Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2019

ΛΙΓΗ ΥΠΟΜΟΝΗ ΑΚΟΜΑ!!!!!

 Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη #4





Το ρυθμικό κούνημα του τραίνου τον νανούριζε.

Λίγο πριν, φόρεσε τις μεταξωτές του πυτζάμες ,  κρέμασε το ακριβό του κοστούμι  στην κρεμάστρα, έβαλε την βαλίτσα στο ντουλάπι και ξάπλωσε  στο αναπαυτικό κρεβάτι της πρώτης θέσης .

Τι απόφαση κι αυτή, να ακυρώσει τελευταία στιγμή το αεροπορικό εισιτήριο και να ταξιδέψει με το τραίνο!
Ήθελε όμως να γυρίσει πίσω με τον ίδιο τρόπο που έφυγε από την πατρίδα του πριν ……πριν πόσα χρόνια;
Γι αυτό  θέλησε να ταξιδέψει με το τραίνο, για να σκεφτεί όλα αυτά τα χρόνια .
Πώς έφυγε, πού πήγε , τί έγινε , τι κέρδισε, τι έχασε;

Δύο μήνες παντρεμένοι κι έπρεπε να την αποχωριστεί.
Ξεκίνησαν τη νέα τους ζωή με τόσα όνειρα!
Φτωχοί μεν, αλλά πολύ ερωτευμένοι. Η ζωή στο χωριό ήταν δύσκολη κι έπρεπε να παλέψουν, να δουλέψουν σκληρά.
Δεν τους τρόμαζε όμως η δουλειά, ήταν νέοι, δυνατοί και γεμάτοι όνειρα.
Όνειρα που πάγωσαν μαζί με τη σοδειά τους.
Καταστράφηκαν τα πάντα .
Και τώρα πώς θα πλήρωναν τα χρέη τους;
 Δεν υπήρχε άλλος τρόπος  πια.
Ο μεσάζων που γύριζε στα χωριά και πρόσφερε δουλειά κάπου στην Ευρώπη, θα ξαναπερνούσε σε λίγες μέρες για την τελική απάντηση.

Η μετανάστευση ήταν η μόνη λύση!
Σίγουρα θα έφευγαν πολλοί οι νέοι από το χωριό τους , μετά από αυτή την κακοκαιρία.

Με πολύ πόνο στην καρδιά , τη φίλησε για άλλη μια φορά , άρπαξε τη μικρή βαλίτσα του και το μπογαλάκι με τα λιγοστά τρόφιμα για το δρόμο, άνοιξε την πόρτα και βγήκε βιαστικά.
Ο δυνατός αέρας σκέπασε τα γοερά κλάματα της Ασημένιας του.
Ευτυχώς , γιατί λίγο ήθελε να γυρίσει πίσω.
Στην πλατεία του χωριού περίμενε το φορτηγό που θα τους μετέφερε στον πιο κοντινό σταθμό.
Αυτό ήταν, το τραίνο ξεκίνησε μουγκρίζοντας σαν δράκος.
Άλλη μια φουρνιά από ζεστό κρέας θα έτρωγε κι αυτή τη φορά.
Όλα τα νέα παλικάρια που αναγκάζονταν να αφήσουν την πατρίδα τους για να δουλέψουν στα ξένα.
Σε κάθε σταθμό ανέβαιναν όλο και πιο πολλοί, άλλοι γελαστοί και χαρούμενοι κι άλλοι λυπημένοι όπως αυτός.
Δυο μερόνυχτα κράτησε το ταξίδι τους για το βορρά.
 Τα λιγοστά τρόφιμα, ψωμί, ελιές, λίγο τυρί και πίτα που του έφτιαξε η μάνα του,  ίσα που έφτασαν.

Θα έκανε υπομονή, θα έκαναν υπομονή για ένα χρόνο, τόσο είχαν πει ότι θα δούλευε, ένα χρόνο , ίσα για να ξεχρεώσουν και μετά θα γύριζε πίσω .
Πίσω στην αγαπημένη του Ασημένια.
Τώρα που έφτασαν, η πρώτη του δουλειά ήταν να της γράψει ότι έφτασαν καλά , ότι ο καιρός θα περνούσε  γρήγορα και θα ήταν πάλι μαζί.
Τα νέα ήρθαν γρήγορα , μετά από ένα μήνα, με το τραίνο που έφερε  τους καινούργιους,
 Η Ασημένια  περίμενε το πρώτο τους παιδί.
Να χαρεί, να κλάψει;
Αυτό σήμαινε κι άλλα έξοδα, ίσως κι άλλος χρόνος μακριά της.

