ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΜΠΑΛΟΝΙΑ!!!

Μη κλαίς αγαπημένη μου, σε ένα χρόνο θα είμαι πίσω ό,τι κι αν γίνει .

_ Βουβό κλάμα .

_ Το ξέρεις οτι προσπάθησα πολύ να βρω δουλειά για να μπορέσουμε να στήσουμε το σπιτικό μας, αλλα στάθηκε αδύνατο να βρω κάτι άλλο εκτός από πακετάς.

Πακετάς με 3 πτυχία δε λέει. 

Θα μιλάμε συνέχεια στο Skype .

_ κούνημα του κεφαλιού και βουβό κλάμα. 

_Α! Ένα μπαλόνι!

Θα ξέφυγε από κανένα παιδάκι. 

Ας το κρατήσουμε μήπως έρθει να το ψάξει. 

_ Γελάς; αγαπημένη μου γελάς;
Το μπαλόνι σε έκανε να γελάσεις ή κάτι άλλο:

_Το μπαλόνι μου θύμισε μια ιστορία και το θεώρησα σημαδιακό .
Αν θέλεις να σου την πω.
Αφορά τον παππού μου και τη γιαγιά μου λίγο πριν παντρευτούν, δλδ πριν 60 και κάτι χρόνια.

_ Είμαι όλος αυτιά για να ακούσω τί ήταν αυτό που σε έκανε να γελάσεις .

_Όπως τώρα έτσι και τότε ο κόσμος έψαχνε για δουλειά άδικα στην πατρίδα του.
Έπαιρναν λοιπόν τον δρόμο για την ξενιτιά χωρίς γνώσεις, χωρίς ξένη γλώσσα, χωρίς καν να ξέρουν πού θα τους πάνε.
 Όπως τώρα έτσι και τότε η Ελλάδα έδιωχνε τα νιάτα , έτρωγε τα παιδιά της , όπως λέμε.
Τότε το εργατικό δυναμικό και τώρα τους επιστήμονες.
 Ανάμεσα στους πολλούς ήταν κι ο παππούς μου, παλικαράκι τότε, που αποφάσισε να φύγει για μια καλύτερη ζωή.
Η γιαγιά μου, νέα κοπέλα κι αυτή, φοβόταν ότι θα τον έχανε για πάντα, αφού ο τρόπος επικοινωνίας ήταν μόνο η αλληλογραφία κι αυτή λιγοστή κι επικίνδυνη, αφού οι γονείς της δεν γνώριζαν για τον πλατωνικό έρωτα τους .
Ο αγαπημένος της , της έδωσε υπόσχεση ότι σε ένα χρόνο ακριβώς θα την συναντούσε  στο ίδιο σημείο, στο γνωστό τους παγκάκι.
Θα έκανε τα αδύνατα δυνατά να βρίσκεται εδώ, αρκεί να τον περίμενε κι αυτή!!!
Ο φόβος του ήταν μήπως θελήσουν να την παντρέψουν οι γονείς της.

_ Έφυγε λοιπόν και μετρούσε τις μέρες η γιαγιά μου κι έτρεμε το φυλλοκάρδι της μη τυχόν και περάσει την πόρτα του σπιτιού τους η κυρά Ολυμπία, η προξενήτρα του χωριού.
Όπου πήγαινε η κυρά Ολυμπία  ή  κυρά Κυκλωπία, όπως αλλιώς την έλεγε , γιατί έβλεπε μόνο από το ένα μάτι, δεν έφευγε αν δεν πάντρευε αυτούς που είχε αποφασίσει ότι ταιριάζουν μεταξύ τους!!!

Οι μέρες και οι εβδομάδες πέρασαν, πλησίαζε να συμπληρωθεί ο χρόνος, είχε μάθει κι  από τα νέα που κυκλοφορούσαν στα χωριά ότι είχε βρει δουλειά ο Δημητρός της και ήλπιζε ότι τελείωναν τα βάσανα της όπου να ναι!!

