Κυριακή 9 Μαΐου 2021

Μίνι σκυτάλη #2 ..... ΥΠΕΡΑΤΛΑΝΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ!

 Τι όμορφη που είναι Θεέ μου!

Και είναι ίδια!

Ίδιο παράστημα, ίδιο πρόσωπο, ίδιο βλέμμα!!!!!!!

Μόνο που αυτής είναι αισιόδοξο και γεμάτο ελπίδα για το μέλλον, ενώ της άλλης ήταν γεμάτο αμφιβολία για όλα αυτά που την περίμεναν.

 



Ο Πολύκαρπος, όνομα και πράγμα, μόλις απέκτησε και την όγδοη κόρη, έπεσε σε βαθιά απελπισία.

Τόσα θηλυκά πώς θα τα μεγάλωνε πώς θα τα αποκαθιστούσε;

Όχι βέβαια ότι αν το όγδοο παιδί ήταν αγόρι , θα μπορούσε να κάνει κάτι γιαυτό!

Οι δύο πρώτες κόρες, οι δίδυμες, ήταν 18 χρονών κιόλας,  δλδ σε ηλικία γάμου.

Η Παγώνα τις είχε γεννήσει στα 17 της.

Γρήγορα κύλισαν 18 χρόνια , φτωχικά μεν γεμάτα με αγάπη όμως, αφού είχαν παντρευτεί από μεγάλο έρωτα.

Τότε ο κόσμος και με τα λίγα ήταν ευχαριστημένος, ιδίως στην επαρχία που όλοι είχαν την αυτάρκεια τους.

 Μόνο όταν ερχόταν η ώρα γάμου για τα κορίτσια , καταλάβαιναν την δυσκολία να τα παντρέψουν χωρίς προίκα.

Έτσι και τώρα, τα μόνα προξενιά που είχαν έρθει για τα κορίτσια  τους, ήταν από μεγαλοτσιφλικάδες που επειδή είχαν μεγάλη οικονομική επιφάνεια, ήθελαν να πάρουν νέες γυναίκες , πολλές φορές με τα μισά ή και λιγότερα από αυτούς χρόνια.

Και οι δυο τους ήταν απελπισμένοι. Για πόσο καιρό ακόμα θα μπορούσαν να μην απαντούν στους προύχοντες του κάμπου;

Ποιοι ήταν αυτοί που δεν καμάρωναν για τις τύχες των κοριτσιών τους;

Έπρεπε λοιπόν να πάρουν μια απόφαση.

Ή θα δέχονταν κάποια από τα προξενιά και θα έβαζαν τα κορίτσια τους σκλάβες σε κάποια αρχοντικά ή θα τις έστελναν μακριά , στην Αμερική για να παντρευτούν με κάποιον Έλληνα  μετανάστη ..

Πριν λίγο καιρό έφτασε ένας προξενητής και στο δικό τους χωριό κι αφού έδειξε τα επίσημα χαρτιά του, είπε σε όλους τους κατοίκους τον λόγο για τον οποίο γύριζε όλη την επαρχία.

Πολλές κοπέλες είχαν δεχτεί να φύγουν για να γλυτώσουν από τη φτώχεια τους.

Άγνωστο το μέλλον τους, αλλά φάνταζε πιο φωτεινό από το σκοτεινό του χωριού τους.

Σήμερα κιόλας θα μιλούσαν στα κορίτσια τους και θα υπάκουαν στη δική τους απόφαση.

Δική τους ήταν η ζωή, αυτές θα αποφάσιζαν. Έτσι τις είχαν μεγαλώσει.

Τα κορίτσια τους, το Μαρουλιώ και το Κατινιώ, με πολλή μεγάλη στεναχώρια , σκέφτηκαν να φύγουν, ελπίζοντας ότι θα περνούσαν καλύτερα εκεί.

Ήξεραν τους τσιφλικάδες που είχαν στείλει προξενιά και προτιμούσαν να κλειστούν σε μοναστήρι παρά να τους παντρευτούν.

