Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

Αφιερωμένο στη Μαρία Κανελλάκη!!!

 Σήμερα το πρωι ήρθαν στο σπίτι μου η Μαρία και η Γιούλα για να κλείσουμε τα κουτιά  που περιέχουν τις δημιουργίες τις δικές μας , αλλά και άλλων φίλων

και να τα πάμε στο ΚΤΕΛ για τη Ναύπακτο!

Πριν ξεκινήσουμε όμως τη δουλειά, σκέφτηκα να τις διαβάσω μια ιστορία που διάβασα εχθές το βράδυ στο μπλογκ Απάγκιο  και μου άρεσε πάρα πολύ!! 

Αυτό το ταπεράκι αφορά όλες μας!

Μαρία μου δε σε ρώτησα, αλλά θέλω να το διαβάσουν όσο γίνετε περισσότερες φίλες!!

 Δικό σας κορίτσια και παρακαλώ αφήστε σχόλια και στο μπλογκ της Μαρίας!


Σύνθημα: “΄Εχεις ταπεράκι”. Παρασύνθημα: “Θέλω να σε δω!”

Πήρα το μήνυμά σου. Κι εγώ θέλω να σε δω. Να με περιμένεις στην εξώπορτα, με τα χέρια ορθάνοιχτα να με σφίξουν μέσα τους. Ντρέπομαι να στο πω. Κοτζάμ γαϊδάρα, που αυτοπροσδιορίζεται στον κύκλο της ως ανεξάρτητη. Και να περιμένω με κρυφή λαχτάρα το σύνθημά σου. Την αιώνια αφορμή για να τρέξω κοντά σου. Το ταπεράκι σου. Που έχει κάνει αμέτρητες διαδρομές, ούτε το τρόλεϊ Κολιάτσου-Παγκράτι να ήταν. Έχει μεταφέρει τη φροντίδα και το νοιάξιμό σου, με τη μορφή ενός μουσακά ή μιας ντάνας αχνιστών λαχανοντολμάδων. Πάντα στριμωγμένα, για να χωρέσει όση περισσότερη αγάπη γίνεται. Τοποθετημένα με αρχιτεκτονική διάταξη, για να μου θυμίζει τις διδαχές σου περί τάξης.
Φεύγοντας βιαστικά, σου δίνω ένα πεταχτό φιλί. Κρύβει μέσα του, όσα δεν τολμώ να σου πω. Απ’ τις αγκυλώσεις και τους εγωισμούς μου. «Έχω ανάγκη να με νοιάζεσαι. Να μου μαγειρεύεις και να μου θυμίζεις διαρκώς, πόσο τυχερή είμαι που εισπράττω τόση αγάπη». Στην καληνύχτα σου, αποκωδικοποιώ τα λόγια που δεν πρόλαβες να μου πεις. «Να τρως καλά και να προσέχεις. Σε λατρεύω!». Αχ βρε μάνα! Όταν εγώ είχα το χρόνο σύμμαχο, εσύ τον είχες εχθρό. Έτρεχες να προλάβεις τη βάρδια στη δουλειά. Και τώρα που εσύ έχεις το χρόνο φίλο σου, εγώ τρέχω να προλάβω τη δική μου βάρδια στη ζωή. Δεν καταφέραμε να συντονιστούμε.
Κι όσο μεγαλώνεις, τόσο σε νιώθω να μικραίνεις. Να γίνεσαι ένα ανυπεράσπιστο παιδάκι που διεκδικεί την προσοχή μου. Ν’ ακούω τα άγχη και τις στεναχώριες σου. Για το ραντεβού στο ΙΚΑ που δεν κατάφερες να κλείσεις, για τα φάρμακα που ακριβύνανε, για την πετσοκομμένη σύνταξη. Κι όσο κυρτώνουν οι ώμοι σου, τόσο θέλω να σ’ αγκαλιάσω και να σου πω «Μη φοβάσαι, θα είμαι πάντα κοντά σου!». Και ποτέ δεν το είπα η δειλή. Μόνο εξυπνάδες σου πουλάω «Δεν υπάρχει ΙΚΑ ρε μάνα!... ΕΟΠΥΥ το λένε τώρα». Κι εσύ ν’απαντάς με αθώα παιδικότητα «Μάλιστα! Όλα τα’χει η Μαριωρή, ο ΕΟΠΥΣ τη μάρανε!...». Κι εγώ να σε διορθώνω με περίσσιο θράσος «Ο φερετζές ρε μάνα… ο φερετζές!».
Κάθε φορά που ανοίγω το ταπεράκι, με τυλίγουν τα αρώματα της αγάπης σου. Μοσχοκάρυδο για τον πόνο, κανέλλα για δυνάμωμα, πιπέρι για προστασία. Κι όσο δοκιμάζω τις γεύσεις σου, δακρύζω στη σκέψη. Για κείνη την ώρα… Που δεν θα με περιμένεις μ’ ένα ταπεράκι στην πόρτα. Που θα σου χαϊδεύω τα μαλλιά και θα οικτίρω τον εαυτό μου για όσα δεν σου είπα. Τότε, που θα έχω εγώ το χρόνο, μα δεν θα τον έχεις πια εσύ… Θα ξεγλιστράς λίγο-λίγο απ’ τη ζωή και θα κάνεις καλαμπούρια με τον θάνατο.
«Μάνα, σου έφερα καινούργια νυχτικιά. Μπαμπακερή, να σε ζεσταίνει το χειμώνα…»
«Όλα τα 'χει η Μαριωρή, ο φερετζές της λείπει!...»
«Τώρα βρήκες να το πεις σωστά;»
«Και τότες μπόραγα, μα έψαχνα αφορμή να μείνεις λίγο παραπάνω… ν’ ακούω τα πειράγματά σου…»
«Πεθύμησα τα ταπεράκια σου ρε μάνα!»
«Σαν λείψουν τα πιπέρια μου, να ιδώ τις μαγεριές σου!...»
Θα με αποστομώσεις. Λίγο πριν κλείσεις τα μάτια σου, κουρασμένη.