Λίγη υπομονή ακόμα αγαπημένη μου.

Γνώρισε τον γιο του τρία χρόνια μετά, τότε θεώρησε ότι το κομπόδεμα του ήταν αρκετό για να ξοδέψει λίγα για το ταξίδι της επιστροφής.
Νόμισε, ότι η εξορία του έφτασε στο τέλος της.

Ο γάμος της αδερφής του, ήταν δική του υποχρέωση αφού αυτά τα χρόνια  ο πατέρας τους αρρώστησε και πέθανε. .

Λίγη υπομονή ακόμη Ασημένια μου.

Μόλις πάω θα φροντίσω για τα χαρτιά σου, θα είμαστε μαζί και θα μαζέψουμε πιο γρήγορα όλα όσα χρειάζονται.
Το παιδί θα μείνει λίγο καιρό με  την μάνα μου για να μπορέσεις να δουλέψεις κι εσύ,.
Δεν έφυγε ποτέ η Ασημένια.
Έμεινε πίσω κι έφερε στον κόσμο την κόρη τους.

Τώρα είχε καλύτερη δουλειά και πίστευε πως έφτασε η ώρα της επιστροφής.
Μήπως όμως να έκαναν λίγη υπομονή ακόμα για να αγόραζαν ένα σπίτι για το κοριτσάκι τους;
Λίγη υπομονή ακόμα για να τελειώσει ο γιος τους το σχολείο και να του ανοίξουν μια δουλειά να μη παιδεύεται με τη γη;
Λίγη υπομονή ακόμα , γιατί βρήκε μια καταπληκτική ευκαιρία, ένα μαγαζί στο κέντρο της πόλης όπου έμενε;
Θα ήταν πια αφεντικό και δεν θα είχαν ανάγκη κανέναν.
Τώρα θα την έπαιρνε κοντά του οπωσδήποτε.
Τα παιδιά ήταν μεγάλα , μπορούσαν να μείνουν με τη γιαγιά τους για λίγο καιρό.
Λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο.
Η μάνα έφυγε ξαφνικά και για άλλη μια φορά η Ασημένια έμεινε στο χωριό.


Γύριζε πίσω.
Οριστικά αυτή τη φορά.
Το σπίτι της κόρης αγοράστηκε , η δουλειά του γιου στήθηκε.
-Τα πούλησα όλα Ασημένια μου κι έρχομαι.
Φτάνει τόση υπομονή, έχει κι αυτή τα όρια της και νομίζω ότι τα ξεπεράσαμε προ πολλού.
Ήταν τα λόγια του στο τηλέφωνο.
Λίγη μόνο υπομονή μέχρι να γυρίσω και να αρχίσουμε από την αρχή, από εκεί που σταματήσαμε πριν ….πριν πόσα χρόνια;

Συγνώμη αγαπημένη μου για όλα όσα σου στέρησα, όλα όσα στερηθήκαμε.
Τα χρήματα μπορεί να αγοράζουν σπίτια και δουλειές, δεν αγοράζουν όμως άδειες νύχτες, άδειες αγκαλιές.
Μπορεί να κέρδισα πολλά , μπορεί να έφυγα με μπαλωμένα ρούχα και τώρα να γυρίζω με ακριβό κοστούμι και βαλίτσες γεμάτες δώρα,  έχασα όμως όλες τις οικογενειακές μας στιγμές.

Ελπίζω να  τις αναπληρώσουμε , μεγαλώνοντας  μαζί τα εγγόνια μας.


Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή για την 4η Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη  που διοργανώνει η Μαίρη από την ΓΗΙΜΗ ΜΑΤΙΑ  που τόσο αγαπήσαμε!
Μαίρη μου, ευχαριστώ πολύ.
Χαίρομαι που παίρνω κι εγώ μέρος σ αυτό το δρώμενο!



Τη φωτογραφία την διάλεξε η  Κλαύδια που προηγήθηκε και η λέξη-κλειδί είναι Μετανάστευση.
Σ ευχαριστώ πολύ Κλαύδια μου.  Είχα μεγάλη αγωνία για τη φωτογραφία και τη λέξη.

Δεν θα μπορούσες να διαλέξεις πιο κατάλληλη για μένα.
Κόρη μετανάστη, έγραψα μια ιστορία φανταστική αλλά όχι κι απίθανη.
Διάλεξα να έχει αίσιο τέλος γιατί και μόνο ο τίτλος πονάει.


