οι τυχερες είναι η Δέσποιναη Κατερίνα και η Ελένη.

Φίλες μου , να είστε πάντα τυχερές.
Περιμένω τις διευθύνσεις σας στο μειλ μου louren99@yahoo.gr


Τσαρούχης
                                               Καλό υπόλοιπο 2016
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...