Ήταν οι δυνάστες της περιοχής τους και φαντάζονταν το μέλλον που θα τις περίμενε κοντά τους.

Τον μόνο όρο που θέλησαν να βάλουν, ήταν να είναι κοντά οι δυο αδερφές, γιατί δεν μπορούσαν η μια χωρίς την άλλη.

Μόλις επέστρεψε ο προξενητής, του ανακοίνωσαν την απόφαση των κοριτσιών και τον όρο τους.

Δεν υπήρχε πρόβλημα , τους διαβεβαίωσε εκείνος, γιατί όλοι οι Έλληνες άνδρες που ζητούσαν κοπέλες από τη χώρα τους, ήταν κάτοικοι της ίδιας περιοχής .

Είχαν εγκατασταθεί εκεί από τους πρώτους , αλλά δεν θέλησαν να ζευγαρώσουν με άλλες φυλές.

Έτσι είχαν στείλει  εκπρόσωπο τους με όλα τα νόμιμα χαρτιά για να μπορέσει να βρει κοπέλες της παντρειάς από την Ελληνική επαρχία.

Με πολύ κόπο και μεγάλη στεναχώρια, η Παγώνα κι ο Πολύκαρπος , ετοίμασαν τα μπαούλα των αγαπημένων τους κοριτσιών , γνωρίζοντας πως ίσως δεν θα τις έβλεπαν ποτέ ξανά.

Το ίδιο σκέφτονταν και τα κορίτσια, αλλά το έδιωχναν από το μυαλό τους.

Η ώρα του αποχωρισμού έφτασε κι ο σπαραγμός ήταν πολύ μεγάλος.

Το Μαρουλιώ και το Κατινιώ υποσχέθηκαν στους αγαπημένους τους γονείς να τους γράφουν κάθε μέρα ,από τη στιγμή που θα πατούσαν στο πλοίο μέχρι που θα έφταναν στην Αμερική.

Το ταξίδι κράτησε ένα μήνα και η ταλαιπωρία ήταν μεγάλη, αλλά δεν πέρασε μέρα χωρίς να γράψουν έστω και λίγες λέξεις σε ένα χαρτί για τους γονείς τους.

Αφού έφτασαν επιτέλους , έπρεπε να περιμένουν άλλες δυο εβδομάδες σε καραντίνα  για να γίνου οι απαραίτητες εξετάσεις πριν πατήσουν στο Αμερικάνικο έδαφος.

Αυτό δεν τις πείραξε, γιατί θα ξεκουράζονταν μετα από τόσες μέρες ταξίδι και φυσικά θα μπορούσαν να απαλλαγούν από τα βρώμικα ρούχα τους.

Όλες οι λεπτομέρειες ήταν γραμμένες στο ημερολόγιο τους.

Έφτασε επιτέλους η μέρα που θα συναντούσαν τους Έλληνες γαμπρούς.

Η αγωνία μεγάλη , όσο κι αν ο προξενητής τις διαβεβαίωνε ότι όλα θα πήγαιναν καλά .

Οι κοπέλες ήταν πάρα πολλές κι από όλα τα μέρη της Ελλάδας.

Μέχρι το βράδυ είχαν βρει όλες το ταίρι τους και είχαν ακολουθήσει τον άνδρα που τις έλαχε.

Ο αποχωρισμός των αδερφάδων ήταν πολύ δύσκολος και αφού τις υποσχέθηκαν ότι σε λίγες μέρες θα αντάμωναν, κατάφεραν να ξεκινήσουν, η κάθε μια σε άλλη κατεύθυνση.

Οι προσευχές των γονιών τους είχαν πιάσει και οι άνδρες τους ήταν καλά και νοικοκυρεμένα παιδιά!

 Ο ένας είχε ένα μικρό μαγέρικο κι ο άλλος ένα μικρό ραφείο.

Δεν ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά , αλλά η καλοσύνη τους τις έκανε να τους αγαπήσουν σιγά σιγά και να κάνουν οικογένειες με τρία παιδιά η κάθε μια.