'Ήρθε η σειρά μου να παραδώσω τη σκυτάλη στην επόμενη που είναι η Κατερίνα από το https://pause-theblog.blogspot.com/



Η λέξη-κλειδί είναι ΕΞΟΔΟΣ 
Κατερίνα, μπορείς να την ερμηνεύσεις όπως θέλεις .
Σαν τέλος ή σαν αρχή.
Καλή επιτυχία!!!!!




49 σχόλια:

  1. Υπέροχο κείμενο, Ρένα μου. Με μάγεψε η ροή της γραφής σου και τα μηνύματά σου. Αχ αυτή η υπομονή. Πόσοι βρίσκονται εγκλωβισμένοι καρτερώντας το αύριο και χάνοντας το σήμερα? Δεν θα ήταν έκπληξη αν η ιστορία σου ήταν πραγματική. Συμπέρασμα: Υπομονή ναι, αλλά με μέτρο!!! Αλλιώς χάνουμε όχι μόνο το σήμερα αλλά ολόκληρη τη ζωή μας καρτερώντας! Πολλά φιλιά, φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γι αυτο τον έβαλα να τα πουλήσει όλα και να γυρίσει πίσω όσο είναι καιρός. Κάποιοι άλλοι άργησαν να γυρίσουν.
      Σ ευχαριστώ πολύ .
      Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
    2. Λάθη που στερούν ζωές. Καλημέρα, Ρένα μου.

      Διαγραφή
  2. Πολύ ωραίο ήταν Ρένα μου!
    Συγκινητικό.
    Και καλά έκανες και έδωσες αίσιο τέλος, γιατί αν, ας πούμε, η Ασημένια στο μεταξύ αρρώσταινε και πέθαινε και δεν προλάβαιναν ούτε εγγόνια να μεγαλώσουν μαζί, πολύ θα στεναχωριόμουν.
    Κίσιζ και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι όχι, αυτό το τέλος δεν θα το έδινα ποτέ.
      Ούτε και να ερχόταν μετά τη σύνταξη.
      Όσο ήταν ακόμα σχετικά νέοι για να προλάβουν να χαρούν.
      Μακάρι να γράφαμε το σενάριο της ζωής μας.
      Καλό ξημέρωμα και Καλή εβδομάδα.
      Φιλάκια πολλά.