Στο ξεκίνημα της… “μετά τάπερ” ζωής μου.





Για του λόγου το αληθές η παρακάτω φωτογραφία!!!!
Κλαίμε παρέα με τη Γιούλα!!!!
Μη μου πείτε ότι δεν έχετε την ίδια εικόνα κι εσείς τώρα που διαβάσατε την ιστορία;


Μαρία Κανελλάκη να είσαι καλά, σ ευχαριστούμε για την ωραία σου ιστορία!!!

73 σχόλια:

  1. η ίδια εικόνα Ρενα μου, και λείπουν δεκαετίες και τα ταπερακια.......Μόνο η αγαπη δεν πεθαινει και έρχεται και απο ψηλά!
    Να είσαι καλά που το μοιραστηκες! έχω να περασω μερες απο το απαγκιο, γιατι καθε γραφή της ειναι σταθμός!φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω πως όποιος τη διαβάσει δε θα μείνει ασυγκίνητος!!!
      Πολλά φιλάκια Βαρβάρα μου!!!!

      Διαγραφή
  2. Τι να σου πω Ρένα μου.... πώς το κατάλαβες;;; την ίδια ακριβώς εικόνα έχω κι εγώ τώρα... Μου λείπουν τα ταπεράκια που δεν θα ξαναρθούν.... Τουλάχιστον, προλάβαμε να εισπράξουμε άπειρη αγάπη....
    Πολλά φιλιά
    Νεφέλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θά πρεπε να μπορούσαμε να βάζαμε τις φωτογραφίες στη σειρά!!
      Και τα δικά μου ταπεράκια σταμάτησαν, αν και είναι ακόμη μαζί μας, αλλά περιμένει πια τα δικά μας ταπεράκια και όχι μόνο!!
      Φιλάκια!!!

