ΜΑΝΙΤΑΡΟΣΠΙΤΑ !!!

 Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα χωριό ψηλά στο βουνό, ζούσαν μερικά ξωτικά που δεν είχαν σπιτάκια. 

Ο χειμώνας που πέρασε ήταν πολύ βαρύς και με τις βροχές και τα χιόνια τα σπιτάκια τους διαλύθηκαν. 

Ήθελαν να κάνουν καινούργια αλλά δεν είχαν υλικά ούτε ήξεραν τον τρόπο. 

Αποφάσισαν να ζητήσουν βοήθεια. 

-Ποιος θα μας βοηθήσει, ρώτησε το πιο μικρό ξωτικό που το έλεγαν Αλίκη. 

-Ξέρω ξέρω εγώ, είπε το δεύτερο ξωτικό που το έλεγαν Έλλη.

Θα πάω στη φίλη μου την Ευγενούλα, το μεγαλύτερο ξωτικό, που μένει λίγο πιο κάτω μαζί με τη γιαγιά της.

Είπε κι έτρεξαν αμέσως. 

Εγώ θα σας περιμένω εδώ γιατί κουράστηκα.

Νομίζω ότι θα μας βοηθήσουν. 

-Χρειαζόμαστε και φως για το βράδυ για να βλέπουμε, είπαν όλα μαζί. 

Μη στεναχωριέστε καλά μου ξωτικά, είπαν οι ξωτικογιαγιάδες.

Όλα θα γίνουν όπως τα θέλετε. 

Έτσι έπιασαν δουλειά οι ξωτικογιαγιάδες  μαζί με τις ξωτικό εγγονές.

Ζύμωσαν κι επλασαν τον πηλό με πολύ μεράκι. 

Έβαλαν όλες τις γνώσεις τους.

Αν και είχαν καιρό να φτιάξουν σπιτάκια, δεν γινόταν να μη βοηθήσουν τα μικρά ξωτικά. 

Σε λίγο έμειναν μόνο οι ξωτικογιαγιαδες, γιατί οι ξωτικό εγγονές κουράστηκαν και πήγαν να παίξουν. 

Αφού τελείωσαν τα σπιτάκια, τα άφησαν να στεγνώσουν για να τα βάψουν. 

Έλα όμως που τη νύχτα κυκλοφορούν κσι ζημιάρικα ξωτικά. 

Μπήκαν μέσα στα σπιτάκια κι άρχισαν να χορεύουν σαν τρελά, μέχρι που τα ράγισαν. 

Μόλις είδαν την ζημιά που έκαναν, όπου φύγει φύγει. 

Ήξεραν ότι οι ξωτικογιαγιάδες δεν αστειεύονται και θα τα τιμωρούσαν. 

Μόλις είδαν την ζημιά οι ξωτικογιαγιάδες, τους έπιασαν από τα αυτιά και τους έβαλαν να πλασουν μικρά μικρά μπαστουνάκια για να κλείσουν τις ρωγμές. 

-Εσύ φταις, έλεγε το ένα. 

-Όχι, εσύ φταις, έλεγε το άλλο. 

Εξαιτίας σου πλάθουμε τώρα μπαστουνάκια κσι φυλλαράκια. 

-Μη ξεχάσετε την κόλλα, ακούστηκαν οι ξωτικογιαγιάδες. 

Θα ξεκολλήσουν και θα πάει τζάμπα ο κόπος μας.

Σας έλεγα να τα βάλετε στη σκιά για να στεγνώσουν.

Εσείς όμως τα αφήσατε στον ήλιο κσι χορεύατε κιόλας. 

Αντε κουράγιο, λίγα έμειναν  ακόμα. 

-Στρώστε και πέτρες στην αυλή, φώναξαν οι ξωτικογιαγιάδες. 

-Ωχ! πάνω που νομίζαμε ότι τελειώσαμε. 