Το ημερολόγιο ενημερωνόταν καθημερινά και μια φορά τον μήνα έστελναν κι ένα γράμμα στους γονείς  τους που το περίμεναν με μεγάλη αγωνία για να μάθουν τα νέα των κοριτσιών τους.

Όλο το χωριό είχε γιορτή τότε, γιατί συνέπασχαν κι αυτοί μαζί τους.

Κι όταν έστελναν και μερικά δολάρια, ε τότε τους κερνούσαν όλους στο καφενείο του χωριού.

Το μόνο κακό ήταν ότι δεν μπόρεσαν να γυρίσουν ποτέ πίσω κι αυτός ήταν ο μεγάλος τους καημός.

Είχαν βάλει τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους αργότερα, να τους υποσχεθούν ότι θα προσπαθούσαν να γυρίσουν κάποια στιγμή για να γνωρίσουν τα μέρη των παππούδων τους.

1921-2021, 100 χρόνια μετά , η δισέγγονη της Μαρουλιώς, πήρε την απόφαση να κάνει αυτό το ταξίδι και να παντρευτεί εκεί, στο χωριό της προγιαγιάς της,  με τον αγαπημένο της καρδιάς της.

Βρήκε και γνώρισε από κοντά όλους τους συγγενείς τους, με τους οποίους δεν είχαν πάψει ποτέ να επικοινωνούν έστω και αραιά.

Συνέχισαν να γράφουν στο ημερολόγιο της γιαγιάς και προγιαγιάς ακόμη και οι νεότερες γενιές.

Με το νυφικό της προγιαγιάς Μαρουλίως στις βαλίτσες της, που το είχαν επιμεληθεί οι καλύτερες μοδίστρες του οίκου μόδας πλέον, των δικών της γονιών που αφού το άλλαξαν αρκετά ώστε να μπορεί να φορεθεί έναν αιώνα μετά, η Mary, έφτασε στο χωριό της.

Η νυφική φωτογραφία της προγιαγιάς Μαρουλιώς, η μοναδική που είχε βγάλει στον γάμο της, την περίμενε σε περίοπτη θέση.

Όλοι είχαν να πουν για την ομοιότητα τους.

Τι όμορφη που είναι Θεέ μου!

Και είναι ίδια!

Ίδιο παράστημα, ίδιο πρόσωπο, ίδιο βλέμμα!!!!!!!

Πόσο έμοιαζαν προγιαγιά και δισέγγονή!

Μόνο που αυτής είναι αισιόδοξο και γεμάτο ελπίδα για το μέλλον, ενώ της άλλης ήταν γεμάτο αμφιβολία για όλα αυτά που την περίμεναν.

 

Η Παγώνα κι ο Πολύκαρπος από ψηλά καμάρωναν τη τρισέγγονη τους.

Όλα μπήκαν στη θέση τους και τώρα που τα ταξίδια ήταν υπόθεση ωρών, δεν θα χάνονταν ποτέ ξανά ξαδέρφια και τριτοξάδερφα.

 

Η δική μου συμμετοχή στη μίνι σκυτάλη που διοργανώνει με μεγάλη επιτυχία η Μαίρη από τη Γήινη Ματιά.




Με αφορμή την  φωτογραφία που μου κληρώθηκε , έγραψα την ιστορία αυτή, η οποία φυσικά είναι φανταστική.

Ανάλογα γεγονότα όμως , έχουν συμβεί, γιατί η Ελλάδα ως γνωστόν, έκανε πάντα μεγάλη εξαγωγή  ανθρώπινου δυναμικού. 

 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΗΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΚΑΜΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ..

39 σχόλια:

  1. Ευαίσθητη γραφή, γεμάτη μνήμες από ένα αφάνταστα δύσκολο παρελθόν της χώρας, για ανθρώπινες ψυχές που αναζητούσαν στο σκοτάδι την ελπίδα. Στην ιστορία σου όλα πήγαν καλά και χαίρομαι γι΄ αυτό!
    Την Καλημέρα μου, Ρένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ φίλε Βασίλη.
      Μου αρέσει το happy end.
      Θέλω να ελπίζω για το καλύτερο πάντα.
      Συνεχίζουμε ακάθεκτοι.