      Διαγραφή
  3. Τι να σας πω τώρα...ντιπ μουρλές είστε...κλαίω και γελάω μαζί....χαχαχα...Δεν υπάρχει αυτό που ζω. Θα σας τακτοποιήσω σε λίγες μέρες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. σε παρακαλωωω μη τις αφησεις!!!αλλαξε τους τα φωτα χαχαχαα

      Διαγραφή
    2. Γιατί βρε κορίτσια;
      Μόνη μου να έλεγα;
      Ήθελα και παρέα!!!!
      Σε περιμένουμε Μαρία μας, πάρε και το άλλο το ζαβό μαζί σου, να του δείξουμε τη Θεσσαλονίκη!!!!
      Φιλάκια κλαμένα!!

      Διαγραφή
    3. εμεναααααααα λεει ζαβοοοοοοο???????
      πληρη απομυθοποιηση!!!!δε θα το αντεξωωωωωω!!!!!!

      Διαγραφή
    4. Καλέ , είπα εγώ όνομα;
      Αλλά όποιος έχει τη μύγα, μυγιάζεται!!!!!

      Διαγραφή
    5. Χαχαχα... Μισιρλάκι μου απομυθοποιείσαι με ταχύτητα φωτός...χαχα. Πρέπει να σε ανεβάσω πάνω πριν γίνεις εντελώς ασήμαντη.

      Διαγραφή
    6. Χαλβά ξέρω...σουπιά δεν ξέρω...

      Διαγραφή
    7. Μαρία μου, φέρτην επάνω κι εγω θα της μαγειρέψω σουπιές με χαλβά να γλείφει τα δάχτυλά της!!!!

      Διαγραφή
    8. συνεχιιιιζεται να με σπρωχνεται απο το θρονο μουυυυυ!αχαχααα

      Διαγραφή
    9. οοοοοοοοχι καλέ κυρία!!!!!
      σε σπρώχνουμε να κάτσεις πιο καλά και πιο βαθειά!!!!!!

      Διαγραφή
    10. για θρονο μιλαμε ?η για καθηκι?χαχαχααααααααααααα

      Διαγραφή
    11. Αχαχαχα... πως το κάνουμε αυτό δεν ξέρω...χαχα. Σε καλό μας σήμερα...

      Διαγραφή
    12. Ψάχνω τη Μαρία να με βγάλει άλλη μια τόσο πετυχημένη φωτογραφία!
      Τώρα έχω ξεραθεί από τα γέλια!!!
      Εσύ Βιλλιωτάκι που είσαι ζωγράφος, μπορείς να συλλάβεις αυτό το θέμα και να μας το αποδώσεις με χρώματα;
      Αν είναι και με παστέλ, ακόμη καλύτερα!!!!!!

      Διαγραφή
    13. ναι μόνες σας να κλαίτε και να γελάτε... ήρθατε δεύτερες...χιχ.χιχ. τα υπόλυπα στη θεση μου ξερω...

      Διαγραφή
  4. Τοσο υπεεεεροχο κειμενο!!!!δυνατο αλλα και ευαισθητο!
    κι εκει που πηγε να με πιασει το κλαμα.......δε προλαβα...πεθανα στο γελιοοοοοοοοΟΟ!ΧΑΧΑΧΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ δεν υπαρχεις Χριστοδουλου!!!!!!δεν εισαι ανθρωπος!!!!!χαχαχα εισαι ΙΔΕΑ!!!!!!
    πεθανα με τη φωτογραφιααααααααα!!!!!!!ΝΑ σαι καλαα και να σου δινει η ζωη δυναμη και πολυ χαμογελο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε φταίω εγώ , η Μαρία η Καλαιτζή είχε την ιδέα μόλις μας είδε, οχι ότι αυτή είχε καλύτερη φάτσα!!!
      Αλλά ότι θα προκαλούσα γέλιο κλαμένη γυναίκα, ούτε που το φαντάστηκα!!!!
      Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου!!
      Πολλά φιλιά , ορίστε και από κοντά!!!!1

