ΓΙΑΛΌΞΥΛΟ ΜΕ ΜΑΚΡΑΜΕ

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, χαρίζω στον εαυτό μου ένα πολύτιμο κόσμημα. 

Αφού έχω γενέθλια, το δικαιούμαι.
Είχα ετοιμάσει αυτό με τα Γυαλάκια, αλλά σας το έδειξα πιο μπροστά. 
Δεν είχα την υπομονή να περιμένω ένα μήνα 😂😂

Τα υλικά που είχα μαζί μου στο κάμπιγκ , ήταν άσπρο κορδόνι, μερικές χάντρες κι αρκετά γιαλόξυλα.
Ο χρόνος περιορισμένος, αλλά το προσπάθησα και κατάφερα να το ετοιμάσω εγκαίρως.

Μετά από μερικές δοκιμές, βρήκα το ξυλάκι που στεκόταν καλά και αυτοσχεδιαζοντας, έφτιαξα και ένα κομμάτι μακραμέ.
Έτοιμο το κολιέ μου .

Δεν ξέρω πώς σας φαίνεται, εμένα μου άρεσε πάρα πολύ, ενθουσιάστηκα με το αποτέλεσμα.
Νομίζω ότι θα φτιάξω κι ένα βραχιόλι.
Κι αν δεν τα φορέσω, θα τα κρεμάσω στον τοίχο σίγουρα!


Με λίγη Καλή θέληση και πολύ φαντασία , όλα τα υλικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε απίστευτα πολλές δημιουργίες.

Δείτε τα κοσμήματα που έχω φτιάξει κατά καιρούς με διαφορετικά υλικά και τεχνοτροπίες εδώ.

Εύχομαι να είστε όλοι καλά και να περάσουμε το υπόλοιπο καλοκαίρι χωρίς θερμά επεισόδια.

ΑΛΑΝΙΑΡΑ ΤΣΙΠΟΥΡΑ

_Θέλω να βγω στη στεριά.
_Στη στεριά; Δεν γίνεται, είσαι ψάρι.

_Και λοιπόν; Τα ψάρια δεν μπορούν να πάνε διακοπές; Θα πάω στη στεριά.
_Τα ψάρια μπορούν να πάνε διακοπές σε άλλη θάλασσα, ΟΧΙ στη στεριά όμως.
_Εγώ το αποφάσισα και θα πάω θα πάω θα πάω.
_Το ξέρεις ότι μόλις βγεις από το νερό, δεν θα είσαι πια ζωντανό ψάρι αλλά τροφή ;

_ Εμένα μου είπε ότι θα περάσουμε πολύ ωραία στη στεριά.
_Σου είπε; Ποιός σου είπε και τί ακριβώς ;
Πού γύριζες πάλι και σου ξεσήκωσαν τα μυαλά;
Μήπως πήγες έξω από το ιχθυοτροφείο, εκεί που έχουν φυλακισμένες τις ξαδέρφες μας τις τσιπούρες και τις ταΐζουν φαγητά με φάρμακα;
Εμείς είμαστε τσιπούρες ελευθέρας βοσκής, ανοικτού πελάγους, Αλανιάρες με το όνομα δλδ..
Πόσες φορές σου είπαμε να μη πηγαίνεις σε τέτοια υποβαθμισμένα μέρη;
_Μου υποσχέθηκε ότι θα με πάει στο καλύτερο εστιατόριο.
_ Ωχ , συμφορά που μας βρήκε.
Στο καλύτερο εστιατόριο θα σε πάει, γιατί εκεί θα σε πουλήσει 10 φορές πιο ακριβά από τις ξαδερφες μας.
Θα είσαι στο μενού το κυρίως πιάτο κι όχι πελάτης του μαγαζιού.
_Μα τον Ποσειδώνα, θα σε κλειδωσω στο βυθό μέχρι να περάσει η επήρεια από τα ληγμένα που έφαγες.
_Ναι, να παμε στο βυθό, εκεί που είναι η μάγισσα_γοργόνα. 
Αυτή θα με καταλάβει και θα βρει τρόπο να με βγάλει στη στεριά χωρίς να κινδυνεύω να με φάνε.
_Εμπρός λοιπόν, πάμε κι αν  βρει τρόπο, θα σε αφήσω να πας, γιατί εσύ μυαλό δεν βάζεις.

_Είδες που σου τα λεγα;
Νάτη μαζί με τη μικρή της βοηθό, κάτι φτιάχνουν.

Με μικρές ψηφίδες, η άτακτη τσιπούρα έγινε θήκη για τις χαρτοπετσέτες.

Αφού ήθελε να βγει στη στεριά, βρέθηκε τρόπος.