Έλα όμως που είχε άλλα σχέδια η κυρά Κυκλωπία, μπαρντόν , η κυρά Ολυμπία ήθελα να πω.
Αφού πάντρεψε τις φιλενάδες της, αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα της κι ένα πρωί κατέφθασε στο σπίτι τους με την ελπίδα να την παντρέψει κι αυτή.

Οι γονείς της δέχτηκαν να δουν τον γαμπρό που είχε καλές συστάσεις και καλή δουλειά κι ορίστηκε η μέρα της συνάντησης την ημέρα που συμπληρωνόταν ο χρόνος!!!!
Την ημέρα του ραντεβού τους δλδ!!!
Η απελπισία της ήταν μεγάλη όπως καταλαβαίνεις, αλλά δεν μπορούσε να φέρει καμία αντίρρηση.

Μια εβδομάδα πιο μπροστά βοήθησε την μάνα της στις δουλειές για την προετοιμασία του σπιτιού και των γλυκών, αλλά από μέσα της προσεύχονταν να γίνει κάτι και να μη δεχτούν οι γονείς της!!

Έτσι κι έγινε.
Ήρθε ο γαμπρός με την κυρά Κυκλωπία κι αφού έκαναν τα δέοντα με τα κεράσματα, ρώτησε ο πατέρας της για τη δουλειά του γαμπρού και τον τόπο του.

Αυτό το είχε παραλήψει σκόπιμα η προξενήτρα!!!
Ο γαμπρός έμενε στην Αμερική και ήρθε για να πάρει κοπέλα από τα μέρη τους.

Ήλπιζε η κυρά Ολυμπία ότι θα τους θάμπωνε με τα πλούτη του και θα έδιναν τα χέρια, για να πάρει κι αυτή το μπαξίσι της.

Ευτυχώς όμως που ο πατέρας της δεν ήθελε να αποχωριστεί την μονάκριβη του κι αφού ευχαρίστησε και τον γαμπρό και την κυρά Κυκλωπία, τους ξεπροβόδισε με το καλό , για να μην πέσουν και στην δυσμένεια της.

Μέχρι να μπει μέσα πάλι ο πατέρας της, η γιαγιά μου είχε πετάξει τα καλά της παπούτσια, είχε βάλει τα παλιά κι αφού βγήκε κρυφά από την πίσω πόρτα, έτρεχε να πάει στο πολυπόθητο ραντεβού!

Ο ήλιος κόντευε να βασιλέψει και οι σκιές από τα δέντρα δημιουργούσαν ένα παράξενο σκηνικό!!
Το παγκάκι τους άδειο!!!

Ήρθε και δεν την βρήκε, δεν ήρθε:

Κάθισε αποκαμωμένη κι απελπισμένη στο παγκάκι, μαζεύτηκε ένα κουβάρι κι όπως ήταν άυπνη τόσες μέρες από την αγωνία, την πήρε ο ύπνος!!!!!

Όταν άνοιξε τα μάτια της το πρώτο πράγμα που είδε μπροστά της , ήταν τρία κόκκινα μπαλόνια!

Το σύνθημα τους!

Το θυμήθηκε αμέσως!!

Το ένα σήμαινε, ΗΡΘΑ!
Το άλλο, ΒΡΗΚΑ ΔΟΥΛΕΙΑ!!
Και το τρίτο ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ ΠΑΝΤΡΕΥΟΜΑΣΤΕ!!!!!

Δυο χέρια την έσφιξαν ξαφνικά και ο ήλιος έλαμψε ξανά!!!!!

Περιττό να σου πω ότι πήγαν χέρι χέρι στους γονείς της, χωρίς φόβο να μη τους δει κανείς πια κι αφού τη ζήτησε από τον αποσβολωμένο πατέρα της, όρισαν και την ημερομηνία του γάμου τους!!!

Αν και θα έφευγε κι αυτή μαζί του, δέχτηκαν οι γονείς της γιατί σκέφτηκαν ότι η Ευρώπη είναι πιο κοντά από την Αμερική που ήθελε ένα μήνα με το καράβι για να φτάσεις!!!!