      Διαγραφή
  2. Ενδιαφέρον διηγήμα με ευχάριστο τέλος από την παλιότερη ιστορία του τόπου μας όπου χιλιάδες νύφες πήγαιναν σε ξένους τόπους για να παντρευτούν.Εχω δει την ταινία Νύφες του Παντελή Βούλγαρη σχετικά.Μου άρεσε πολύ αυτό το υπέροχο διηγήμά σου Ρένα μου.Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου.Χρόνια Πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ είχα δει αυτή την ταινία κσι μου ήρθε αμέσως στο μυαλό μόλις είδα την φωτογραφία που μου έλαχε.
      Πονάει πολύ αυτός ο αποχωρισμός, ο ζωντανός θάνατος, γιαυτό θέλησα να τον απαλύνω λίγο.
      Ευχαριστώ πολύ.
      Συνεχίζουμε ακάθεκτοι.

      Διαγραφή
  3. Με την ιστορία σου Ρένα μου μας θύμησες τους τρόπους που στο παρελθόν κυνηγούσαν μια καλύτερη τύχη όλοι οι φτωχοί για τα παιδιά τους στην προσπάθεια τους να τα αποκαταστήσουν. Πόσες οικογένειες δεν έστειλαν τα παιδιά τους να παντρευτούν με άγνωστους μέσω προξενιού στα ξένα; Θυμάμαι πολλές ιστορίες που είχα ακούσει από παλαιότερες γενιές που τα είχαν ζωντανά στη μνήμη τους! Σ' ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου κορίτσι μου! Χρόνια πολλά σε σένα και σε όλες τις μητέρες του κόσμου και πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς η φτώχεια φέρνει πολλά κακά.
      Ένα από αυτά είναι και η μετανάστευση.
      Η φωτογραφία που μου έλαχε, μου θύμισε την ταινία Νύφες και θέλησα να γράψω κάτι ήπιο.
      Το αντίθετο θα πονούσε πολύ κσι δεν το ήθελα.
      Σ ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσες.
      Συνεχίζουμε ακάθεκτοι.

      Διαγραφή
  4. Τι καλά που είχαν αίσιο τέλος τα κορίτσια πηγαίνοντας στο άγνωστο στην Αμερική! Ξέρεις,όταν μάθαινα για τις τόσες νύφες που ξενιτεύονταν για γαμπρό με έπιανε ένας κόμπος στο λαιμό γιατί το θεωρώ φοβερά ψυχοφθόρο να πας να παντρευτείς στο άγνωστο με άγνωστους ανθρώπους και μόνη! Η ιστορία σου κάλλιστα θα μπορούσε να είναι αληθινή. Ωραία και αισιόδοξα μας παρουσίασες αυτήν την εξαγωγή ανθρώπινου δυναμικού όπως λες και ειδικά γυναικών. Και η δισέγγονη ήλθε στον τόπο της προγιαγιάς για να βρει το ταίρι της. Τέλος καλό όλα καλά.
    Χρόνια πολλά μανούλα να σε χαίρονται τα παιδιά σου
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άννα μου, δεν θα ήθελα να είμαι ούτε στη θέση του κοριτσιού που φεύγει κι ακόμα χειρότερα στη θέση της μάνας.
      Σκίζεται η καρδιά μου και μόνο στη σκέψη.
      Σίγουρα υπάρχουν τέτοιες ιστορίες, ξέρω τουλάχιστον μια προσωπικά που ευτυχώς είχε καλή έκβαση.
      Το happy end μου αρέσει, μπαίνω στον πειρασμό για το αντίθετο, αλλά το αποφεύγω.
      Χρόνια πολλά και για σένα.