Και η βάση της θήκης, θα της θυμίζει τη θάλασσα και την αμμουδιά.

Όσο κι αν φυσάει, η Αλανιάρα τσιπούρα, τις κρατάει γερά .

Δεν ξέρω αν οι συγγενείς της είναι ευχαριστημένοι από την μεταμόρφωση, εγώ είμαι πάντως.
Ήθελα μια θήκη διαφορετική από τις άλλες.
Το ξύλινο μέρος, επειδή ξέρω ότι θα με ρωτήσετε, το αγόρασα από εδώ.
Τώρα θα μας συντροφεύει την ώρα του φαγητού και δεν θα κινδυνεύει να την φάμε.

Μια κατασκευή που έφτιαξα μαζί με την Ευγενούλα.
Η Αλανιάρα τσιπούρα, βοήθησε στην παρουσίασή της.

Καλό καλοκαίρι σε όλους κι όλες σας.

ΓΥΑΛΑΚΙΑ!!!!!!!

_Κάπου σε ξέρω εσένα, είπε το καφέ γυαλάκι στο πράσινο. 

_Ναι ήμασταν μαζί στην ίδια παραλία, δεν θυμάσαι; απάντησε το πράσινο γυαλάκι.

Μια κυρία μας μάζεψε και μας έβαλε σε ένα βάζο μαζί με πολλά άλλα γυαλάκια. 

_Πώς βρέθηκες στην παραλία; ρώτησε το καφέ. 

_Πού να στα λέω, απάντησε το πράσινο.  

Ήμουν σε ένα γάμο κι αφού έφαγαν και ήπιαν και χόρεψαν οι καλεσμένοι, μας  πέταξαν στα βράχια εμάς τα άδεια μπουκάλια και μας έσπασαν. 

_ Χωρίς να σκεφτούν ότι μολύνουν την θάλασσα ή ότι μπορεί κάποιος να κοπεί. 

_Εσύ θα μου πεις πώς βρέθηκες στην ίδια παραλία με μένα;
_Εγώ ήμουν σε στενάχωρο γεγονός, κάποιον αποχαιρετούσαν για πάντα, αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο.
Αφού έφαγαν και ήπιαν, μας πέταξαν χωρίς να σκεφτούν τις συνέπειες.

_Είμαι κι εγώ εδώ, φώναξε ένα άσπρο γυαλάκι.
_Δεν σε προσέξαμε γιατί είσαι διάφανο, είπαν και τα δυο με μια φωνή.
_Θα μας πεις κι εσύ τη δικιά σου ιστορία;

_Ναι, φυσικά θα σας πω.
Εγώ ήμουν σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα κι όταν τελείωσε, όλοι οι οπαδοί της ομάδας που κέρδισε γλέντησαν τη νίκη τους με ποτά .
Το αποτέλεσμα το ίδιο.
Κατέληξα κι εγώ σαν σπασμένο γυαλάκι στην ίδια παραλία, αφού όλο το χειμώνα τα κύματα και η άμμος λείαναν τις κοφτερές πλευρές μου.

Αλλά και οι οπαδοί της ομάδας που έχασε έκαναν το ίδιο.

Γι αυτό είμαστε τόσα πολλά.
Δεν έχουν όμως όλες οι παραλίες γυαλάκια.
Φαίνεται ότι τα κύματα έχουν συγκεκριμένο προορισμό.

Ευτυχώς που υπάρχουν και οι κύριες που μας μαζεύουν.
Τί θα μας κάνουν δεν ξέρω, αλλά ελπίζουμε να μη κινδυνεύουμε από άλλο σπάσιμο.
Αλλά δεν θα κινδυνεύουν κι όσοι περπατάνε ξυπόλυτοι στην αμμουδιά.

Πάντως η κυρία που μας μάζεψε και μας έβαλε στο βάζο, μας έδωσε σε μια άλλη που μας κοίταζε πολλές μέρες κι όλο κάτι έλεγε πως θα μας κάνει, αλλά δεν κατάλαβα καλά.
Να σας πω φοβήθηκα γιατί γυάλιζε πολύ το μάτι της.

Κάτι για σκουλαρίκια έλεγε,

Κάτι για μενταγιόν και δαχτυλίδια.

Έβγαλε τα εργαλεία της κι αφού μας τσουρούφλισε με το  κολλητήρι της, δεν σας είπα ότι φοβήθηκα; έβλεπε ικανοποιημένη το αποτέλεσμα.

