ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

-Να πούμε τον Εθνικό Ύμνο, γιαγιά; 

 -Να τον πούμε Ιωάννα μου. Σε γνωρίζω από την όψη.. ......... .......... χαίρε ω χαίρε ελευθεριά! 

 -Μπράβο αγάπη μου, το τραγούδησες πολύ ωραία!!

-Θα μου εξηγήσεις κάτι που δεν καταλαβαίνω; 

-Φυσικά, πες μου. 

-Τί θα πει ελευθεριά, γιαγιά;

 

Περίμενα να ρωτήσει κάποιες άλλες λέξεις κι έμεινα για λίγο άλαλη .

 -Ελευθεριά, Ιωάννα μου, σημαίνει να μπορώ να σε πάρω από το χέρι και να πάμε μια βόλτα. 

Ελευθεριά σημαίνει να μπορώ να σ αγκαλιάσω και να σε φιλήσω. 

Κι εσένα και την Ευγενούλα μας και τη μαμά σου και τον μπαμπά σου κι όλα τα άλλα αγαπημένα μας πρόσωπα.

 Ελευθεριά σημαίνει να πηγαίνετε στο σχολείο σας κι όχι να κάνετε μάθημα στο σπιτι από το διαδίκτυο. 

Να βγαίνετε στο διάλλειμα και να παίζετε όλα τα παιδάκια μαζί, χωρίς μάσκες.

Σημαίνει να μπορούμε να πάμε μια βόλτα στο χωριό μας και να περπατήσουμε στα χωράφια. 

Να δούμε τα όμορφα χρώματα που έχει η φύση αυτή την εποχή.

Δεν μπορούμε όμως. Πρέπει να κάτσουμε μέσα στο σπίτι μας μέχρι να περάσει αυτό που μας κρατάει φυλακισμένους. 

-Ξέρω, ξέρω, ο κοροναιός, έτσι δεν τον λένε; Αφού είναι τόσο μικρός που δεν τον βλέπουμε , πώς μας κρατάει φυλακισμένους;

Πώς να σου το εξηγήσω, αφού ούτε κι εμείς οι μεγάλοι δεν μπορούμε να

πιστέψουμε αυτό που μας συμβαίνει; Κάνε λίγη υπομονή ακόμα και θα περάσουν όλα. Πρέπει να προσέχουμε και να παρακαλάμε να παραμείνουμε γεροί .

 Μετά θα πάμε μια μεγάλη βόλτα μέχρι την παραλία μας και θα καθίσουμε να παρακολουθήσουμε το ηλιοβασίλεμα που σου αρέσει τόσο.

 -Δηλαδή θα είμαστε πάλι ελεύθεροι να κάνουμε ό,τι θέλουμε; 

-Ελπίζω Ιωάννα μου, ελπίζω. 

 Καιρό ήθελα να σας δείξω το τελευταίο υφαντό που τελείωσα μετά την πρώτη καραντίνα, αλλά δεν ήξερα τί να γράψω. Ήθελα να περιγράψω τη φύση και τα χρώματα της κι ένας κόμπος μου ανέβαινε στο λαιμό. Τα είχαμε όλα τόσο δεδομένα, που τα προσπερνούσαμε χωρίς να τα δίνουμε σημασία! Τα κοιτούσαμε χωρίς να τα βλέπουμε. 

 Μια ερώτηση της Ιωάννας όμως, μου έδωσε την έμπνευση. 

 Το πρώτο υφαντό, θα το δείτε εδώ , τελείωσε τον Ιανουάριο κι όλο χαρά άρχισα και το δεύτερο. Μας πρόλαβε όμως η καραντίνα και πάνε όλες οι εξωσχολικές μου δραστηριώτητες. 

Το πρώτο πράγμα που έκανα μόλις επανήλθαμε , ήταν να τράξω να το συνεχίσω. Με τις απαραίτητες προφυλάξεις και με ιδιαίτερα μαθήματα, κατάφερα να το τελειώσω λίγο πριν το καλοκαίρι. 

 Εύχομαι να είμαστε όλοι καλά και να αξιοποιήσουμε καλύτερα την ελευθερία μας μόλις την αποκτήσουμε και πάλι. Μετά από αυτή την περιπέτεια , θα βρεθεί άραγε κάποιος να γράψει έναν ανάλογο Ύμνο για την Ελευθεριά;

ΕΥΧΆΡΙΣΤΗ ΈΚΠΛΗΞΗ

 

-Σου βρήκα δουλειά.  