      Διαγραφή
  5. Τι όμορφη ιστορία Ρένα μου! Συνέδεσες το παρελθόν και το μέλλον με ανθρωπιά και σεβασμό και το γλυκό σου τέλος μας γαλήνεψε και μας έκανε να χαμογελάσουμε.
    Πόσα παιδιά βέβαια, επικοινωνούν ουσιαστικά με γονείς και παπούδες και καταφέρνουν να αγαπήσουν τον τόπο τους ώστε να θέλουν και να παντρευτούν εκεί. Σήμερα όλα -ευτυχώς όχι για όλους- είναι πιο επιδερμικά.
    Σε ευχαριστούμε για την ιστορία που μας χάρισες.
    Χρόνια πολλά για την ημέρα της μητέρας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι Μαρίνα μου που σου άρεσε η ιστορία μου.
      Η μετανάστευση πονάει πολύ.
      Δύσκολο να αποχωρίζεσαι τα κομμάτια σου.
      Η Ελλάδα πολλές φορές έδιωξε κι εξακολουθεί να διώχνει τα παιδιά της.
      Το αίσιο τέλος γαλήνεψε κι εμένα.
      Συνεχίζουμε ακάθεκτοι.

      Διαγραφή
  6. Καλημέρα Ρένα
    Μας ταξιδεύεις απαλά πίσω στον χρόνο και στα δύσκολα χρόνια της μετανάστευσης. Όταν οικογένειες χωρίστηκαν και ακολούθησαν διαφορετικούς ορίζοντες με την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο. Και μας φέρνεις πίσω στο σήμερα, να κλείσει ο κύκλος, με αισιοδοξία.
    Καλό υπόλοιπο του Σ/Κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν θα μπορούσα να την αφήσω για πάντα εκεί.
      Δεν θα μου το συγχωρούσαν οι πρόγονοι της.
      Ευχαριστώ πολύ.
      Συνεχίζουμε ακάθεκτοι.

      Διαγραφή
  7. Ρένα μου υπέροχη και τρυφερή η ιστορία σου, που θα μπορούσε να είναι αληθινή αφού δεν απέχει από την πραγματικότητα της εποχής εκείνης. Με μια βαλίτσα στο χέρι έφευγαν προς το άγνωστο για μια καλλίτερη ζωή.
    Και τι ωραία κατάληξη η εγγονή να γυρίσει και να γνωρίσει την πατρίδα που σίγουρα θα είχε ακούσει πολλά και να αποφασίσει να κάνει το γάμο της στο χωριό της γιαγιά της.
    Χρόνια πολλά για την γιορτή της μητέρας.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου, ούτε στον εχθρό μας τέτοια μοίρα για τα παιδιά μας.
      Δυστυχώς οι συνθήκες δεν άλλαξαν καθόλου και συνεχίζουμε να κλαίμε για τα παιδιά που φεύγουν.
      Σίγουρα μεγάλωσε με αυτό το όνειρο, του επαναπατρισμού, πώς να μην έρθει;
      Ανταποδίδω τα χρόνια πολλά και τα φιλιά.

      Διαγραφή
  8. Μπορεί να είναι φανταστική η ιστορία που έγραψες Ρένα μου, αλλά δεν είναι μυθοπλασία, έτσι ήταν παλιά και μάλιστα σε πολλά μέρη του πλανήτη έτσι εξακολουθεί και είναι.
    Μου άρεσε το τέλος που έδωσες γιατί δείχνει πως για τα πάντα υπάρχουν καλές "καταλήξεις"!
    ΑΦιλάκια και χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με το αίσιο τέλος θέλησα να μαλακώσω λίγο τον πόνο του αποχωρισμού.
      Τέτοιες ιστορίες υπήρχαν και θα υπάρχουν, δεν ήθελα όμως να δω το κακό πρόσωπο τους.
      Ανταποδίδω τα χρόνια πολλά και τα φιλιά.

      Διαγραφή
  9. Ανήμερα μιας μεγάλης γιορτής καλή μου φίλη, ανήμερα της γιορτής της μητέρας καταθέτεις ένα άκρως συγκινητικό διήγημα, βγαλμένο από το μακρινό αυτό παρελθόν που σημάδευε τις ζωές των απλών ανθρώπων και κύρια αυτό της γυναίκας.