-Πιάστε κσι τα πινέλα κι ελάτε να τα βάψουμε, ακούστηκαν πάλι οι ξωτικογιαγιάδες. 

-Γρήγορα γιατί κάνει πολύ ζέστη κσι πρέπει να μπούμε μέσα, είπαν οι ξωτικό εγγονές. 

Κρατήστε ομπρέλες και περιμένετε. 

Έτσι έγιναν τα σπιτάκια και βολεύτηκαν τα μικρά ξωτικά.

-Τώρα που θυμηθήκαμε πώς γίνονται, ας κάνουμε κι άλλα, είπαν οι ξωτικογιαγιάδες. 

Νομίζω ζητούσαν αφορμή για να παίξουν. 

Λέτε να τα ράγισαν μόνες τους για να αργήσουν να τελειώσουν;

Μπα, μάλλον ξέχασαν ότι τα βάζουμε στην σκιά για να στεγνώσουν και αλείφουμε με  κόλλα τα  βάζα πριν απλώσουμε επάνω τους τον πηλό. 

Δεν πειράζει, τα κατάφεραν πάντως μια χαρά. 

Ευχαριστούμε πολύ ξωτικογιαγιάδες. 

Εσείς να ακολουθήσετε τις οδηγίες, μη ραγισουν κσι τα δικά σας. Εντάξει;

Τα αφήνουμε να στεγνώσουν στη σκιά και αλείφουμε με κόλλα τα βάζα, είπε η ξωτικό Ιωάννα, δίνοντας οδηγίες από το τηλέφωνο. 

Αν έχετε απορία αν υπάρχουν και ξωτικοπαππούδες στο χωριό, υπάρχουν πώς δεν υπάρχουν. 

Τί κάνουν;

Παίζουν τάβλι!

Ο καθένας τη δουλειά του. 

ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ. 

ΠΙΤΑ ΓΥΡΙΣΤΉ!!

Ο καθαρός αέρας στο βουνό ανοίγει την όρεξη. 

Όχι ότι ο θαλασσινός την κλείνει, λέμε τώρα!

-Να είχαμε μια πιτούλα, είπαν οι άνδρες. 

-Εύκολο είναι, είπαν οι γυναίκες. 

Εν τω άμα και το θάμα. 

 Κι εγένετο πίτα συνεταιρική. 

Το έχετε ξανακούσει αυτό;

Εγώ έκανα το ζυμάρι και τη γέμιση....

και η φίλη μου άνοιξε τα ωραία της φύλλα. 

Δεν την προλάβαινα να την φωτογραφίσω. 

Ταχυδακτυλουργός!

Πώς ράβω εγώ τα κουρελάκια μου;

Έτσι μάνι μάνι ανοίγει τα φύλλα η φίλη μου!

Και ποια είχαμε για βοηθό;

Την Ευγενούλα φυσικά. 

Είχε αναλάβει να ρίχνει το αλεύρι και το λάδι. 

Άμα σας λέω συνεταιρική πίτα, πιο συνεταιρική δεν γίνεται. 

  

Αν ήταν να την βάλουμε στην ηλεκτρική κουζίνα, δεν θα της αφιέρωνα ανάρτηση, είπαμε πίτα γυριστή. 

 

Ο ένας συνέταιρος ετοίμασε τα κάρβουνα, γιατί αυτό σημαίνει πίτα γυριστή, ψήνεται στα κάρβουνα κσι την γυρίζεις γύρω γύρω και πάνω κάτω. 

Κι ο άλλος ανέλαβε το ψήσιμο και το γύρισμα. 

Εδώ το πάνω κάτω. 

Πρέπει να τοχεις παιδί μου.

Ζογκλέρ!

Έλα, γρήγορα φίλε μου. 

Ωπ έτοιμη να ψηθεί και από την άλλη. 

Κι άλλη μία φορά κι έτοιμη. 

Για να δούμε τί κάναμε;

Τα αποκαλυπτήρια!!!!

ΤΑΤΑΑΑΑ!!!!