Τώρα που θα μας κλείσουν μέσα πάλι, θα κάνουμε χρυσές δουλειές. 

-Δουλειά; εγώ είπα αμάν να βγω στη σύνταξη να κάνω αυτά που μου αρέσουν κι εσύ μου βρήκες δουλειά;

-Τί σου αρέσει να κάνεις;

-Να περπατώ, να κάνω βόλτες με το ποδήλατο, να πηγαίνω στο χωριό....

- Η δουλειά που σου βρήκα έχει να κάνει με αυτά ακριβώς, με το ποδήλατο συγκεκριμένα. 

Ξέρεις πόσος κόσμος δεν μπορεί να πάει στο κέντρο για ψώνια εξ αιτίας των λεωφορείων μας; 

-Κι εγώ τί θα κάνω δλδ; Θα τους βάζω στη σχάρα που δεν έχω και θα τους πηγαίνω στο κέντρο;

-Όχι βέβαια.  Θα τους ψωνίζεις αυτά που θέλουν, όπως κάνεις για μένα. 

-Α, πες μου ότι χρειάζεσαι πάλι υλικά και μη το φέρνεις γύρω γύρω.  Ποιές φίλες σου δλδ χρειάζονται βοήθεια και δεν το ξέρω;

-Η Ρούλα, ας πούμε, η Κλαύδια, η Γιούλα , η Μαρία....

-Σταμάτα σταμάτα. 

Η Ρούλα είναι στην Κρήτη, η Κλαύδια στην Αθήνα, η Γιούλα στην Κοζάνη, η Μαρία είναι αυτή που κάθεται δυο δρόμους πιο πάνω ή καμία που μένει στην Αλεξανδρούπολη;

Όχι, για να ξέρω, να πάω να βάλω εξωλέμβιο και φτερά στο ποδήλατο για να τα προλάβω όλα αυτά. 

Λέγε τώρα τί θέλεις, δώσε δείγμα και διεύθυνση κι εσύ μέχρι να γυρίσω ετοίμασε ουζάκι.

Από τη μία βαριέμαι να ψάχνω αυτά που θέλεις, από την άλλη, ευτυχώς που πάω εγώ, γιατί εσύ πας για μια κλωστή και γυρίζεις με 10 σακούλες. 

Άσε αυτά που βρίσκεις στο δρόμο. 

Αυτά όμως είναι για άλλη ανάρτηση που θα έχει να κάνει με φορτηγό. 

-Κακίες!

-Άντε, άργησες κι ανησύχησα. 

-Πού να στα λέω, βάλε να φάμε και δεν θα το πιστέψεις ποιόν συνάντησα σήμερα. 

Όπως πάντα, πήγα με το ποδήλατο από την παραλία μας.

Αφού πήρα αυτά που ήθελες, ευτυχώς που τους είχες τηλεφωνήσει και τα είχαν έτοιμα, πήρα πάλι τον ίδιο δρόμο. 

Ο καιρός ωραίος κι απολάμβανα την διαδρομή. 

-Άσε τις λεπτομέρειες και μ έφαγε η περιέργεια, ποιόν είδες θα μου πεις;

Λίγο πριν αφήσω την παραλία και πάρω την ανηφόρα, εκεί που είναι τα περιστέρια, άκουσα να με φωνάζουν. 

-Ποδηλάτη, ε ποδηλάτη. 

Ήταν ο Γιώργος κι ο Θανάσης, οι συμμαθητές μου.

-Ε καλά, μ αυτούς περπατάς κάθε πρωί, αυτούς συνάντησες;

-Όχι μη βιάζεσαι. 

Μαζί τους ήταν ακόμη ένας .

-Έλα να δεις ποιος θα προστεθεί στην παρέα μας από δω και μπρος, τον θυμάσαι; μου είπαν. 

-Δεν μου θύμιζε τίποτα. 

Ένας χλωμός άνθρωπος, σκυφτός, με μάτια σκοτεινά, με κοίταξε και μου είπε. 

-Γιάννη δεν με θυμάσαι;

Είμαι ο Μάνος, ο φίλος σου και συμμαθητής σου.

-Ακόμα και τώρα που σου το λέω δεν το πιστεύω ότι ο φίλος μου, εκείνο το γελαστό παιδί, ήταν αυτός ο γερασμένος άνθρωπος. 