Δεν ξέρω για σας γυαλάκια μου,  αλλά εγώ όντως καμαρώνω τα καινούργια μου κοσμήματα.
Αν και στη δικιά μας παραλία, δεν βρίσκω κανένα γυαλάκι, φρόντισαν οι φίλες μου, η Αριάδνη και η Σοφία, να με προμηθεύσουν αρκετά και τις ευχαριστώ πολύ γι'αυτό.

Έπιασαν δουλειά τα κολλητήρια μετά από πολλά χρόνια στο ταμείο ανεργίας κι έφτιαξαν μενταγιόν, δαχτυλίδια και σκουλαρίκια.

Νομίζω όλο το καλοκαίρι με αυτά θα ασχοληθώ.
Μπορούν να γίνουν όμορφα πράγματα με τα γυαλάκια.
Στην αρχή σκέφτηκα να κάνω ένα πίνακα, αλλά δεν έχω άλλο άδειο τοίχο καρντιά μου, οπότε η μόνη λύση ήταν να γίνουν  κοσμήματα για να τα φοράμε.
Συνεχίστε το έργο σας φίλες μου, καθαρίστε τις αμμουδιές κι εδώ είμαι γω, πάσα προσφορά δεκτή 😘😘

Καλό καλοκαίρι και καλή σοδειά.

Υ.Γ. Μ ε την ανάρτηση αυτή, παίρνω μέρος στις ιστορίες του καλοκαιριού, που διοργανώνει η Μαρία Νικολάου στο μπλογκ της το κείμενο.

ΟΙΚΙΑΚΗ ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ!!!!

 Η Ντέζυ  έριξε τα τελευταία ρούχα στη βαλίτσα και την έκλεισε.  

Μήπως τα έβγαλε και καθόλου; Γέλασε μέσα της κι αναρωτήθηκε, με ποιο σκεπτικό είχε πάρει μαζί της τα επώνυμα συνολάκια της και τις 12ποντες γόβες;

Όταν στις αρχές Μαρτίου, πήραν την απόφαση να φύγουν, γέμισε βιαστικά τις βαλίτσες χωρίς να σκεφτεί ότι δεν είχε ξαναπάει σε χωριό!!!

Δεν ήθελε να φύγει, είχε αντιδράσει με σθένος στην αρχή, γιατί δεν μπορούσε να απομακρυνθεί από  όλα όσα συνήθιζε.

Το γυμναστήριο, τα ψώνια, τα θέατρα, τους καφέδες με τις φίλες της.

Όλα αυτά , συμπλήρωναν την ημέρα της , μετά την δουλειά!!!

Χρειάστηκε να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια ο  Άλεξ για να την πείσει, ότι τίποτα δεν θα ήταν ίδιο όσες μέρες θα ήταν σε καραντίνα.

Θα ήταν κλεισμένοι μέσα στο σπίτι κι αυτοί και τα δύο τους παιδάκια.

Τον Τζακ και τη Μπέτυ 6 και 4 χρονών αντίστοιχα!!

Η μόνη έξοδος κι αυτή με χαρτί, θα ήταν στο σούπερ μάρκετ, σε φαρμακείο και σε γιατρό, αν χρειαζόταν.

Με βαριά καρδιά μπήκε στο αυτοκίνητο και ξεκίνησαν για το χωριό του Άλεξ.

Τα παιδιά ήταν ενθουσιασμένα, γιατί πρώτη φορά θα πήγαιναν στο χωριό.

Τους παππούδες τους έβλεπαν, μόνον όταν εκείνοι μπορούσαν να κατέβουν στην πόλη, μερικές φορές τον χρόνο.

Οι γονείς του Άλεξ , αρκετά νέοι ακόμα, διατηρούσαν μια μικρή φάρμα στο χωριό.

Ο παππούς Ιάκωβος και η γιαγιά  Δέσποινα, όλη την ημέρα δεν σταματούσαν καθόλου.

Από νωρίς το πρωί, η έννοια τους ήταν τα ζωντανά  , οι κοτούλες , τα κατσικάκια, τα γουρουνάκια και φυσικά οι γατούλες και τα σκυλάκια.

Μετά φρόντιζαν τον μπαξέ τους , όπου ανάλογα με την εποχή,  είχαν φυτεμένα όλα τα αγαθά του κόσμου.

Μαζί τους πρώτος και καλύτερος ο μεγάλος παππούς, ο παππούς Αλέκος, έλεγχε τα πάντα και βοηθούσε όσο μπορούσε, αφού κόντευε πια τα 90.

Η μεγάλη γιαγιά, η γιαγιά Κατίνα ή αλλιώς Αλέξενα, είχε την επιμέλεια του φαγητού.

Όλη την ημέρα δεν σταματούσε να μαγειρεύει , να φτιάχνει πίτες και γλυκά!!!