Και το κόψιμο θέλει την μαστοριά του.

Ποιος θα πάρει το πιο μεγάλο;

Αν πεις το φάγωμα, αυτό κι αν θέλει μαστοριά. 

Τρεις ώρες προετοιμασία κσι ψήσιμο, 5 λεπτά εξαφανισμα!!!

Η νοστιμιά  της δεν λέγεται!

Βέβαια συμβάλει και η παρέα σαυτό. 

Πώς μας βλέπετε;

Μπορούμε να κάνουμε ένα τουρ ανά την Ελλάδα;

Οι άλλοι δλδ είναι πιο καλοί από μας που ταξιδεύουν και μαγειρεύουν;

Κλείστε ημερομηνίες κι ερχόμαστε. 

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!!!

ΠΑΓΩΝΙ!!!!! θέμα για βάφτιση

Μια και βοηθήσατε στη βάφτιση της φίλης, μπορείτε να  βοηθήσετε κι εμένα, είπε η ανιψιά. 

 

 Εμείς χατίρια δεν χαλάμε. 

Άλλο που δεν ήθελα κι εγώ να κάνω άλλη μία κατασκευή. 

Είναι στο στοιχείο μου αυτή. 

Τσόχες, αληθινά φτερά, κλωστές και έτοιμο το παγώνι. 

Η σύνθεση των φτερών, έγινε από την κόρη μου, όπως και η υπόλοιπη διακόσμηση της βάφτισης. 

Το κεντρικό στολίδι της βάφτισης ήταν αυτό το παγώνι τριών διαστάσεων. 

Κάτσε σε ένα μέρος, καλό μου να σε φωτογραφίσω. 

Με τρέλανες μια εδώ και μια εκεί. 

Είπαμε ότι είσαι ωραίο, αλλά κάτσε φρόνιμα. 

Άλλο ένα για τον στολισμό της λαμπάδας.

Στέκει καμαρωτό καμαρωτό.

Κι ένα μικρότερο για το κουτί με τα ρούχα..

Το κουτί το ζωγράφισε η φίλη Νάσια Χουβαρδά

Ένα τεράστιο για τον τοίχο του μαγαζιού που δόθηκε το γεύμα. 

Μια ιδέα από τον γενικό στολισμό. 

Όλα ασορτί. 

Τα μπαλόνια, τα γλυκά, τα μπισκότα, όλα σε πράσινο μπλε και χρυσό. 

Λεπτομέρεια από το μεγάλο παγώνι. 

Η τσόχα κεντημένη με κοτον περλέ. 

Πάλι έφυγες;

Θα σου ορμίσει καμιά γάτα και δεν θα σου μείνει πούπουλο για πούπουλο. 

Φταίω εγώ που σε έφερα στο χωριό για φωτογράφιση. 

Αντε μαζέψου μέσα, γιατί έπιασε και κρύο. 

Σε λίγο θα ανάψουμε το τζάκι. 

Ευτυχώς που έγινε η βάφτιση την προηγούμενη εβδομάδα, αλλιώς θα μας τα χαλούσε όλα η καταρρακτώδης βροχή αν γινόταν αυτή την Κυριακή. 

Να ζήσεις Αστέριε Ιωάννη. 

Να σε χαιρόμαστε. 

Τώρα σας εύχομαι καλό καλοκαίρι. 

Από τον Σεπτέμβριο πάλι τέτοιες κατασκευές. 

Σειρά έχουν τα ξύλα, οι πετρούλες κι ό,τι άλλο βρεθεί στο δρόμο μας. 

Στη θάλασσα, στο βουνό;

Θα δείξει. 

ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ. 

Στην προηγούμενη ανάρτηση, ΤΟΤΈΜ,  πρόσθεσα φωτογραφίες από τον στολισμό, όπως μου ζητήσατε. 

Στο Instagram, μπορείτε να δείτε στολισμούς και κατασκευές από την κόρη μου.