Κατάλαβε την απορία μου και μου εξήγησε. 

Όταν έφυγε μετανάστης πριν 40 χρόνια, η δουλειά που του έμελλε να κάνει, ήταν ανθρακωρύχος κάπου στο Βέλγιο. 

Νύχτα έμπαινε στις στοές και νύχτα έβγαινε. Το φως της ημέρας , σπάνια το έβλεπε, γι αυτό σκοτείνιασε το βλέμμα του.

Δύσκολη δουλειά κι ανθυγιεινή. 

Οι περισσότεροι δεν αντέχουν. 

Αυτός άντεξε ευτυχώς, αλλά γέρασε πριν την ώρα του .

Έτσι, μόλις βγήκε  στη σύντα, πήρε τη γυναίκα του και γύρισαν στην Ελλάδα. 

Τα παιδιά του βέβαια σπούδασαν εκεί κι έχουν καλές δουλειές, τα εγγόνια του πάνε σχολείο , δεν μπορούσε να έχει την απαίτηση να τα παρατήσουν όλα και να έρθουν εδώ. 

Πιστεύει όμως ότι θα έρχονται συχνά τώρα που έφτιαξε το πατρικό του σπίτι στο χωριό και θα χαίρονται τον ήλιο και τη θάλασσα της Ελλάδας. 

Να γνωρίσουν την πατρίδα τους και πού ξέρεις ίσως γυρίσουν κάποια μέρα κι αυτοί. 

Όσο μιλούσε, άρχισα να βλέπω μια λάμψη στα μάτια του και να αναγνωρίσω τον παλιό μου φίλο. 

Μου είπε ότι από κοινούς γνωστούς, βρήκε τα τηλέφωνα  των άλλων δύο και σκόπευαν να μου κάνουν έκπληξη αύριο το πρωί στο περπάτημα. 

Τους την έκανα όμως εγώ όταν εμφανίστηκα με το ποδήλατο μεσημεριάτικα. 

Δίπλα στο παγκάκι είχε ακουμπισμένο το ποδήλατό του.

Του υποσχέθηκα να τον γυρίσω στα παλιά μας λημέρια για να δει πόσο έχουν αλλάξει όλα. 

Το πρωί θα έρχεται μαζί μας για περπάτημα κι όποτε μπορεί θα παίρνουμε τα ποδήλατα και θα πηγαίνουμε βόλτες. 

Άλλαξε η όψη του από τη χαρά του.

Τους κάλεσα και στο χωριό. 

-Ήμουν σίγουρη γι αυτό. 

-Σου έχω και μια έκπληξη. 

-Κι άλλη;

-Όταν με ρώτησαν πώς και ήμουν τέτοια ώρα στην παραλία με το ποδήλατο, τους έδειξα τη σακούλα με τα υλικά που ήθελες για το πάπλωμα που φτιάχνεις με τα κουρελάκια. 

-Κάνει η γυναίκα σου πατσγουορκ, με ρώτησε. 

-Έμεινα κάγκελο.  Πού ξέρεις εσύ από αυτά, ανθρακωρύχος άνθρωπος; τον ρώτησα. 

-Η γυναίκα μου είναι μανιώδης δημιουργός, μου είπε, οπότε η ξενάγηση μου θα αρχίσει από τα μαγαζιά με τα υλικά. 

-Τί μου είπες το πρωί, ότι ήθελες να μου  μου βρεις δουλειά;

Ορίστε, θα αξιοποιήσω το ποδήλατο εξυπηρετώντας και τον φίλο μου. 

Ήταν άλλος άνθρωπος όταν χωρίσαμε.  Δε βλέπω την ώρα να ξανασυναντηθούμε αύριο. 

Τί θέλεις να σου αγοράσω από τα μαγαζιά;

-Τώρα δεν χρειάζομαι κάτι, αλλά να είσαι σίγουρος ότι μόλις γνωρίσω την γυναίκα του θα θέλω πάρα πολλά.

Αφού ασχολείται με κουρελάκια κι αυτή, έχουμε να πούμε πολλά. 

-Αυτό είναι για καλό τώρα ή για κακό;

-Με το καινούργιο κλείσιμο που βλέπω να έρχεται, για καλό είναι. 

Ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.