Ο παππούς Αλέκος, γελούσε και καμάρωνε που είχε νέα γυναίκα, ούτε 80 χρονών κοριτσάκι.
Τη βοηθούσε να πάει στο σούπερ μάρκετ, όπως έλεγε τον λαχανόκηπό τους, από τότε που ρώτησαν τα μικρά τους εγγόνια , από πού θα ψώνιζαν για να μαγειρέψει η γιαγιά!!!

Ξεκινούσε τη μέρα της η γιαγιά Κατίνα με την προσευχή της μπροστά στην αναμμένη καντήλα και μετά συνέχιζε ακάθεκτη να παλεύει με τα κουζινικά της φτιάχνοντας ό,τι ήξερε και δεν ήξερε για να τους ευχαριστήσει όλους.

Και μη νομίζεται πως μετά σταματούσε, όχι, συνέχιζε στον αργαλειό της, που ήταν ακόμα στημένος στο πίσω δωμάτιο του σπιτιού, από τότε που ήρθε νύφη εδώ, σχεδόν παιδούλα!!!!

Ό,τι κι αν της έλεγαν, αυτή επέμενε πως ήταν η ώρα της ξεκούρασης, η ώρα της χαράς και της δημιουργίας!!!!!!!!

Αν δεν ύφαινε η ίδια το ύφασμα για τα στρωσίδια του σπιτιού, ακόμα και των ρούχων, δεν αναπαυόταν η ψυχή της.

Μπορεί να μην ήξερε τη λέξη  αυτάρκης και οικιακή αυτάρκεια,  αλλά ήταν και την εφάρμοζε μέχρι εκεί που μπορούσε κι έφταναν οι δυνατότητες της.

Και κοίτα να δεις που έχουν γίνει πάλι της μόδας τα υφαντά ρούχα κι αξεσουάρ, οι κουρελούδες και τα ριχτάρια!!!!!!!!

Η Ντέζυ, που τώρα όλοι την φώναζαν Μαργαρίτα, είχε ενθουσιαστεί με όλα αυτά και έκανε διάφορες σκέψεις κι όνειρα!!

Παλαιότερα ο Άλεξ, που τώρα όλοι τον φώναζαν Αλέξανδρο ή και Αλέκο  , είχε προσπαθήσει να την πείσει ότι μπορούσαν να συνδυάσουν την υγιεινή ζωή στο χωριό με την επαγγελματική δραστηριότητα .

Στο κάτω κάτω, είχαν σπουδάσει και οι δύο και δούλευαν σε δουλειές άσχετες με το αντικείμενό τους.

Τώρα όλα τα έβλεπε με άλλο μάτι, ιδίως τα πρόσωπα των παιδιών τους.

Η χαρά ήταν ζωγραφισμένη στα προσωπάκια  τους. Αυτά που είχαν μάθει εδώ στο χωριό, κοντά στους παππούδες και τις γιαγιάδες,  δεν θα τα μάθαιναν σε κανένα σχολείο.

Έμαθαν να ταΐζουν τις κότες και τα κατσικάκια, να ξεχωρίζουν και να αναγνωρίζουν τα λαχανικά, τα λουλούδια και τα δέντρα .

Η αγαπημένη ασχολία της μικρής Μπέτυ που τώρα όλοι την φώναζαν Δεσποινούλα, ήταν να μαζεύει μαζί με τη μεγάλη γιαγιά , χαμομήλι από το διπλανό χωράφι  και να το απλώνουν στη βεράντα επάνω σε καθαρά σεντόνια , για να στεγνώσει!!!

Όλο το χειμώνα θα έπιναν ζεστό ρόφημα και θα έλεγαν παραμύθια δίπλα στο τζάκι.

Δεν έβλεπαν την ώρα και οι δυο τους.

tasha-tudor

Ο Τζάκ, που τώρα τον φώναζαν όλοι Ιάκωβο, τρελαινόταν για βόλτες με τα μικρά αλογάκια.

Ο παππούς Ιάκωβος κρατούσε το χαλινάρι και τον πήγαινε γύρω γύρω στην αυλή.

Αλλά και η ίδια είχε διδαχτεί πάρα πολλά όλο αυτό τον καιρό!

Πρώτα πρώτα είχε μάθει να μαγειρεύει και μάλιστα πολύ ωραία, ακόμη και φύλλο προσπάθησε να ανοίξει με τη βοήθεια της γιαγιάς.
Δεν την έφτανε βέβαια ακόμα,αλλά συνέχιζε τις προσπάθειες.

Αυτά που την ενδιέφεραν όμως περισσότερο, ήταν τα υφαντά και η λεβάντα.