      Διαγραφή
  3. Για άλλη μια φορά με συνεπήρε το συναίσθημα που βγαίνει από το πανέμορφο κείμενο σου! Τελικά το έχεις Ρένα μου και κακώς έχεις άγχος κάθε φορά! Σ' ευχαριστώ τόσο για τη συμμετοχή σου και την συνεχόμενη παρουσία σου! Είμαι σίγουρη πως η Κατερίνα θα ανταποκριθεί μια χαρά στην επιλογή της εικόνας σου! Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ σ ευχαριστώ κσο πάλι Μαίρη μου.
      Δεν θα σκεφτόμουν ποτέ να γράψω, πόσο μάλλον να κοινοποίησω τα γραφόμενά μου.
      Πώς να μην έχω άγχος ανάμεσα σε τόσους ειδήμονες του είδους ;
      Προσπαθώ να στήσω πρώτα στο μυαλό μου αυτά που σκέφτομαι παρορμητικά και μετά να τα στήσω σωστά γράφοντας τα.
      Τα καλά σας λόγια με ενθαρρύνουν.
      Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  4. Ρένα μου το ήξερα ότι θα μας συγκινήσεις με ένα κείμενο βιωμαστικό....γραμμένο εκ βαθέων...Με την ιστορία σου μας γνώρισες όλους αυτούς τους ανθρώπους που εξαναγκάστηκαν να ξενιτευτούν προκειμένου να επιβιώσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους...Φόρος τιμής λοιπόν. Η εικόνα σου γιά την Κατερίνα, διπλής ανάγνωσης, είμαι βέβαιη ότι θα την εμπνεύσει όμορφα !!! Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γι'αυτό το θέμα Κλαύδια μου,έχει χυθεί πολύ μελάνι κι έχουν γυριστεί πάμπολλες ταινίες.
      Δυστυχώς οι περισσότερες ιστορίες πονάνε, ακόμα κι αυτές που βλέπουμε όλη την οικογένεια μαζί στην ξενιτιά.
      Πίσω έμεναν πάντα οι ηλικιωμένοι γονείς με μεγάλο καημό, ιδίως για τα παιδιά τους που έφυγαν πέρα από τον ωκεανό και δεν τα ξαναείδαν ποτέ.
      Φόρος τιμής και σ αυτούς που έμειναν πίσω, λοιπόν.
      Σ ευχαριστώ πολύ για το ωραίο θέμα που μου έδωσες.
      Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  5. Ένα θαυμάσιο θέμα με αυτή τη φωτογραφία μόνο συγκίνηση μπορούσες να μας δώσεις. Καλή εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή εβδομάδα Γεωργία μου.
      Σ ευχαριστώ πολύ.
      Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  6. Eίσαι η κρυφή δύναμη ΚΑΙ σ' αυτά τα δρώμενα που δεν απαιτούν βελόνες και πινέλα. Παρασύρθηκα απ' την ιστορία σου. Συγκινήθηκα διπλά, ξέροντας πως -ίσως και- να έχει βιωματικά στοιχεία και που σίγουρα μου θύμισε ιστορίες ξενιτιάς που έχουμε ζήσει στην οικογένειά μου.
    Ρένα μου, υποκλίνομαι για άλλη μια φορά στο ταλέντο σου και στο δυναμικό σου χαρακτήρα!
    Και το σετ: λέξη-φωτογραφία που παραδίδεις, επίσης συμβολικά και με πολλές ερμηνείες.
    Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μαράκι μου καλό, πάντα ό,τι κι αν κάνω με τα χέρια, σκέφτομαι.
    Μακάρι να είχα ένα μαγνητόφωνο και να τα έγραφα όλα αυτά.
    Το είχα σκεφτεί πολλές φορές αλλά δεν το έκανα ποτέ.
    Θα χρειαζόμουν πολύ περισσότερες από τις 800 λέξεις που έγραψα εδώ για να γράψω τι δική μου βιωματική ιστορία.
    Προτίμησα μια πιο light εκδοχή.
    Για άλλη μια φορά η Ελλάδα ξαναζεί τη μετανάστευση δυστυχώς.
    Εύχομαι να αρέσει στην Κατερίνα η επιλογή μου.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ρένα μου δυνατή πάσα μου δίνεις..!
    Υπέροχη η ιστορία σου, πολύ αληθινή. Άραγε πόσες πολύτιμες στιγμές χάθηκαν μέσα σε αυτό το λίγο υπομονή ακόμα...;