Εσύ στο ποδήλατο σου κι εγώ στη μηχανή μου, αλλιώς δεν βλέπω να βγαίνουμε σώοι από την καινούργια καραντίνα!!!

Αυτή είναι η δική μου συμμετοχή στη φωτο-συγγραφική σκυτάλη που διοργανώνει η Μαίρη στο blog της Γήινη Ματιά. ( 6ος γύρος).

Πατώντας το link, μπορείτε να διαβάσετε τις μέχρι τώρα συμμετοχές.

Όταν είδα τη λέξη που διάλεξε ο φίλος μας ο Βασίλης για μένα, γέλασα γιατί έτσι λέω τον άντρα μου. 

Κι όχι μόνο εγώ αλλά και οι φίλοι μας.

Ο λόγος φυσικά είναι, γιατί γυρίζει παντού με το ποδήλατο του.

Αποφάσισα λοιπόν να του αφιερώσω αυτή την ανάρτηση. 

Όντως ό,τι χρειάζομαι και δεν μπορώ να πάω με τα πόδια, πηγαίνει και μου το φέρνει με το ποδήλατο. 

Οι στιχομυθίες κάπως έτσι εξελίσσονται καθημερινά, θα μπορούσε να είναι κι ένα επεισόδιο από το Μην αρχίζεις τη μουρμούρα.

Μακάρι να ήταν αληθινός κι ο φίλος που ήρθε από το Βέλγιο με την ειδήμονα του πάτσγουρκ γυναίκα του.

Με τη σειρά μου παραδίδω την παρακάτω φωτογραφία στην επόμενη που είναι η φίλη μας η Μία

και η λέξη είναι Ιστός.

Καλή έμπνευση Μαρία μου.

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΆ ΦΥΛΛΑ!!

 Βγάλτε μια κόλλα χαρτί να γράψουμε έκθεση. 

Το θέμα είναι:

Τί χρώμα έχει το φθινόπωρο;

Κανελοπορτοκαλοκίτρινο;

Πρασινομπορντοκαφεχρυσαφί;

Μπορντοκανελοχρυσοπρασινολαδί;

-Κυρία κυρία, να πω εγώ;

Κάτσε κάτω Δέσποινα και γράψε ό,τι ξέρεις στην έκθεσή σου.

Ξέρουμε όλοι ότι έχεις έφεση στα χρώματα, αλλά άφησε και τους άλλους να σκεφτούν.

Κι όσο εσείς θα γράφετε εγώ θα σας παρουσιάσω την καινούργια μου τσαντούλα. 

Την αφορμή για να σκεφτώ τα χρώματα του φθινοπώρου, μου την έδωσε ένα δειγματολόγιο υφασμάτων. 

Κρίμα να πεταχτεί, σκέφτηκα, το αντίθετο θα ήταν ατόπημα για μένα και θα χαλούσε και  την φήμη μου.

Δεν κάνω άλλη μια τσαντούλα για τις φθινοπωρινές μου βόλτες; λέμε τώρα. 

Ας μπορούμε να πηγαίνουμε βόλτες και θα βολευτούμε από τσάντες. 

Εν τω άμα και το θάμα.

Ενώθηκαν όλα μαζί και προέκυψε αυτή η  πολύ όμορφη τσάντα. 

Μια ασορτί φόδρα από την μέσα μεριά,

φερμουάρ κι εσωτερικές τσέπες,

κι άλλες τσέπες για να μη χάνω τα γυαλιά και τα κλειδιά μου.

Φυσικά για περισσότερη ασφάλεια, άλλο ένα φερμουάρ κλείνει το άνοιγμα της.

Ταιριάζει με όλα τα ρούχα μου, γιατί αυτή την εποχή προτιμώ αυτές τις αποχρώσεις. 

Για να την κάνω ακόμα πιο φθινοπωρινή έραψα επάνω αυτό το πλεκτό φύλλο που το είχα για μαξιλάρι, πόσα πια μαξιλάρια θα μου πείτε;

Στους καναπέδες και στα κρεβάτια υπάρχει λίγος χώρος ακόμα, στους τοίχους ούτε σπιθαμή, γι' αυτό από δω και πέρα θα κάνω τσάντες και θα τις πηγαίνω βόλτα. 

Το θέμα μας λοιπόν, φθινοπωρινά φύλλα, το πρότεινε η Μία η craftartista .