Σκεφτόταν να αξιοποιήσει το πτυχίο του Χημικού που είχε, βάφοντας η ίδια το μαλλί που έπαιρναν από τα πρόβατα ή  παρασκευάζοντας αιθέρια έλαια και σαπούνια, τα οποία θα μπορούσαν να πουληθούν ακόμα και στο εξωτερικό.

Εδώ θα ήταν χρήσιμο το πτυχίο του Άλεξ η Αλέξανδρου ή Αλέκου, αφού σπούδασε marketing.

Τελικά είχε δίκιο ο αγαπημένος της, πολλά μπορούσαν να κάνουν σ αυτό τον ευλογημένο τόπο. 

Έμενε να σκεφτεί με πιο τρόπο θα το ανακοίνωνε στη μητέρα της.
Η οποία σίγουρα θα διέδιδε στις φίλες της ότι η κόρη της  θα εξετρεφε στη φάρμα της σπάνια άλογα για ιππασία.
Ούτε λόγος για κατσίκια και πρόβατα ούτε για λαχανόκηπο και κοπριά, φυσικά! 😂😂

  -Μαργαρίτα, είσαι έτοιμη;

Μας περιμένουν για το αποχαιρετιστήριο δείπνο. Η γιαγιά έφτιαξε ό,τι καλύτερο μπορούσε κι ετοίμασε και τις τσάντες που θα μας δώσει γεμάτες πεσκέσια!

 -Λοιπόν, παιδιά μου, ας πιούμε στην υγειά μας κι άλλο κακό να μη μας βρει!!!

Ο παππούς σήκωσε το ποτήρι του κι αμέσως τον ακολούθησαν όλοι.

-Μας δώσατε μεγάλη χαρά με τον ερχομό σας εδώ. Όσο σκεφτόμασταν ότι θα περνούσατε όλες αυτές τις μέρες κλεισμένοι σε 4 τοίχους, αρρωσταίναμε!!!!!!

Τώρα ελπίζουμε να μας έρχεστε πιο συχνά, να ας πούμε για τις καλοκαιρινές σας διακοπές, ε, τι λέτε;

Τα παιδικά ματάκια άστραψαν και τα κεφαλάκια γύρισαν για να κοιτάξουν τους γονείς τους.

-Αλήθεια, μπορούμε να ξανάρθουμε μαμά; Είπαν με μια φωνή.

Θα μας λείψουν οι κοτούλες και τα κατσικάκια και οι βόλτες σε όλο το κτήμα με τις γιαγιάδες και τους παππούδες.

Η ερώτηση πήγε αποκλειστικά στη μαμά τους, τη Μαργαρίτα, γιατί τα αυτάκια τους είχαν πιάσει μερικές φορές την απέχθεια της για το χωριό!!!

14 ζευγάρια μάτια κι άλλα τόσα αυτιά , περίμεναν την απάντηση της.

-Μάλλον δεν θα μπορέσουμε να έρθουμε, άρχισε να λέει κι αμέσως η συννεφιά απλώθηκε στα πρόσωπα όλων, γιατί για να έρθουμε, βιάστηκε να συμπληρώσει, πρέπει πρώτα να φύγουμε , οπότε αποφασίσαμε με τον μπαμπά σας, να μείνουμε εδώ και να κάνουμε μια καινούργια αρχή!

Τι λέτε, συμφωνείτε όλοι;

Το ουράνιο τόξο ανέτειλε στα πρόσωπα τους κι αυτή ήταν η απάντηση στην ερώτηση της Μαργαρίτας, πρώην Ντέζυ.

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου , στη φωτογραφική σκυτάλη που διοργανώνει η Μαίρη στη Γήινη Ματιά της
Τη φωτογραφία την παρέλαβα από την Ελένη, μαζί με την λέξη Αυτάρκης , που έπρεπε να συμπεριλάβω στο κείμενο.


Με τη σειρά μου δίνω τη σκυτάλη στη Μαρία με την πιο κάτω φωτογραφία και τη λέξη, όνειρα .

Πηγή

Καλή επιτυχία Μαρία!!!

Η ΤΣΆΝΤΑ ΤΗΣ ΣΤΑΧΤΟΠΟΥΤΑΣ!!

 Είμαι έτοιμη Νεραϊδο-νονά μου.
Παίρνω και το τσαντάκι μου και φεύγω.

_Τσαντάκι, ποιό τσαντάκι, Σταχτοπούτα;
Δεν έχει τσαντάκι το παραμύθι!