      Διαγραφή
  5. Απαντήσεις
    1. Ναι όντως!!!!!
      Μόνο που και η τραγωδία έχει και την άλλη όψη της!!!!
      Μια φωτογραφία την έκανε κωμωδία!!!!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  6. Εντάξει μαντάμ!... Δεν μου έχει μείνει άντερο απ' το γέλιο... είχα και μια κολίτιδα το απόγευμα που με βασάνιζε, πάει πέρασε κι αυτή κι όλη η κακή διάθεση της μέρας!!!
    Ειλικρινά νιώθω σαν να μου έστειλες ένα κοντέϊνερ ταπεράκια, γεμάτα αγάπη, χιούμορ και φαντασία!!!
    Ένα τεράστιο ευχαριστώ απ' την καρδιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι μου γλυκό, ευτυχώς που είδες την καλή πλευρά του θέματος!
      Που να φανταστώ η καψερή ότι το κλάμα θα γινόταν κλαυσίγελος!
      Αν και όταν μας έδειξε η Μαρία τη φωτογραφία που μας έβγαλε, γελούσαμε όλες μαζί με τα χάλια μας!!!!
      Αφού έγινα αφορμή να γίνεις καλά , χαλάλι σου!!!!
      Δε κάνεις και μια βόλτα από τη Ναύπακτο, τώρα με την έκθεση, να τα πούμε και από κοντά;
      Πολλά φιλιά!!!

      Διαγραφή
    2. αχαχα! Γελάω με το σχόλιο της Μαρίας!
      Δεν υπάρχετε!!!

      Ρένα μου τι να πω; Απίστευτη φωτό και ...να'στε καλά...κλαίω από τα γέλια εγώ!
      Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  7. To ίδιο αισθάνθηκα και εγώ όταν το πρωτοδιάβασα.........και της το έγραψα της Μαρίας στη σελίδα της. Είναι και πολύ καλογραμμένο.....που ακριβώς σου μεταφέρει γνώριμες εικόνες γεμάτες συναισθήματα που έχεις νιώσει σίγουρα!!!!
    Καληνύχτα Ρένα ............Φιλιά στη μπουμπού σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά Άννα μου!!!
      Θα της τα δώσω , μόλις μου περάσει το κρύωμα και μπορέσω να πάω να τη δω. Τώρα βρήκα να κρυολογήσω!!!!!!
      Φιλάκια!!1

      Διαγραφή
  8. Ακριβώς την ίδια εικόνα...
    (Μόνο που δε φοράω γυαλιά!)
    ;-)
    Υπέροχο κείμενο! Δημιουργεί πληρότητα συναισθημάτων!
    Φιλάκια πολλά-πολλά!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στείλε και τη δική σου φωτογραφία , να γελάμε μετά όλες μαζί!!
      Φιλάκια Γιάννα μου!!!!

      Διαγραφή
  9. Απίστευτη παρουσίαση μιας καταπληκτικής ιστορίας!!
    Η φωτογραφία άπαιχτη!!..χαχα!
    Να είστε καλά...φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είχα σκοπό να συγκινήσω , αλλά κατάφερα το αντίθετο Μαρία μου!
      Φιλάκια πολλά!!!

      Διαγραφή
  10. Τι υπέροχο κείμενο και πόσο αληθινό !!!
    Ε, η φωτογραφία κι αν είναι αληθινή !!
    Φιλιά !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μούσκεψε το λαπ τοπ Ράνια μου, τόσο αληθινή!!!!!!
      Φιλάκια!!!!

      Διαγραφή
  11. Μπράβο στη Μαρία για το υπέροχο κείμενό της !!!! Μου λείπουν πολύ τα ταπεράκια της δικής μου μαμάς . Μ'έκανε να συγκινηθώ και να δακρύσω όπως εσείς στην φωτογραφία , εκπέμποντας τρυφερότητα και ευαισθησία!!!!!
    Φιλάκια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ιστορία της Μαρίας μας αγγίζει είτε σαν κόρες είτα σαν μανούλες!!!
      Φιλάκια!!!!