Μου άρεσε πάρα πολύ κι αφού ήδη έφτιαχνα την τσάντα μου, δήλωσα συμμετοχή .

Στο μπλογκ της θα δείτε κι άλλες συμμετοχές. 

Αν ξέρετε να ράβετε κι  έχετε κάποιο πλεκτό ή κέντημα που θέλετε να το κάνετε τσάντα, ρωτήστε με και θα σας πω πώς .

Αν δεν ξέρετε να ράβετε, πάλι ρωτήστε με.

Να είστε όλοι καλά και να προσέχετε. 

ΝΗΣΆΚΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΊΟΥ!

Να πούμε καλό φθινόπωρο;

Αφού άρχισαν ήδη τα πρωτοβρόχια.

Νταπ νταπ νταπ.

(χτυπήματα)

Τί να είναι, από πού ακούγονται αυτά τα χτυπήματα;

-Εδώ εδώ. 

-Τί γίνεται βρε παιδιά;

Γιατί τόση φασαρία; Δεν χαιρετίσαμε μαζί το καλοκαίρι και είπαμε θα συναντηθούμε τον Ιούλιο του 2021;

-Πρώτα πρώτα δεν είμαστε παιδιά. 

Είμαστε πετρούλες και ξυλάκια. 

-Ωραία, τί γίνεται βρε πετρούλες και ξυλάκια;

Γιατί κάνετε τόση φασαρία και δεν μ αφήνετε να σκεφτώ ένα φθινοπωρινό θέμα;

-Χαιρετίσαμε  το καλοκαίρι, αλλά δεν είπες ότι θα μας αφήσεις στην αφάνεια έναν ολόκληρο χειμώνα. 

 Δλδ άδικα στολιστήκαμε και περιμέναμε να μας δείξεις στους φίλους σου;

-Α, αυτό είναι;

Γι'αυτό χτυπάτε;

Να σας δείξω τότε. 

Κατόπιν της γενικής απαίτησής τους, σας παρουσιάζω το άλλο μισό του χαλασμένου ανεμιστήρα, μεταξύ μας, αυτός τους ξεσήκωσε .

Από τη ζήλεια του που έδειξα το προηγούμενο κομμάτι.

Αφορμή έγινε το ξύλο που ξέβρασε η θάλασσα κι έμοιαζε  με νησάκι. 

Από τέτοια  που είναι γεμάτο το Αιγαίο και πολύς λόγος γίνεται γι'αυτά τον τελευταίο καιρό. 

Μικρά νησάκια, θαλασσοδαρμένα, με λιγοστούς κατοίκους, αλλά μοσχομυρίζουν πάστρα, όπως όλα. 

Ασβεστομένοι τοίχοι και ανθισμένες βουκαμβίλιες παντού. 

Κι οπωσδήποτε μικρά εκκλησάκια ακόμη και στις πιο δισπρόσιτες περιοχές. 

Βρίσκουν τρόπο να σκαλίσουν σκαλοπάτια στα βράχια. 

Κύρια ασχολία των κατοικιών φυσικά είναι το ψάρεμα. 

Ρίχνουν τα δίχτυα τους και τα μαζεύουν παρέα με τους γλάρους. 

Όταν έχει  θαλασσοταραχή και γυρίσουν σώοι κι αβλαβείς στα σπίτια τους, δεν ξεχνάνε να περάσουν από το εκκλησάκι του Αη Νικόλα για να ανάψουν το κεράκι τους.

Κι αφού παρουσιάσαμε την αυτού μεγαλειώτητα τον ανεμιστήρα, ας παρουσιάσουμε κι άλλες δύο καλοκαιρινές κατασκευές .

Οι τελευταίες για φέτος. 

Όλα γίνονται ανάλογα με τί υλικά θα βρω στη θάλασσα ή θα μου φέρουν φίλοι μου.

Είναι όλοι στο κόλπο 😂😂

Τόσο όμορφα ξυλάκια ήταν κρίμα να μη γίνουν κι αυτά νησάκια. 

Αφού ζωγράφισα τη θάλασσα και τον ουρανό, κόλλησα ξυλάκια, πετρούλες και κοχύλια. 

Οι βαρκούλες είναι γυαλάκια από σπασμένα μπουκάλια που έτριψε η θάλασσα. 

Δώρο από φίλες μου.

Τί σας είπα, όλοι στο κόλπο είναι. 