_Δεν είχε, τώρα έχει, Νεραϊδο-νονά μου.
Μου έφτιαξες το φόρεμα, μου έβαλες γυάλινα γοβάκια και κορώνα, έφτιαξες την κολοκύθα, άμαξα, τα ποντίκια, άλογα και κάνεις θέμα για ένα τσαντάκι;

_Μα τί να το κάνεις, σε χορό πας, δεν το χρειάζεσαι.

_Σε βρίσκω ανενημέρωτη Νεραϊδο-νονά μου.
Πού θα βάλω τα γάντια μου, τη μάσκα και το Detol?
_Τί λες κοριτσάκι μου, τί είναι όλα αυτά;
_Αχ, Νεραϊδο-νονά μου, μάλλον στον δικό σου κόσμο δεν έφτασε ο κορονοιός.
Δεν είναι ώρα να σου εξηγήσω τί ακριβώς είναι, κούνα τα μαγικό σου ραβδάκι και φτιάξε μου το τσαντάκι και θα τα πούμε αύριο.

_Έχουμε πρόβλημα Σταχτοπούτα μου, έπεσε η μπαταρία του και δεν λειτουργεί.

_Και τώρα τί θα κάνουμε;

Αυτό είναι ένα κεντημενο πετσετάκι της μητριάς μου, τί το θέλεις;

_Τί κάνεις, γιατί το έκοψες;
Αν το δει αλλοίμονο μου.

_Τσαντάκι δεν ήθελες Σταχτοπούτα, τσαντάκι θα έχεις. 

Αφού δεν μπορώ να το κάνω με το μαγικό μου ραβδάκι, θα το κάνω με τα χέρια μου. 

Φέρε κλωστή και βελόνα. 

Νεραιοδο_νουνά μου, είσαι απίθανη!
Δεν σε πιστεύω.
Χαλάλι τα καψώνια που θα μου κάνει η μητριά μου!

_Μη χάνεις χρόνο, βάλε μέσα αυτά που θέλεις, ανέβα στην άμαξα και τρέχα στο παλάτι για το χορό.

_Φεύγω, φεύγω κι ευχαριστώ πολύ. 

_Να περάσεις όμορφα κι αύριο να μου πεις τί είναι αυτός ο κορονοιός. 

_ Μη ξεχάσεις να φύγεις πριν χτυπήσει το ρολόι 12 φορές. 

Το μόνο που δεν θα εξαφανιστεί θα είναι η χειροποίητη τσαντούλα σου.

Δεν ξέρω αν σας άρεσε αυτή η μικρή προσθήκη στο παραμύθι της Σταχτοπούτας, ήταν έμπνευση της στιγμής για να δικαιολογήσω το κομμένο πετσετάκι. 

ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ. 

ΕΝΑΣ ΓΑΤΟΣ ΠΟΝΗΡΌΣ

Ήταν ένας γάτος, γάτος πονηρός. 

Κάθε που εβράδιαζε, ντύνονταν γαμπρός. 

Δεν ξέρω αν είχε αυτόν τον γάτο στο μυαλό του ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, όταν τραγουδούσε αυτό το τραγούδι,

εγώ πάντως αυτό τραγουδούσα όταν τον έφτιαχνα.

Η αρχή έγινε από αυτό το μπουκάλι.

Είχα μαζέψει αρκετά γιατί μου άρεσε η φόρμα του.

Και κάποια στιγμή έπρεπε να φτιάξω κάτι για να δικαιολογήσω την ύπαρξη τους.
Ξέρετε σε ποιον 🤣🤣🤣

Για να μεγαλώσει ο λαιμός του, έβαλα το εσωτερικό χαρτόνι από το χαρτί κουζίνας.

Το κεφάλι του ή μάλλον η κεφάλα του , είναι μια μπάλα από τσαλακωμένα χαρτιά στα οποία έδωσα το σχήμα που νόμιζα ότι ταίριαζε στον σωματότυπο του.

Έπεσε πολύ μελέτη δλδ.
Στο πιντερστ έχει πολλά ζωάκια papier mache, οπότε είχα πρότυπα για να ακολουθήσω.

Αυτιά, χέρια, πόδια και ουρά από χαρτόνια που καλύφθηκαν όλα με χαρτοπολτό.

Στο YouTube βρήκα πολλές συνταγές για χαρτοπολτό.
Δεν θυμάμαι ποιά απ όλες όμως χρησιμοποίησα, γιατί τον έχω κάνει εδώ και πολύ καιρό.
Μια το ένα ομως,  μια το άλλο, έμενε στην αφάνεια.

Τον ταλαιπώρησα πολύ καιρό τον καημένο και ήταν πολύ στεναχωρημένος που δεν του αφιέρωνα ανάρτηση.

Δεν αποφάσιζα τί  χρώμα να τον βάψω, ώσπου αυτή η χαρτοπετσέτα μου έδωσε την ευκαιρία να τον ντύσω και να τον μοστράρω για γαμπρό .