    "Ο άντρας που της έλαχε" Το διάβασα κάπου και το ξεχώρισα στο γραπτό σου.
    Δεν είναι τραγικό; Ένα εμπόρευμα η γυναίκα τότε. Και ένα γύρισμα της τύχης το ίδιο της το μέλλον. Ο άντρας που θα τύχαινε σημάδευε παρόν και μέλλον. Αν άξιζε είχε καλώς. Αν όχι ξεκινούσε ο εφιάλτης. Είναι ζωή αυτό πείτε μου; Για ποιες παραδόσεις να μιλήσουμε; Για ποιο πολιτισμό; Τι να στηρίξουμε και με τι να χαρούμε σε αυτήν την ευτέλεια;

    Ευτυχώς που η νεαρή Μαίρη, η δισέγγονη της Μαρουλιώς, συνάντησε φως στη ζωή της και μπόρεσε να πατήσει στα χώματα της πατρίδας. Ευτυχώς που το ημερολόγιο έδινε ζωή και ανάμνηση στα χώματα αυτά γιατί πολλοί συμπατριώτες μας έχουν ξεχάσει τα πάντα οριστικά.
    Μεγάλη συγκίνηση η γραφή σου καλή μου φίλη και τομή στις απαράδεκτες συνθήκες ζωής μιας γυναίκας της εποχής.
    Χρόνια πολλά Ρένα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ φίλε Γιάννη για τα καλά σου λόγια.
      Οι απαράδεκτες συνθήκες δυστυχώς συνεχίζονται κάπου στον κόσμο.
      Έγραψα απλά μια ιστορία από αυτές που άκουσα, που είδα, που διάβασα και με άγγιξαν.
      Ο ζωντανός ο χωρισμός είναι χειρότερος κι από θάνατο.
      Δεν θα ήθελα ποτέ να βρεθώ σ αυτή τη θέση.
      Χαίρομαι όταν παιδιά τρίτης κσι τέταρτης γενιάς γυρίζουν στην πατρίδα τους και γνωρίζουν και τη γλώσσα.
      Ευχαριστώ πολύ για τα χρόνια πολλά.
      Να χαίρεσαι κι εσύ τη μανούλα των παιδιών σου.
      Συνεχίζουμε ακάθεκτοι.

      Διαγραφή
  10. "Εξαγωγείς ανθρώπινου δυναμικού". Τα είπες όλα σ' αυτή σου τη φράση. Κι έκρυψες μέσα σε μια μικρή ιστορία, μια απ' τις πιο μαύρες εποχές της ιστορίας μας. Ένιωσα την ίδια συγκίνηση, όπως τότε που είχα δει τις ΝΥΦΕΣ του Βούλγαρη. Και πόσοι γαμπροί δεν βγήκαν τελικά τόσο "νοικοκυραίοι" και τα κορίτσια κακόπεσαν;
    Yπέροχη ιστορική αναδρομή στο πονεμένο παρελθόν μας, Ρένα μου. Με τη γλαφυρή σου διήγηση και την ευαισθησία που σε διακρίνει.
    Χρόνια σου πολλά για την ημέρα ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αυτή η ταινία μου ήρθε στο μυαλό μόλις είδα τη φωτογραφία.
    Όσο κι αν προσπάθησα, δεν μπόρεσα να ξεφύγω.
    Έγραψα όμως μια ήπια εκδοχή, γιατί ως επί το πλείστον, οι περισσότερες ήταν πιο σκληρές.
    Ακόμα και στις μέρες μας, δυστυχώς, φεύγουν τα παιδιά μας.
    Όχι για να παντρευτούν αλλά για να βρουν δουλειά.
    Το ίδιο δεν είναι;
    Η προσφυγιά και η μετανάστευση είναι στο DNA μας, πώς να μην αναφερθώ σ αυτά;
    Ευχαριστώ πολύ για τα χρόνια πολλά, ανταποδίδω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μου θύμησε τη ταινθα Νύφες αν την έχεις ακούσει. Μπράβο για τη συμμετοχήσου, ιστορία γεμάτη εαισθησία και όμορφο τέλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και μένα αυτή μου θύμισε μόλις είδα τη φωτογραφία.
      Ευχαριστώ πολύ.