_Όπως καταλαβαίνεις, θεώρησα καλό οιωνό το κόκκινο μπαλόνι γιαυτό και γέλασα!!!
Λυπάμαι που σε στεναχώρησα με τα κλάματα μου, εμείς τουλάχιστον θα μιλάμε κάθε μέρα μέσω Skype.
Να πας με το καλό κι εύχομαι να πάνε όλα καλά και να έχουμε κι εμείς την ίδια πορεία με τους παππούδες μου.

Πάμε τώρα να τους χαιρετίσεις και να τους πούμε για το κόκκινο μπαλόνι που βρήκαμε στο πάρκο!!

_Σε ένα χρόνο λοιπόν αγαπημένη μου, ραντεβού στο παγκάκι μας με τρία κόκκινα μπαλόνια!!!!

_Δεν πιστεύω να ζει ακόμα η κυρά Κυκλωπία:
Να κοιμάμαι ήσυχος:


Με την ιστορία αυτή συμμετέχω κι εγώ στη Φωτογραφική σκυτάλη # 2  που διοργανώνει η Mary Pertax από τη " Γήινη Ματιά " .

Τη δική μου σκυτάλη την παρέλαβα από την Μαριάννα, Ονειρόκοσμος, με μια φωτογραφία που μου θύμισε μια παρόμοια ιστορία που είχα ακούσει κάποτε κι επειδή το ζήτημα της μετανάστευσης των νέων μας πονάει πολύ, σκέφτηκα να σας την πω!!!!!


Τη σκυτάλη παραδίδω στην Έλενα, Fairlena κι ελπίζω να της δώσει την έμπνευση να γράψει κάτι παραμυθένιο!!!!!!

Μαίρη μου σ ευχαριστούμε για το ωραίο παιχνίδι !!!!!
Να είστε όλοι κι όλες καλά και καλή συνέχεια!!!!!

ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΆΣΠΡΟΥ-ΜΠΕΖ

Άσπρο με θες;

Σε θέλω. 

Μπεζ με θες;
Yes I do!

Η Ιωάννα βοηθάει στη φωτογράφιση .

Ωραία λοιπόν, τα μιλήσαμε τα συμφωνήσαμε εμείς κυρία Ρένα μας.

Τί εγινε βρε παιδιά;
Έχασα επεισόδια;

Ποια βρήκατε και ποια συμφωνήσατε ;

Θελουμε να μας ενώσεις για πάντα.
Βαρεθήκαμε να είμαστε κλεισμένα τόσα χρόνια μέσα στα συρτάρια .

Όταν λέτε να σας ενώσω για πάντα , τί εννοείτε;
Να σας παντρέψω ;

Πες το κι έτσι.

Τότε πες το κι έγινε.
Κι έσονται τα δύο εις μαξιλάρι ένα .

Τί ένα δλδ , δεν λες καμιά εικοσαριά ;

Κάνε τη δουλειά σου εσύ και μη σε νοιάζει πόσα είμαστε.

Μαξιλάρες για το πάτωμα. 

Καλά καλά, θα κάνω ομαδικό γάμο να μου βγει και πιο φθηνά 😊😊😊

Σας ενώνω λοιπον με τα δεσμά της ραπτομηχανής κι άντε και καλούς απογόνους .

Σίγουρα θα υπάρξουν απόγονοι, γιατί τα συρτάρια σου δεν άδειασαν, γεμάτα είναι ακόμα .

Για στηθήτε τώρα για τις παραδοσιακές φωτογραφίες παρακαλώ.

Από δω η νύφη κι ο γαμπρός κι από δω οι κουμπάροι.

Οι συμπέθεροι, τα παρανυφάκια, τα ξαδέρφια κι όλο το υπόλοιπο σόι.

Αυτά είναι τα καλοκαιρινά μου μαξιλαράκια που έγιναν κατόπιν προτροπής τους.
Μπεζ βαμβακερό ύφασμα με άσπρες δαντέλες και άσπρο ύφασμα με μπεζ δαντέλες αντίστοιχα.

Πολλά μικρά πετσετάκια αξιοποιήθηκαν με αυτόν τον τρόπο.
Από ιδέες το πιντερστ άλλο τίποτα.
Τα υπόλοιπα περιμένουν τη σειρά τους.
Έχω κατά νου διάφορες εκδοχές που θα υλοποιηθούν λίαν συντόμως .