    Σ'ευχαριστώ πολύ, ελπίζω να έρθει γρήγορα η έμπνευση! Καλημέρα καλή εβδομάδα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ετσι νομίζω κι εγώ Κατερίνα μου.
      Έχει πολλές δυνατότητες.
      Καλή έμπνευση.
      Χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία μου.
      Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  9. Η μετανάστευση στην πολλά υποσχόμενη Ευρώπη και η σκληρή αλήθεια της οικογένειας που πληρώνει το τίμημα, γιατί πολλές ιστορίες δεν είχαν αίσιο τέλος. Άραγε τι άλλαξε σήμερα; Απλά η μετανάστευση άλλαξε πρόσωπο.
    Σήμερα φεύγουν οι νέοι επιστήμονες και μένουν πίσω οι γονείς να γερνούν μόνοι τους. Ο καθένας βέβαια έχει τα δικά του κριτήρια και τις αντοχές σε μια κοινωνία που δεν έχει μέλλον εντός των τειχών.
    Τόσο ζωντανός και επίκαιρος ο λόγος σου Ρένα που ξυπνά αποτυπώματα από μια υπέροχη αυτοθυσία του μετανάστη, αυτού που μένει πίσω και των παππούδων που μεγάλωναν εγγόνια.
    Μπράβο Ρένα!
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ευχαριστώ πολύ Αννίκα μου.
    Δυστυχώς οι περισσότερες ιστορίες δεν ειχαν αίσιο τέλος.
    Πολλές οικογένειες διαλύθηκαν εξ αιτίας της μετανάστευσης.
    Αυτοί που έφυγαν πέρα από τον ωκεανό, μπορεί να έκαναν και 30 η 40 χρονια να έρθουν πίσω.
    Ποιόν να βρουν να τους περιμένει;
    Καλή εβδομάδα και σε σένα.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Με συγκίνησες! Με γλύκανες με το τέλος! Πόσο αληθινή κι ας τη γέννησε το μυαλό σου. Και τι ωραία που γράφεις!Μην ξανακούσω ότι δυσκολεύεσαι...το χεις και χάριζε μας τα γραπτά σου κατά καιρούς, όχι μόνο στη Σκυτάλη.
    Καθε οικογένεια πάντως, έναν το λιγότερο μετανάστη έχει στην ελλ. κοινωνία. Με καλό τέλος, με άσχημο, γονείς στερήθηκαν τα παιδιά τους και οικογένειες χώρισαν γι αυτές τις δουλειές που δεν υπήρχαν ποτέ εδώ όσο χρειάζονταν.
    Μπράβο Ρένα μου
    Να σαι καλά και ευχαριστώ γι αυτό που διάβασα
    Η εικόνα που παραδίδεις στη Σκυτάλη είναι φοβερή. Είμαι σίγουρη ότι η Κατερίνα ήδη έχει εμπνευστεί
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άννα μου, πάντα με τον καλό σου λόγο.
      Σ ευχαριστώ πολύ.
      Δεν ξέρω για άλλες οικογένειες, στη ευρύτερη δικιά μας , έχουμε πάρα πολλούς μετανάστες.
      Και μια από τα ίδια στις μέρες μας.
      Συνεχίζουν και φεύγουν οι νέοι μας, οι μορφωμένοι αυτή τη φορά.
      Λες να γράφω πιο συχνά;
      Θα το προσπαθήσω.
      Κι εγώ πιστεύω στην Κατερίνα.
      Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  12. Αχ..Ρενα μου να ήξερες ποσες αναμνησεις μου έφερες στην επιφανεια με την συμμετοχη σου αυτή..το τραινο..ο ηχος απο τις ραγες για δυο μερονυχτα..και η αγωνια για το αγνωστο που πηγαιναμε..
    Βιοματα μεταναστων και ιστοριες που ο καθενας ελεγε οταν συναντιομασταν οι ελληνες μεταξυ μας..οπως η ιστορια σου ..ποσες διαφορετικες που ομως ολες ειχαν αφετηρια την ξενητια. και την ελπίδα του γυρισμου στην καρδια..πριν ακομα πατησουμε το ξενο χωμα..
    Ματαναστρια λοιπον και εγω απο πρωτο χερι με συγκινησες φιλεναδα..
    ευτηχως που η ζωη μας τα εφερε να φυγουμε γρηγορα αλλα βρε κοριτσι μου παλι μεταστρια ειμαι ομως αυτη τη φορα ευτυχως ερωτικη.
    μπραβο για την εμπνευση... και η εικονα που επελεξες για την Κατερινα..εχει πολλες δυνατοτητες ερμηνείας..
    Να περνας ομορφα Ρενα μου να εχεις μια ομορφη εβδομαδα φιλακιαα..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρω την ιστορία σας Ρουλίτσα μου.
      Δύσκολο να αφήνεις τους δικούς σου και να φεύγεις μακριά.
      Και τώρα μετανάστρια είσαι, αλλά όπως λες, ερωτική.
      Ιστορίες ξέρω κι εγώ πολλές, τί να περιγράψω;
      Έκανα μια δική μου και της έδωσα το τέλος που θα ήθελα να έχουν όλες.
      Περιμένω κι εγώ την ιστορία της Κατερίνας.
      Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  13. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερη υμνωδία σε αυτό που λέμε ξενιτιά, σε αυτό που λέμε λαϊκά όνειρα, βάσανα, μόχθος και ιδρώτας ζωής. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη περιγραφή αυτού που λέμε "ξένος εργάτης-μετανάστης". Ειδικά σε αυτήν την συγκυρία που τα κοράκια απειλούν να κατασπαράξουν κάθε ανθρωπιά και πόνο.

    Η Ξενιτιά, ο μεγαλύτερος εφιάλτης μιας λαϊκής οικογένειας. Το θηρίο εκείνο που διαλύει ζωές και ισοπεδώνει όνειρα.
    Και το κάνεις με τρόπο τόσο εμφαντικό που με συγκινεί βαθύτατα.
    Καλά λένε οι φίλοι παραπάνω, είσαι "κρυφό αθόρυβο" χαρτί στην λογοτεχνική έκφραση και δημιουργία.
    Η Επιλογή του τραίνου είναι ένας χώρος που θεωρείται ιδανικός για έναν τέτοιο απολογισμό ζωής. Ένας χώρος με έντονα δραματικά στοιχεία. Και έρχεται η αφήγησή σου να πιστοποιήσει την ποιότητα.
    Αφήνεις ένα παράθυρο ελπίδας για το τέλος. Και καλά κάνεις. Το χρειαζόμαστε. Το έχουμε ανάγκη.
    Να σε ευχαριστήσω με την καρδιά μου για το αφήγημά σου ειλικρινά και να πω ότι η εικόνα σου, ως επιλογή, "σοκάρει" θεματολογικά. Αποτελεί δε ένα ερέθισμα στην Κατερίνα για τα ...περαιτέρω.
    Να της ευχηθώ και εκείνης καλή επιτυχία.