      Διαγραφή
  12. Ρενα μου καλημερα!
    Η Γιουλα και εσυ ειστε τοσο γλυκες, μα τοσο γλυκες που στο τελος που σας εισα συγκινημενες στη φωτο ηθελα να μπω στην οθονη μεσα και να σας αγκαλιασω!!

    Την ιστορια αυτη την εχω διαβασει στο παρελθον και εχω αφησει το σχολιο μου στη Μαρια μας. Ειναι εξαιρετικη! Και η ιστορια και η Μαρια μας φυσικα! :)

    Φιλακια πολλα σε ολες σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή μου Κική, αν έβγαινες από την οθόνη, θα γελούσαμε ακόμη!!
      Αν δεν είχαμε μείνει στον τόπο, μεγάλες γυναίκες!!!!
      Φιλάκια από όλες μας!!

      Διαγραφή
  13. Συγκλονιστική η γραφή της Μαρίας, ποιος μπορεί να μείνει ασυγκίνητος;;;; Εχει το χάρισμα και την ευλογία να ανασύρει από τα μύχια της ψυχής τα πιο δυνατά συναισθήματα......Η συγκεκριμένη ιστορία, που δεν χορταίνω να τη διαβάζω, γράφτηκε με αφορμή το παιχνίδι των λέξεων της Φλώρας, και φυσικά δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο, δικαιωματικά πήρε την πρώτη θέση στις προτιμήσεις των αναγνωστών !!! Όλα τα κείμενα της χαρισματικής Μαρίας αγγίζουνε, συγκλονιστικά τους αναγνώστες.....να την έχει ο Θεός καλά , να γράφει κι εμείς να έχουμε τη χαρά να την διαβάζουμε !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι Κλαύδια μου!!!!!
      Ήταν τέτοιο το θέμα που θέλησα να το διαβάσουν και φίλες που ίσως δεν έχουν επισκεφθεί ακόμη το μπλογκ της Μαρίας!!!!
      Όπως και τα δικά σου κείμενα , είναι πάντα από τα ξεχωριστά στο παιχνίδι της Φλώρας!!!!
      Πολλά φιλιά!!!!1

      Διαγραφή
  14. Αχ κι εγώ με κλάμα ξεκίνησα σε γέλιο κατέληξα!! Δεν έχω ζήσει την ιστορία του τάπερ γιατί τη δική μου μαμά δεν την αποχωρίστηκα ποτέ. 66 χρόνια είμαστε στο ίδιο σπίτι αλλά αυτό δεν μ' εμπόδισε να συγκινηθώ. Το "δεν καταφέραμε να συντονιστούμε" ήταν που πιο πολύ με ταρακούνησε.......Καλό μεσημέρι Ρένα μου!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ αυτός ο συντονισμός πόσα κρύβει!!!!!
      Κι εγώ δεν είχα ταπεράκια από τη μαμά μου, γιατί μένουμε ακόμη μαζί, είχα όμως κατσαρόλες και ταψιά!!!!
      Μακάρι να μπορέσουμε να σταθούμε αντάξιες κι εμείς!!!!
      Φιλάκια!!!1

      Διαγραφή
  15. καλημερα σ ολες τις υπεροχες υπαρξεις....
    το πιο δυνατο εκτως την ομορφη φωτο σας...σ αυτο το κειμενο ειναι που ακουμπαει τις ευαισθητες μητρικες χορδες μας... τις ταλαντευει με τετοιο τροπο που οι νοτες αυτες εχουν μοναδικο ακουσμα .. αλλα συνχρονως ξερουμε ολες μας..
    πως ο ηχος αυτος ειναι τοσο κοινος μεσα μας,,, δινει υπεροχες μουσικες νοτες ...κανει την ψυχη να φτερουγιζει σαν πουλι που πηγαινοερχεται στην φωλια του να ταισει τα μικρα του...ξεροντας οτι σε λιγο καιρο θα πεταξουν μακρια...
    ειληκρινα δεν ξερω ποιο ρολο να παρω....
    την καλημερα μου...τα φιλα μου ...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου δεν ήξερα ότι έχεις μπλογκ , ποιο είναι;
      Όποιον ρόλο και να διαλέξουμε, της κόρης η της μάνας, την ίδια συγκίνηση θα νοιώσουμε!!!!!!
      Φιλάκια πολλά!!