Δεν παρουσιάστηκαν στην ώρα τους και τώρα που ήρθε η ώρα να βάλω τα χειμωνιάτικα, είπα να τα φωτογραφίσω και να σας τα δείξω μη μείνουν παραπονεμένα.

Βέβαια έτσι τακτοποιημένα είναι για ελάχιστη ώρα.
Μόλις περάσει ο τυφώνας Ιωάννα ή ο τυφώνας Ευγενία, αλλού παπάς κι αλλού τα ράσα.

Και μια και μιλάμε για τα αγαπημένα μου μαξιλάρια, να σας δειξω άλλο ένα που το έφτιαξε με τα χεράκια της και μου το έστειλε η διαδικτυακή μας φίλη Μία.

Μία μου σ ευχαριστώ πάρα πολύ .
Σαν να ήξερες ότι μου αρέσουν τα μαξιλάρια .
Το λάτρεψα και θα φτιάξω κι άλλα τέτοια μαξιλαροσπιτάκια για να παίζω με τις εγγονές μου.

Αν έχετε κι εσείς μικρά πλεκτά ή κεντήματα, βρείτε τρόπο να τα βγάλετε από την αφάνεια πριν επαναστατήσουν .

Να είστε καλά και να περνάτε ακόμα καλύτερα .

ΔΡΙΣΤΕΛΑ ή ΝΕΡΟΤΡΙΒΗ

Τί είναι η δριστέλα, ξέρετε ;

Εγώ την γνώρισα πριν μερικά χρόνια σε ένα ταξίδι και την είχα συνέχεια στο μυαλό μου.

Κι επιτέλους, την Παρασκευή  που μας πέρασε, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τους φίλους μας στον Περδίκα Κοζάνης, τον Βαγγέλη και τη γνωστη μας Γιούλα και όλοι μαζί να παμε στη δριστελα στο Μικρολίβαδο Γρεβενών.

Σάββατο πρωί πρωί ξεκινήσαμε και σε μια ώρα από τον Περδίκα φτάσαμε για να  αφήσουμε στα δροσερά νερά της τις φλοκάτες και τις κουβέρτες μας να πλυθούν.

Η μέρα ήταν ζεστή,  ότι έπρεπε για πλύσιμο, είχε κι ένα ελαφρύ αεράκι απαραίτητο για το στέγνωμα.

Μη βλέπετε που στεκόμαστε με το ξύλο πάνω από τη δριστέλα, είναι μόνο για τη φωτογράφιση.

Τη βαριά δουλειά την έκανα όπως πάντα οι Όσιοι .

Για του λόγου το αληθές .
Είναι ασήκωτες από το νερό αν και περίμεναν να στραγγίσουν καλά .

15 λεπτά είναι αρκετά για να πλυθεί μια φλοκάτη 3Χ3, μόνο με καθαρό τρεχούμενονερό χωρίς απορρυπαντικό.

Τα χρώματα ζωντάνεψαν κι έγιναν σαν μεταξένιες, τόσο μαλακές.

Σε λιγότερο από μία ώρα ήταν έτοιμες και απλωμένες στον ήλιο για να στραγγίσουν τα πολλά νερά για να μπορέσουμε να τις μαζέψουμε .

Έτοιμες να τις στρώσω στο χωριό και να παίζουν άφοβα οι μικρές μας επάνω.

Δεν μπορώ να σας μεταφέρω την ωραία μυρωδιά τους, την αφή τους και τον ήχο του νερού , που συμπληρώνει το όλο σκηνικό.

Και τώρα, όσο περιμένουμε να  στραγγίσουν τα πολλά νερά, ευκαιρία για ένα ουζάκι .

Στην υγειά σας παλικάρια.
Να είμαστε καλά να έρθουμε πάλι του χρόνου να πλύνουμε και τα υπόλοιπα.

Όσο εσείς παίζετε τάβλι και προσέχετε τις φλοκατες, εμείς πάμε μια βόλτα στο χωριό.