    Ρένα μου να είσαι καλά αγαπητή φίλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φύση αισιόδοξη, διάλεξα ένα τέτοιο τέλος.
      Έχω δει ανθρώπους να ταλαντεύεται ανάμεσα σε δύο πατρίδες και είναι να τους πονάς.
      Κι εδώ κι εκεί, γιατί τα χρόνια που έζησαν έξω ήταν περισσότερα από αυτά που έζησαν εδώ.
      Και η επιστροφή πονάει.
      Δεν τα βρίσκεις όλα όπως τα άφησες.
      Με τόσους επαίνους, θα πιστέψω τελικά ότι γράφω κι εγώ 😂😂
      Εύχομαι να αρέσει στην Κατερίνα η επιλογή μου.
      Καλή συνέχεια φίλε Γιάννη κι ευχαριστώ πολύ.

      Διαγραφή
  14. Αχ Ρένα μου, πόσο συγκινητική η ιστορία σου. Ακόμα και σήμερα, πόσα νέα παιδιά, έχουν σχέσεις ή γάμους από απόσταση, κυνηγώντας ένα καλύτερο μέλλον.
    Ίσως τελικά, να μην άλλαξαν πολλά, από τα παλιά τα χρόνια, παρά μόνο η ψυχή των ανθρώπων που σκλήρυνε.
    Πολύ με άγγιξε το τέλος της ιστορίας, που έδωσε την νότα της ελπίδας που χρειαζόμουν.
    Μπράβο σου Ρένα μου, υπέροχη η ιστορία σου και πανέμορφη η φωτό που έδωσες για την Κατερίνα. Είμαι σίγουρη, ότι θα μας μαγέψει!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την ελπίδα την χρειαζόμαστε όλοι, Μαρίνα μου.
      Όσο μιο εύκολα και γρήγορα ταξιδεύουμε, τόσο πιο μακριά πάμε.
      Αν αλλάξουμε και πλανήτη κι εκεί θα πάνε μετανάστες.
      Πόσο κρατάνε οι σχέσεις και οι γάμοι σε απόσταση, είναι κι αυτό ένα από τα προβλήματα που προκύπτουν.
      Σ ευχαριστώ πολύ.
      Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  15. Μία όμορφη ιστορία που φαίνεται να επαναλαμβάνεται στο πέρασμα του χρόνου. Όμορφα δοσμένη η αγωνία για το παρόν που χάνεται και το μέλλον που σιωπά. Όμορφο το τέλος της, με την επιστροφή στη θαλπωρή της οικογένειας.
    Η ιστορία επαναλαμβάνεται σήμερα με τους νέους που ακολουθούν τον δρόμο της μετανάστευσης σε αναζήτηση της ασφάλειας. Και με τους ανθρώπους που «μεταναστεύουν» σε ένα γραφείο, μία δουλειά, ένα έργο αναζητώντας την ασφάλεια σε τίτλους και αξιώματα, αγαθά και αποκτήματα. Και ζητώντας από τους δικούς τους να κάνουν «λίγη υπομονή ακόμα».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σήμερα αισθανόμαστε μεγαλύτερη ανασφάλεια νομίζω με την κρίση που υπάρχει παντού.
      Γι'αυτό και η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
      Σ ευχαριστώ πολύ.
      Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  16. Τα πράγματα από τότε έχουν αλλάξει κατά πολύ. Το διαδίκτυο ως επικοινωνία κάνει θαύματα. Η ενημέρωση, τα ταξίδια, όλα πιο εύκολα.
    Διαχρονικό έντονο αυτό που με ρωτούν ... τι σου λείπει πιο πολύ ...
    η αγκαλιά λέω ...