      Διαγραφή
    2. ακριβως Ρενα μου και αυτο ειναι το υπεροχο !!!
      μπλοκ δεν εχω ..γιατι αυτη την θεση την εχει κατακτηση η μαμα χιχιχι..ομως σου εστειλα απο την διευθυνση του Gmail ..

      Διαγραφή
    3. Ααααααα πως τα καταφερε και αφησε σχόλιο μια ψυχή... Ρένα μου δεν ξέρω... ξερω όμως οτι δεν μου έχει αφήσει καπάκια στα ταπεράκια (αλήθεια τι τα κανουν..ήθελα να ήξερα)..αυτό το είπε;;χι.χι..φιλακια μικρή μου..!!

      Διαγραφή
  16. Καλημέρα Ρένα μου!! Η πένα της Μαρίας είναι μοναδική και η ιστορία της είναι πολύ δυνατή και συγκινητική!!
    Αλλά είστε εσείς!!!! Χαχαχα!! Πως τα καταφέρατε και μια εικόνα 2000 λέξεις!!! Είστε απίστευτες και μας κάνατε ακόμα πιο απολαυστική την ανάγνωση με το δικό σας ξεχωριστό τρόπο!!
    Φιλάκια πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Μαριλένα μου!!!
      Το θέμα της μανούλας αγγίζει κάθε άνθρωπο, πόσο μάλλον ένα τέτοιο κείμενο!!
      Να είσαι καλά!!!
      Φιλάκια!!!!

      Διαγραφή
  17. Μωρή τρελή όλη η Ελλάδα κατάλαβε ότι είμαστε τόσο ευαίσθητες. Η Μαρία ξύπνησε μέσα μας δυνατά συναισθήματα και θύμησες γλυκές. Γιατί εγώ τη μανούλα μου την είχα μακρυά αλλά την ένοιωθα τόσο κοντά μου γιατί με την κάθε δυσκολία μου έπαιρνε το πρώτο λεωφορείο και ερχόταν. Πραγματικά δεν μου βγαίνουν οι λέξεις θέλω τόσα να της πω τώρα που είναι σε ηλικία που δεν μπορεί να προσφέρει παρά μόνο την αγάπη της. Αυτήν παίρνω με λαχτάρα κάθε φορά που πάω να τη δω και παρακαλώ το Θεό να την έχει γερή για πολλά χρόνια ακόμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ας το κατάλαβαν και οι φίλες μας είναι το ίδιο ευαίσθητες με μας!!!
      Να σε δω πως θα τρέχεις εσύ με τα ταπεράκια!!!!
      Να είναι καλά το Μαράκι μας με την ωραία ιστορία της , μας έφερε όλες πιο κοντά!!!!!!
      Φιλάκια!!!!!

      Διαγραφή
  18. Συγκλονιστικο.. ..βασω Λάρισα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ρένα μου κάπως έτσι έκλαιγα και εγώ όταν το διάβασα στη Μαρία..αλά μόνη μου , δεν σκεφτηκα να κλάψω με παρέα;....
    Τα πολλά φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Νικόλ μου!!!!
      Δεν είχα προσχεδιάσει το "έγκλημα" βγήκε από μόνο του!!!!
      Την άλλη φορά να το οργανώσουμε καλύτερα!!!!!!
      Group therapy!!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  20. Ρενα μπας κ ηθελες να κλαψουμε παρεα; :) .τοκανες!!!!συγκινητικοτατο !!!!!!!!!!Γιωτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Εχεις δίκιο την ίδια εικόνα ακριβώς!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Φιλάκια Ρένα μου!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αυτή η ιστορία στην αφορά ολες τις μανούλες και τις κορούλες τουκόσμου!!!Είναι δε τόσο όμορφα γραμμένο μέ λέξεις που ξυπνούν συναισθήματα αγάπης και τρυφερότητας . Σας ζήλεψα όμως εκεί δίπλα δίπλα να κλαίτε μπροστά στην όθόνη του υπολογιστή ,Παίρνω την εικόνα και θα την επεξεργάζομαι ανάλογα μου άρεσε υπερβολικά !!!! Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καταλαβαίνεις κι εσύ, μανούλα και γιαγιά, από όλα!!
      Βάλε και τον εαυτό σου στη φωτό!!!!!!
      Φιλάκια!!!1