Λιγοστοί οι κάτοικοι τον χειμώνα σ αυτά τα μέρη.
Φροντίζουν όμως από τώρα να γεμίσουν τις αποθήκες με ξύλα για το τζάκι .

Η βρύση που τρέχει συνέχεια παγωμένο νερό , μας ξεδίψασε.

Στο κέντρο του μικρού χωριού βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, φυσικά κλειστή.
Από το απέναντι σπίτι όμως η κυρία Αρετή μας ρώτησε αν θέλουμε να ανάψουμε ένα κεράκι και ήρθε τρέχοντας να μας ανοίξει.

Και δεν αρκέστηκε μόνο σ αυτό , ήρθε σε λίγο στη δριστέλα να μας ρωτήσει αν έχουμε να φάμε.
Ελληνική φιλοξενία !
Εμείς όμως γνωρίζοντας ότι δεν θα βρίσκαμε τίποτα στο χωριό είχαμε φροντίσει για την βρώση και την πόση μας.
Μας έφερε όμως αγγουράκι τουρσί και τριαντάφυλλο γλυκό, φτιαγμένα από τα χεράκια της.
Ο χειμώνας που περιμένουν ξέρει ότι θα τους απομονώσει για μήνες από τον έξω κόσμο και η κουβέντα μαζί μας ήταν χαρά γι αυτήν.

Αντίο Μικρολίβαδο, εις το επανιδείν και του χρόνου, πρώτα ο Θεός.
Δείτε στο διαδίκτυο πόσο όμορφο μέρος είναι .

Μια στάση για καφέ στο δρόμο σε ένα φανταστικό ξενοδοχείο το LA MOARΑ,
που θα πει ο μύλος στα Βλάχικα .
Οι ιδιοκτήτες με πολύ μεράκι και γούστο το διακόσμησαν με πολλά υλικά από τη φύση.
Αξίζει να το επισκεφθήτε έστω και από το διαδίκτυο.

https://m.facebook.com/lamoarahotel/

Μπορεί να κάναμε 600 + χιλιόμετρα, αλλά το ευχαριστηθήκαμε .
Βαγγέλη και Γιούλα σας ευχαριστούμε για την φιλοξενία σας και για την παρέα στην δριστέλα.

Του χρόνου θα πάμε ακόμα πιο οργανωμένοι.

ΜΕΘΥΣΜΕΝΑ ΚΟΥΛΟΥΡΑΚΙΑ!

Καλό μήνα φίλες και φίλοι μου.
Μετά από ένα πολύπαθο καλοκαίρι , επιστρέψαμε στη βάση μας.
Εύχομαι ο Σεπτέμβριος να είναι καλύτερος , όπως κι ο χειμώνας που θα ακολουθήσει και να μη γευτούμε τα αποτελέσματα των πυρκαγιών, με πλημμύρες αυτή τη φορά.


Είπα να σας κεράσω ένα γλυκάκι για να πάνε κάτω τα φαρμάκια .


Ένα εύκολο γλυκό με λίγα υλικά .
Ίσως να το ξέρετε, αλλά εγώ λέω να σας πω τη συνταγή .
Λέγονται μεθυσμένα και γίνονται 2 τέτοια ταψιά.

Τα υλικά .
1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις.
1 μπέικιν
2 βανίλιες
2 ποτήρια σπορελαιο
1 κουτάκι μπύρα
1 κουταλιά ζάχαρη
Αρκετά καρύδια για τη γέμιση
Ινδικάρυδο για επικάλυψη

Για το σιρόπι
3 ποτήρια ζάχαρη
3 ποτήρια νερό
Τα βράζουμε μαζί για 5 λεπτά και το αφήνουμε να κρυώσει .

Σε μια λεκανιτσα ανακατεύουμε το σπορέλαιο με την μπύρα και προσθέτουμε σιγα σιγα το αλευρι μεσα στο οποίο έχουμε βαλει την ζαχαρη, τη μια κουταλιά , το μπέικιν και τις βανίλιες.
Μπορεί να περισσέψει λίγο αλεύρι, γι'αυτό καλό είναι τα παραπάνω υλικά να τα ανακατέψουμε στην πρώτη δόση αλεύρι που θα βάλουμε.
Η ζύμη  πρέπει να είναι μαλακιά.
Πλάθουμε μπαλάκια όλη τη ζύμη.