    τέλος πάντων, μου άρεσε το κείμενο, ναι έχουν γραφτεί πολλά, αυτό που ξεχώρισα σε αυτό είναι πως ακριβώς τόσο μα τόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος... με κοφτές προτάσεις, κάθε πρόταση και χρονιές ...
    και ναι ντράνταζε το μέσα μου ... τώρα τώρα θα φτάσει και δεν θα προλάβει κανέναν...
    Το άγαλμα αυτό βρίσκεται στο Μόντρεαλ, εδώ μερικά χιλιόμετρα στον δρόμο που μένω :)
    α μια έξοδος Τι χαρά :)
    να σαι καλά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν θα ήθελα να δώσω ένα τέτοιο τέλος.
      Δεν φτάνει η εξορία που έζησε μόνος του, οι γονείς που έφυγαν χωρίς να τους αποχαιρετήσει, να μη προλάβει να χαρεί κι αυτός κάτι;
      Τώρα με το διαδίκτυο είναι καλύτερα σίγουρα, αλλά δεν αντικαθιστά την αγκαλιά όπως λες.
      Και τη μυρουδιά!
      Πώς να μυρίσεις το μωρό σου που μεγαλώνει μακριά σου;
      Ήθελα να είναι στην Ευρώπη, για να μπορεί να γυρίσει πίσω ακόμα και με τα πόδια.
      Ο ωκεανός με τρομάζει, δεν γυρίζεις πίσω κολυμπώντας 😊😊
      Υπέροχο άγαλμα, άξιζαν οι μετανάστες αυτή την τιμή.
      Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  17. Ένα κείμενο γεμάτο συναισθήματα!!! Η υπομονή τελικά είναι αρετή αλλά και καταδίκη για όσους την έχουν μέσα τους!!! Πολύ όμορφη ροή Ρενάκι μου και κατάφερες να ταξιδέψεις τον αναγνώστη ε σε ένα άκρως ρεαλιστικό κείμενο. Μπράβο σου Ρενάκι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Μεγάλη αρετή Κικίτσα μου, αλλά και καταδίκη όπως λες, γιατί ο υπομονετικός τα τραβάει όλα.
    Σ ευχαριστώ πολύ.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μπραβο γλυκια μου!
    Υπεροχη συμμετοχη και ωραια προτροπη στην Κατερινα μας που διαβασα πριν λιγο εκει και την δικη της συμμετοχη!
    Συγχαρητηρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Με την ιστορία σου θα μπορούσαν να ταυτιστούν χιλιάδες Έλληνες που πήραν τον δρόμο της ξενιτιάς με την προσδοκία μιας καλύτερης ζωής που όμως σε πολλούς στέρησε την αγκαλιά της οικογένειας.
    Μπράβο Ρένα μου!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ευχαριστώ πολύ Ελένη μου.
    Σίγουρα θα μπορούσαν να ταυτιστούν πολύ Έλληνες με αυτή την ιστορία και να σκεφτούν ότι θα έπρεπε να έχουν γυρίσει πιο γρήγορα.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Γεια σου Ρένα μου! Μας μετέφερες πολύ ωραία το θέμα της μετανάστευσης. Σε ευχαριστούμε πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ρένα μου με συγκίνησες πολύ! Το "πολύ" είναι λίγο. Απλό, καλογραμμένο, άμεσο το κείμενό σου, όπως πρέπει να γράφει κανείς για το χωρισμό, τον πόνο, τη φτώχεια..όλα τα ανθρώπινα.
    Τώρα έμαθα πως είσαι κόρη μεταναστών. Γι'αυτό έγραψες τόσο αληθινό κείμενο. Απ'την ψυχή. Το ξαναδιάβασα κι έξω έβρεχε πολύ. Έβαλα να ακούσω ένα τραγούδι που αγαπώ πολύ.