      Διαγραφή
  13. Αχ φιλενάδα τι μου θύμησες με την ιστορία σου να ήξερες!!
    μπορεί να μην ήταν τόσο παλιά η δική μου ιστορία, γιατί τώρα θα ήμουν 100 χρονών 😊 αλλά η παντρειά στα ξένα και η μοναξιά του μακρινού.. είναι ένα κοινό μας στοιχείο...ήμουν όμως και εγώ μια τυχερή ερωτική μετανάστρια,😊
    Χαρηκα πολύ για την επιστροφή των δισέγγονων στα πάτρια εδάφη της πρόγιαγιας...και την συνέχεια της προσπάθειας επανασύνδεσης των συγγενών τους!!
    Πολύ ωραία η συμμετοχή σου...Τι βάζεις να σκέφτεται το μυαλό μου!!!
    Χριστός Ανέστη χρόνια πολλά Ρένα μου με υγεία και αγάπη παντού!!❤ φιλιααα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δύσκολο να είσαι μόνος σου στα ξένα Ρούλα μου.
      Ευτυχώς που εσείς γυρίσατε γρήγορα.
      Χαίρομαι που σου θύμισε τα νιάτα σου η ιστορία μου.
      Συνεχίζουμε ακάθεκτοι και φιλάκια πολλά.

      Διαγραφή
  14. Ετσι ήταν τα χρόνια εκείνα. Η αγάπη των γονιών από μόνη της δεν μπορούσε να θρέψει μεγάλες οικογένειες και κυρίως να καλοπαντρέψει τα κορίτσια. Έτσι η μόνη ελπίδα ήταν η μετανάστευση με σκοπό ένα καλύτερο μέλλον, καμιά φορά αβέβαιο. Κάποιες πλήρωσαν σκληρό τίμημα, κάποιες περισσότερο τυχερές στάθηκαν στα πόδια τους παρα τις δύσκολες συνθήκες με το νόστο πάντα στην πατρίδα.
    Αλήθειες που αναδεικνύουν τους εξαναγκασμούς μιας απόφασης για μετανάστευση αλλά και την αγάπη για την πατρίδα, των δεύτερης και τρίτης γενιάς Ελλήνων. Πολύ όμορφο! Μπράβο!
    Χρόνια Πολλά Ρένα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ευχαριστώ πολύ Αννίκα μου.
    Στο όνομα αυτών που δεν στάθηκαν τυχερές, θέλησα να γράψω την ιστορία μου με αίσιο τέλος .
    Μπράβο σ αυτές που στάθηκαν στα πόδια τους και τα κατάφεραν.
    Δυστυχώς ακόμα και στις μέρες μας, η μετανάστευση και η προσφυγιά, καλά κρατούν.
    Συνεχίζουμε ακάθεκτοι και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ζωντάνεψες παλιές εποχές και συνήθειες μέσα από το κείμενό σου, Ρενάκι.. Πόσο δύσκολα έχουν περάσει ο γυναίκες ανά τους αιώνες.. Και πόσο "τυφλό ραντεβού" με την μοίρα ήταν αυτό με ένα καράβι στην άλλη μεριά τού κόσμου.. Πολλές περιπτώσεις τις έτρωγε το μαύρο σκοτάδι, αν οι γαμπροί δεν τις ήθελαν και χάνονταν στο πουθενά τής ιστορίας.. Την καλημέρα μου και καλή εβδομάδα 🌸🌷🌺

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σίγουρα τα πράγματα δεν ήταν ρόδινα για όλες τις κοπέλες, αλλά ήθελα να γράψω μια ιστορία με αίσιο τέλος. Το αντίθετο θα νε πονούσε πολύ, το ίδιο κι εσάς πιστεύω.
      Οι γυναίκες περνάνε τα πάντα, φαίνεται ότι αντέχουμε περισσότερο.
      Συνεχίζουμε ακάθεκτοι και φιλάκια πολλά.