Μετά ανοίγουμε στην παλάμη μας ένα ένα μπαλάκι και βάζουμε μέσα μια κουταλιά τριμμένο καρύδι. 

Κλείνουμε πάλι σε μπαλάκια και τα αραδιάζουμε σε ταψί. 

Τα ψήνουμε στους 180 με 200 βαθμούς 30 με 45 λεπτά αναλόγως πόσο δυνατός είναι ο φούρνος μας. 

Μόλις τα βγάλουμε από το φούρνο ρίχνουμε από πάνω το σιρόπι που πρεπει να εχει κρυώσει εν το μεταξύ. 

Σε λίγη ώρα τα γυρίζουμε από την άλλη και τα αφήνουμε να το πιούν όλο. 

Όταν κρυώσουν καλά τα σκεπάζουμε με το ινδικάρυδο. 

Αν έχετε βέβαια και βοηθό όπως είχα εγώ την Ευγενούλα, θα τελειώσετε στο αψε σβήσε 😂😂

Εδώ τα χεράκια της τα γλυκά.
Δεν χρειαζόμαστε πλάστη, η Ευγενούλα έκανε τα δικά της😂😂🤣🤣

Εδώ ξεδιαλεγει τα φυλλα του μαϊντανού για τα φασολάκια  και δεν παρέλειψε να βάλει και λίγα στο δικό της κουλουράκι.

Όπως καταλαβαίνετε δεν κατάφερα να κάνω κατασκευές εφέτος, εκτός κάποια απλά πράγματα για να πάρω μέρος στον 3ο καλοκαιρινό μαραθώνιο που διοργανώνει η Άννα ή ντουλαπάκι.
Στη σελίδα της in my closet https://mobile.facebook.com/inmyclosetblog/?tsid=0.6873340461315085&source=result
μπορείτε να δείτε όλες τις συμμετοχές .

Διάβασα αρκετά βιβλία κι έλυσα άπειρα soudokou στο κινητό .
Τί άλλο μπορείς να κάνεις μεσημέρι και βράδυ δίπλα στην κοιμισμένη εγγονή ;

Με λίγα λόγια έγινα φρεσκαδούρα από την πολύ ξάπλα 😂🤣

Με λίγα λόγια δεν άντεχα να μη ξαπλώσω .
Πού την έχουν κρυμμένη τόση ενέργεια τα παιδιά , μου λέτε;

Εδώ κάνουν ένα time out για να συνεχίσουν δριμύτερες σε λίγο.🤣🤣🤣🤣

Δεν παραπονιέμαι, δόξα το Θεό , απολαμβάνω το μεγάλωμα τους.

Όσο μου επέτρεπε ο χρόνος μου και το σήμα του κάμπιγκ περνούσα από όσα σπιτάκια "εφημέρευαν "😊😊

Θα μπούμε στο ρυθμό μας και στις δημιουργίες μας.

Να  είμαστε καλά και του χρόνου με υγεία.

ΕΙΜΑΙ ΑΕΤΟΣ ΧΩΡΙΣ ΦΤΕΡΑ.

Πέρασαν κιόλας 40 και μέρες και δεν ήσουν εδώ να μου πεις αν τα έβρασα καλά, αν έβαλα τη σωστή ζάχαρη, αν καβούρντισα αρκετά το σουσάμι και το αλεύρι, αν έβαλα αρκετά καρύδια.

Δεν ήσουν εδώ να δεις ότι τα έκανα μόνη μου αυτή τη φορά χωρίς τη δική σου επίβλεψη, βλέποντας τη συνταγή στο ίντερνετ που τόσο αμφισβητούσες .

Έκανα και μια αλλαγή.

Αντικατέστησα το καβουρδισμένο αλεύρι με τριμμένο στραγάλι.

Είμαι σίγουρη ότι δεν το γνώριζες αυτό και δύσκολα θα σε έπειθα να το δοκιμάσεις .