    https://www.youtube.com/watch?v=y5FoAzUKD-E

    Μιλάει για τη μετανάστευση.
    Σ'ευχαριστώ πολύ. Να είσαι καλά.
    Καλό βράδυ Ρένα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Κι εμένα με συγκίνησες με τα λόγια σου Μαρία μου.
    Κόρη μετανάστη και μακάρι να ήταν η δική μου ιστορία.
    Δεν ξέρω πιο τραγούδι μου έβαλες, από το τηλέφωνο δεν μπορώ να δω, αύριο από τον υπολογιστή, μεγάλωσα πάντως με αυτά τα πονεμένα τραγούδια.
    Τώρα αν και φεύγουν τα παιδιά μας συνεχώς, κανείς δεν ευαισθητοποιείται να γράψει κάτι γι'αυτό.
    Καλό ξημέρωμα.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Αχ Ρένα μου, πόσο συγκινήθηκα με την ιστορία σου! Κομμάτια της έχουν ζήσει πολλές οικογένειες στην Ελλάδα και δυστυχώς τις ζουν ακόμα... Φεύγουν τα νιάτα της πατρίδας μας κάθε τόσο για να αναζητήσουν καλύτερη τύχη, για να γευτούν την επιτυχία και την καλοζωία σε ξένους τόπους κι αφήνουν πίσω τις ρίζες τους, τους γονείς τους. Συχνά, ακόμα και σήμερα δεν είναι για λίγο, κάνουν παιδιά που δεν τα βλέπουν οι παππούδες παρά σε φωτογραφίες ή στο διαδίκτυο έχοντας την ψευδαίσθηση ότι ζουν μαζί τους και πολλές φορές φεύγουν από τη ζωή χωρίς να τα χαρούν πραγματικά!
    Δύσκολη η ζωή για το λαό, που πάντα κάτι πρέπει να θυσιάσει για να κερδίσει αυτό, που είναι ανθρώπινο δικαίωμα, για όλους! Το δικαίωμα στην εργασία στον τόπο σου!
    Εξαιρετικό κείμενο γραμμένο με προσοχή κι ευαισθησία!
    Μπράβο σου!
    Φιλιά γλυκά
    Μαρίνα
    ΥΓ. Μ' αρέσει πολύ και η φωτογραφία για την Κατερίνα... πάω να διαβάσω και το δικό της κείμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπως τα λες Μαρίνα μου.
      Νομίζω ζούμε σε πολύ δύσκολες εποχές.
      Τα παιδία μας φεύγουν κι εύχονται άλλα με τη δικαιολογία της προσφυγιάς να αναπληρώσουν τα κενά.
      Το διαδίκτυο από τη μια μαε βοηθάει περισσότερο από το ταχυδρομείο να ευχόμαστε σε επαφή, αλλά έχουμε πέσει στην παγίδα και ζούμε μια εικονική πραγματικότητα.
      Σημεία των καιρών.
      Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  26. Έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι γιατί χάνω παρόμοια κείμενα... οκ! δεν λαμβάνω ειδοποιήσεις για τις αναρτήσεις των blogger, αλλά γιατί να φτάνω σχεδόν κάθε φορά τελευταία να διαβάσω τις συμμετοχές και τα σχόλια των φίλων μου;
    Αχ! αυτή η αναμονή, αυτή η υπομονή που τόσα πολλά μας μαθαίνει!
    Όλα τα παραπάνω για να πω, πόσο μου άρεσε ο τρόπος που μας έδειξες πως στη ζωή τίποτα δεν πάει χαμένο!
    ΑΦιλάκια πολλά πολλά Ρένα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν πειράζει Στεφανία μου, δεν γίνεται να τα προλαβαίνουμε όλα με τόσες υπό που έχουμε.
      Ναι αμ έχουμε υπομονή τίποτα δεν πάει χαμένο, αλλά να μη τη φτάνουμε και στα άκρα.
      Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  27. Ρένα μου, έγραψες μια καταπληκτική, μια τόσο συγκινητική ιστορία που περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο την έννοια της μετανάστευσης!
    Πολλά μπράβο!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ ευχαριστώ πολύ Μαρία μου.
      Μακάρι όλες οι ιστορίες να είχαν αίσιο τέλος.
      Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  28. Ρένα, καιρό το είχα στο μυαλό μου να διαβάσω το διήγημα σου, ήθελα βλέπεις να έχω τον χρόνο να το απολαύσω.
    Όμορφη, όμως λυπημένη ιστορία.
    Ο αγώνας για την επιβίωση σε πολλούς ανθρώπους στέρησε στιγμές από την οικογενειακή ζωή.
    Τουλάχιστον ο ήρωας σου, έχει την ικανοποίηση πως πρόσφερε σε όλους μια καλύτερη οικονομικά ζωή.

    Μου άρεσε πολύ αυτό το κομμάτι:
    '' Αυτό ήταν, το τραίνο ξεκίνησε μουγκρίζοντας σαν δράκος.
    Άλλη μια φουρνιά από ζεστό κρέας θα έτρωγε κι αυτή τη φορά.
    Όλα τα νέα παλικάρια που αναγκάζονταν να αφήσουν την πατρίδα τους για να δουλέψουν στα ξένα.''

    Πολύ τρυφερή κι ευαίσθητη γραφή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ, ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΟΤΑΝ ΤΑ ΔΙΑΒΑΖΩ!!!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...