      Διαγραφή
  17. Ρένα μου, με συγκίνησες πολύ με την ιστορία σου! Ξύπνησες αναμνήσεις από διηγήσεις δικών μου που ξενιτεύτηκαν τα δύσκολα χρόνια και η επικοινωνία ήταν σχεδόν αδύνατη.
    Με τρυφερότητα έδωσες αλήθειες που καλό είναι να μην ξεχνιούνται.
    Σ' ευχαριστώ γι' αυτό που διάβασα, συγχαρητήρια πολλά!
    Καλή σου εβδομάδα
    Σε φιλώ
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα μου, πιστεύω ότι δεν υπάρχει οικογένεια που να μη βίωσε την μετανάστευση Όλο και κάποιος συγγενής θα ήταν στα ξένα.
      Θέλησα να γράψω κάτι όσο το δυνατόν πιο αισιόδοξο, αν μπορεί κάποιος να το δει έτσι.
      Ευχαριστώ πολύ.
      Συνεχίζουμε ακάθεκτοι και φιλάκια πολλά.

      Διαγραφή
  18. Ρένα μου συγκινητική η ιστορία σου. Μπράβο. Πολύπαθη Ελλάδα που στέλνεις τα παιδιά σου σε ξένους τόπους. Χρόνια πολλά για την γιορτή της μητέρας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ιστορία επαναλαμβάνεται με κάποιο τρόπο Γεωργία μου.
      Χρόνια πολλά και για σένα.
      Φιλάκια πολλά.

      Διαγραφή
  19. Ρένα μου ζωντάνεψες ένα παρελθόν όψι και τόσο μακρινό...η όμορφη ιστορία σου θα μπορούσε κάλλιστα να είναι πέρα γιά πέρα αληθινή....έχω γνωρίσει γυναίκες που έκαναν αυτό το υπερατλαντικό ταξίδι γιά να βρούν διέξοδο στην φτώχια του τόπου τους και η θεία πρόνοια μερίμνησε και καλόπεσαν και οι δύο...η μία στην Αυστραλία και η άλλη στην Αμερική...πολύ με συγκίνησε η ιστορία σου γιατί μου θύμησε τα αληθινά βιώματα αυτών των γυναικών....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ίδιο κι εγώ Κλαυδια μου, έχω γνωρίσει κι εγώ κάποιες που ευτυχώς κι αυτές στάθηκαν τυχερές.
      Σίγουρα το αντίθετο ποσοστό είναι αρκετά μεγάλο.
      Χαίρομαι που σου άρεσε .
      Να είσαι καλά.
      Φιλάκια πολλά.

      Διαγραφή
  20. Δε ξέρω τι να πω...... Πολύ όμορφο το γράψιμο σας. Δάκρυα τρέχουν από τα μάτια μου. Τρία παιδιά έχω και τα τρία ξενιτεμένα.Ευτυχώς στην Ευρώπη. Για δουλειά. Είναι καλά. Το γάμο δε το σκέφτονται καθόλου..... Να έχουν υγεία, να είναι χαρούμενα και ευτυχισμένα τα παιδιά όλου του κόσμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ.
      Να είναι καλά τα παιδιά σας κι ευτυχισμένα.
      Εύχομαι να πραγματοποιηθούν όλα τους τα όνειρα.

      Διαγραφή
  21. Πόσες τέτοιες ιστορίες, Ρένα, έφτιαξαν την ιστορία του τόπου μας... Μου άρεσε πολύ που έβαλες αίσιο τέλος, το χρειαζόμουν.
    Καλή συνέχεια, Ρένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Δεν αντέχω τα λυπητερά, οπότε το αίσιο τέλος ήταν το αναμενόμενο.
    Συνεχίζουμε ακάθεκτοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ, ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΟΤΑΝ ΤΑ ΔΙΑΒΑΖΩ!!!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...