Τώρα αν θα γυρίσει καμιά γατούλα να τον κοιτάξει ή θα φάει του κόσμου τις χυλόπιτες, δεν ξέρω.

Αυτός πάντως καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι, που λέμε 🤣🤣🤣

Και βλέποντας να τον φωτογραφίζω, κατάλαβε πως ετοιμάζετε για το ντεμπούτο του στον κόσμο του διαδικτύου κι όλο νάζια και νιαουρίσματα μου είναι.

Κεραμιδόγατο δεν τον λες πάντως, ποιό πολύ για τραγουδιστή σε σχήμα του Φλωρινιώτη μοιάζει αλλά δεν τον νοιάζει !
Ορίστε, έκανα και ρίμα🤣🤣🤣🤣🤣

Αν έχετε καμιά γατούλα για νύφη, μη διστάζετε, είμεθα ανοιχτοί σε προτάσεις.


Ευτυχώς που έχω παρακαταθήκη από  κατασκευές κι όταν δεν υπάρχει χρόνος για δημιουργίες,καλή ώρα, όλο και κάποια με βγάζει από τη δύσκολη θέση.

Σε φάση τακτοποίησης του εργαστηρίου μου, μετά τα παπλώματα πατσγουορκ επικρατεί πανικός.
Αναμείνατε καινούργιες δημιουργίες οσονούπω!!


ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ!!!

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΟΡΥΦΗΣ!!!!!!!!!!!

_Τα μέτρα έχουν αρθεί, θα τα πούμε από κοντά κάποια στιγμή;
_Ναι ναι, πότε και πού;
_Να δείξουμε όμως η μια στην άλλη κι αυτά που φτιάχνουμε.
Άλλο να τα βλέπεις  από το διαδίκτυο κι άλλο από κοντά, ζωντανά
_Λοιπόν τί λές;
Πάμε παραλία; Την έχω επιθυμήσει πολύ τόσες μέρες στη "στενή "😂😂😂😂
_Κι εγώ το ίδιο.
Λοιπόν, αύριο στις 6 πρώτο παγκάκι πίστα 🤣🤣🤣🤣🤣🤣 θάλασσα εννοώ.
Ποιά είπε τί και με ποια σειρά, δεν έχει σημασία.
Σημασία έχει ότι

 πήγαμε όπως είπαμε, στην παραλία μπροστά στη θάλασσα.

Και ήρθε η Νανά πανέτοιμη για όλα 😁😁😁

Με το Detol στο χέρι για  απολύμανση !

Έστρωσε ένα ύφασμα επάνω στο παγκάκι κι άρχισε να αραδιάζει αυτά που έφερε για να μου δείξει.
Πρώτα πρώτα όμως έβγαλε ένα κουτί σοκολατάκια για να κεραστούμε  και να γιορτάσουμε την επανένταξή μας στην κανονικότητα, ας πούμε.

κεραστήτε κι εσείς, είναι πολύ ωραία!!!!!!

Κι άρχισε να μου δείχνει από μικρά κομματάκια,

με το crazy quilt, αξιοποιούμε ό,τι κομμάτια έχουμε. 

μέχρι παπλώματα μικρά.

Και τί δεν είχε μέσα η βαλίτσα της.
Δεν σας το είπα;
Ναι ήρθε με βαλίτσα!!!!

Νανά είσαι τρομερή, όπως και η δουλειά σου !

Έβγαλα κι εγώ το πρώτο κομμάτι του καινούργιου παπλώματος.
Δεν σας λέω άλλα γι'αυτό , είναι έκπληξη.
Το είχα δείξει στη Νανά σε μήνυμα και μου έφερε κομματάκια από τα δικά της υφάσματα που να ταιριάζουν στα δικά μου.
Θα τα τιμήσω οσονούπω!
Σ ευχαριστώ πολύ. 😘😘

Ανταλλάξαμε και δωράκια.

Η Νανά έφτιαξε για μένα δύο σουβέρ.
Όταν πίνω το τσάι μου, θα τη θυμάμαι.
Άσε που τα έχω κρεμασμένα μπροστά στην μηχανή μου για να τα βλέπω.

Κι εγώ μια κουκουβάγια μακραμέ, που απ ό,τι βλέπω, την κρέμασε στο ίδιο σημείο που έχω κι εγώ τη δική μου.

Χαρήκαμε σαν μικρά παιδιά.
Δεν θέλει πολλά ο άνθρωπος για να χαρεί.
Το καταλάβαμε καλά μετά από τόσες μέρες καραντίνα.