Δεν ήσουν εδώ κι εγώ έκανα για πρώτη φορά κόλλυβα μαμά. 

Κόλλυβα για σένα, για τις σαράντα μέρες και δεν πιστεύω ακόμα ότι δεν είσαι πια εδώ .

Από βραδύς έβρεξε και δεν ήσουν εδώ να μου πεις το πρωί που ξεκίνησα για την εκκλησία και είχε ψύχρα, να βάλω κάλτσες και ζακέτα κι εγώ να σου πω ότι πέρασα τα 60 κι εσύ ακόμα μου λες πώς να ντυθώ. 

Δεν ήσουν εδώ να δεις ότι τα φόρεσα. 

Και κάλτσες και ζακέτα κι ας έσκασα μετά. 

Μαμά μου λείπεις.

Κάθε πρωί που κατεβαίνω στο σπίτι σου για να ανοίξω τα παράθυρα και να ανάψω το καντηλάκι σου.

Κάθε μεσημέρι που ετοιμάζομαι να μαγειρέψω και σκέφτομαι τι φαγητό να κάνω που να μπορείς να το φας κι εσύ. 

Κάθε απόγευμα που είμαι ελεύθερη πια να πάω μια βόλτα και νομίζω ότι με χρειάζεσαι.

Κάθε βράδυ όταν ακούω το Γιάννη να κλειδώνει την πόρτα και θέλω να του φωνάξω να περιμένει να κατέβω για άλλη μια φορά να δω αν είσαι καλά.

Μαμά μου λείπεις. 

Θυμάσαι ποιον πίνακα σου είχα δείξει ότι θα πάω στην έκθεση του συλλόγου;
Άλλαξα γνώμη.
Έστειλα αυτόν και τον συνόδεψα με το τραγούδι, Είμαι αϊτός χωρίς φτερά, γιατί αυτό ήταν το θέμα της έκθεσης.
Έργα αφιερωμένα στους μεγάλους Έλληνες μουσικούς, Μάνο Χατζηδάκι και Μίκη Θεοδωράκη.

Αν και μέχρι τελευταία στιγμή έλεγα να μην πάρω μέρος, αποφάσισα να στείλω αυτόν και να σου τον αφιερώσω, γιατί σου άρεσε το συγκεκριμένο τραγούδι.

 Έτσι θεωρούσες τον εαυτό σου.
Αετό χωρίς φτερά .
Ήσουν αετός μαμά αλλά με φτερά μεγάλα και δυνατά και δεν το καταλάβαινες.

Κατάφερες πράγματα που δεν καταφέρνουν άνδρες.
Πάλεψες πολύ στη ζωή σου αλλά το τέλος σου ήταν ειρηνικό , κοντά σε παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα.

Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών , ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά .

Θυμάμαι την τελευταία εβδομάδα που κοιμόμουν μαζί σου στο κρεβάτι.

Έψαχνες με το χέρι σου το βράδυ να πιάσεις το δικό μου κι εγώ σου έλεγα, μη φοβάσαι εδώ είμαι εγώ, δεν σ αφήνω.

Σ ευχαριστώ γι'αυτά που μου έμαθες μαμά.

Να πιστεύω ότι ο Θεός κανέναν δεν αφήνει.
Να αγωνίζομαι και να μη το βάζω κάτω.
Να μην αφήνω για αύριο αυτό που μπορώ να κάνω σήμερα.
Να περπατάω με το κεφάλι ψηλά .
Να είμαι φιλόξενη και να μοιράζομαι και το φαΐ μου ακόμα.


Χωρίς να ξέρεις γράμματα, μου δίδαξες πολλά, με τον τρόπο σου.
Κράτησα βέβαια όλα όσα ήθελα, γιατί σε πολλά δεν συμφωνούσαμε άλλωστε.

Έχω ξεχάσει όσα με στεναχώρησαν μαμά.
Θυμάμαι μόνο τα καλά.

Εσύ έκανες το χρέος σου μαμά, όπως πίστευες καλύτερα, τώρα είναι η σειρά μας.


                                                     Αναπαύου εν ειρήνη .