      Διαγραφή
  23. Ρενα ....τη να πούμε τώρα ..με από το κείμενα ..
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Το κείμενο της Μαρίας μας είναι εκπληκτικό, με μια γραφή όπως μόνο εκείνη ξέρει...
    Σε όλους μας έφερε δάκρυα στα μάτια!
    Εν τω μεταξύ, ακόμη γελάω με τη φωτογραφία σας...
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πως να μη γελάς Έλλη μου!!!!
      Γέλασε το Πανελλήνιο!!!!
      Δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου, αλλά και το γέλιο όπως και το κλάμα φέρνει κάθαρση!!!!!!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  25. Ταπερόπληκτες και εσύ Ρένα μου απο ότι βλέπω μαζι με την Γιούλα.. χι.χι τι κλαμα έριξα και εγώ κορίτσια όταν το διάβασα.πριν απο μερικες μερες.. δεν λέγεται.. αλλα δεν με εβγαλε κανεις φωτογραφία..σνίφφφφφ. ... χι..χι αλλά να μην συντονιζόμαστε όμως;; το χασμα των γενναιών... λενε.. ας ειναι καλά τα ταπερακια ....και τα συνθήματα τους.!!! φιλάκιαααααααα..!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εκείνη την κατασκήνωση που λέγαμε;
      Εκεί να δεις κλάμα όταν θα συντονιστούμε όλες μαζί!!!!
      Που ήταν ο Γιωργάκης σου;
      Πολλά φιλιά!!!!

      Διαγραφή
    2. Θα με κορόιδευε που έκλεγα και το διαβασα μονη μου..χι.χιχ. η κατασκήνωση έεεε;; το ξερεις οτι εχουμε 5 κατσικάκια;;; κοπαδι θα κανει η Κατερίνα..χι.χιχ. φιλακιααα

      Διαγραφή
  26. Τάπερ ,ταπεράκια ,στριμωγμένα σε μια κούτα από γάλα νουνού , γεμάτα με νοστιμιές ,μυρωδιές ,έννοια και αγάπη ,να ταξιδεύουν με τα ΚΤΕΛ! Πολύ δυνατό κείμενο ,αλλά η φωτογραφία σας , μοναδική ! Δεν γέλασα καθόλου ,παρά στεναχωριέμαι που με πήραν τα δάκρυα και είμαι μόνη ....τουλάχιστον είχατε μία συμπαράσταση μεταξύ σας ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Την άλλη φορά φιλενάδα θα τηλεφωνηθούμε για να κλάψουμε παρέα!!
    Πολλά φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Χωρίς λόγια!!!!
    Άλλωστε τι μπορώ να γράψω με χέρια που τρέμουν και με μάτια που βλέπουν θολά απ΄το κλάμα!!
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι ακριβώς έγραψα κι εγω στης Μαρίας!!!
      Ελπίζω να έρθεις στη Ναύπακτο!!!!
      Φιλάκια!!!!!!

      Διαγραφή
  29. Αύριο κλείνουν 9 μήνες χωρίς την μάνα μου. Κι εγώ έκλαψα !
    Φιλιά
    Μαρία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Μπραβο Ρενα ...τωρα κλαιω κι εγω και καλα εκανες που το ανεβασες ! αξιζει πολλα , λεει αυτα που εχουμε στη ψυχη μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ, ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΟΤΑΝ ΤΑ ΔΙΑΒΑΖΩ!!!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...