Και μετά ήρθε η ώρα του μαθήματος κι έβγαλε τα σύνεργα της.
Ναι έφερε και τέτοια!!!!

Και μια καθισμένη και μια όρθια, μου έδειξε πώς ράβει στο χέρι αυτές τις χιλιάδες βελονιές που χρειάζεται ένα πάπλωμα για να τελειώσει.
Χαρά στο κουράγιο σας, όσες φτιάχνετε έτσι τα παπλώματα!!!

Ο κόσμος περνούσε κι εμείς απτόητες, τη δουλειά μας.

Αφού δεν σταμάτησαν να δουν τί πουλάμε ή να μας πιάσουν για πλανόδιους μικροπωλητές, πάλι καλά 😂😂😂😂😂

Το μάθημα είχε και διάλειμμα για κολατσιό.

Δροσερές φράουλες, που τις τιμήσαμε δεόντως.

Αμέ, τί νομίζατε, έτσι ξεροσφύρι;
Η Νανά τα έφερε κι αυτά!!!
Την επόμενη φορά θα φροντίσω να είμαι πιο προετοιμασμένη!!!!!!!!

Άλλη μια εικόνα του ωραίου αυτού μικρού παπλώματος και δυστυχώς έφτασε η ώρα να πάει

ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.

Πώς πέρασαν 2 ώρες, ούτε που το καταλάβαμε.
Το χαρήκαμε όμως πάρα πολύ και οι δύο!
Είπαμε ένα σωρό για τις τεχνικές του πάτσγουορκ, ανταλλάξαμε ιδέες και κανονίσαμε το επόμενο ραντεβού μας.

Ήταν η δεύτερη φορά που συναντηθήκαμε με τη Νανά.
Η πρώτη ήταν  στο σπίτι της, προ καραντίνας και μείναμε με την όρεξη και οι δυο μας, γιατί φυσικά ίσα που πήραμε ένα μεζέ από όλα αυτά που θέλαμε να πούμε και να δούμε.
Αν μας ξαναμαντρώσουν, θα φροντίσουμε να είμαστε μαζί!!🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣
Δεν ξέρω για τους άλλους, εμείς θα περάσουμε ΤΈΛΕΙΑ!!!

Το διαδίκτυο τελικά, σου δίνει την ευκαιρία να συναντήσεις ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα.
Βέβαια θέλει προσοχή. Δεν ανοίγουμε το σπίτι σε όποιον νάναι!

Ανάμεσα σε όλα τα άλλα που είπαμε, θυμηθήκαμε πως έγινε η γνωριμία μας μέσω Άνδρου,Χαλκίδας κι Αθήνας
Ναι ναι!!

Μια φίλη της Νανάς , πήγε στην έκθεση πατσγουορκ που έγινε στην Άνδρο το περασμένο καλοκαίρι και της έφερε  ένα έντυπο .

Η Νανά ενθουσιάστηκε με αυτά που είδε και αποφάσισε να τηλεφωνήσει στο νούμερο  που βρήκε σ αυτό.
Απάντησε ο Αργύρης που μένει στη Χαλκίδα, της μίλησε για το σύλλογο μας που είναι στην Αθήνα και για μένα που είμαι στη Θεσσαλονίκη.
Είχαμε γνωριστεί στην έκθεση που προηγήθηκε στην Αθήνα.

Ο Αργύρης μίλησε και σε μένα για τη Νανά, εγώ της τηλεφώνησα και μετά από τη διαδρομή Άνδρο _Χαλκίδα_Αθήνα_θεσσαλονίκη,
μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω μια εξαιρετική κυρία!!!!
Επεισοδιακή η γνωριμία μας, αλλά άκρως εποικοδομητική!


Στην Αθήνα υπάρχει ο σύλλογος και οι εκεί φίλες μπορούν και συναντιούνται.
Στις άλλες πόλεις πρέπει να το επιδιώξουμε μόνες μας.

Αν είστε Θεσσαλονίκη και θέλετε να ανταλλάξουμε ιδέες και σχέδια, αφήστε μας ένα μήνυμα εδώ ή στο φβ , στην ομάδα μας

Και στην Ελλάδα αγαπάμε το πατσγουορκ

Θα είναι ωραίο να γίνουμε μια παρέα και να συναντιόμαστε κάπου κάπου για  να βλέπουμε τις δημιουργίες μας!!
Λοιπόν , τί λέτε; 
Μπορούμε να το κάνουμε;
Κάποια στιγμή ο σύλλογος θα διοργανώσει και στη Θεσσαλονίκη έκθεση, γιατί να μην είμαστε έτοιμες για να πάρουμε μέρος;



                                                       ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ!!!!!!!!!!