Ας γράψω ότι τα ψάρια και οι γλάροι είναι ευγενική χορηγία από γνωστές μάρκες  αναψυκτικών και οι στρογγυλές ξύλινες επιφάνειες από συσκευασία χρωμάτων. 

Ο ανεμιστήρας είναι το άλλο μισό του προηγούμενου. 

Νας σας ενημερώσω ότι βρήκα άλλους τρεις χαλασμένους 😁😁😁😁😁

Νομίζω ότι σας κάλυψα όλους και θα μ αφήσετε να συνεχίσω τις φθινοπωρινές μου κατασκευές. 

Μην ακούσω κιχ από σας πετρούλες και ξυλάκια. 

Σειρά έχουν τα κουκουνάρια κι ό,τι άλλο βρω στο βουνό. 

Πάμε πάλι από την αρχή. 

Καλό φθινόπωρο φίλες και φίλοι. 

Προσέχουμε όσο μπορούμε κι εύχομαι να ξεπεράσουμε το πρόβλημα του κορονοιού χωρίς άλλα παρατράγουδα. 

ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ. 

ΣΜΑΡΑΓΔΕΝΙΑ!!!

 Οι δουλειές-δουλειές και τα παιχνίδια-παιχνίδια. 

Α, όλα κι όλα. 

Δεν θα θα έπαιρνα κι εγώ μέρος στο παιχνίδι που σκέφτηκε η Κατερίνα; 

δείτε εδώ λεπτομέριες του παιχνιδιού.

Με φιλοξένησε  το ψαροματάκι στο μπλογκ του για να απαντήσω στις συγκεκριμένες ερωτήσεις, έτσι για να γνωριστούμε καλύτερα. 

Φυσικά κι έκανα ένα time out στις δουλειές μου,,έκανα την επίσκεψή μου στης Στέλλας, κεράστηκα από τα ωραία της γλυκά και τώρα ήρθε η σειρά μου να φιλοξενήσω κι εγώ μια αγαπημένη φίλη μπλόγκερ, τη Ρούλα μας τη Σμαραγδένια. 

Την Ρούλα την ξεχώρισα από την αρχή.

Ξεκινήσαμε την ίδια εποχή και μου άρεσε ο τρόπος που έγραφε και παρουσίαζε τις ωραίες τις κατασκευές. 

Όταν έμαθα ότι είναι και Θεσσαλονικιά, την αγάπησα ακόμα πιο πολύ. 

Σε ένα ταξίδι τους στην πατρίδα της, γνωριστήκαμε και μετά πήγαμε κι εμείς στην Κρήτη για διακοπές .

Εκεί γευτήκαμε τα ΥΠΈΡΟΧΑ γεμιστά της κι όχι μόνο και ήπιαμε την  ξακουστή τσικουδιά της Κρήτης. 

Ξέρω ότι έχω πια φίλους στο Ηράκλειο, όλη την οικογένεια Σμαραγδάκη.

Αγαπημένοι μου φίλοι, ελπίζω να σας ξαναδούμε γρήγορα στα μέρη μας.

Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για τη Ρούλα και τον Γιώργο της, αλλά σταματάω εδώ και της δίνω τον λόγο. 

Φίλη μου καλωσόρισες στο μπλογκοσπιτακι μου.

Να με και εγώ εδώ να παίρνω μέρος στην πρόσκληση της φίλης μας της Ρένας, φιλοξενούμενη στο σπιτικό της και μέσα από εδώ, να μάθετε κάποια πράγματα για μένα,(λες και δεν με ξέρετε σαν κάλπικη δεκάρα πια;) απαντώντας στις ερωτήσεις  που έχει βάλει η Κατερίνα, σε ένα παιχνίδι  που έχει κάνει το κύκλο της γειτονιάς μας,

Αυτή η ανάρτηση έχει για μένα διπλή σημασία...

Θα αναρωτιέστε μάλλον τι εννοώ ε;

Νταξει μην είστε ανυπόμονοι ακόμα δεν αρχίσαμε!!

Καθίστε αναπαυτικά,πάρτε βαθιές αναπνοές και χαλαρώστε...

1) Η ιστορία του μπλοκ μου...

Πριν από πολλά χρόνια και πριν να αρχίσουν να χρησιμοποιούνται οι υπολογιστές  είχα μια συνήθεια να γράφω και να σκαρώνω μικρές ιστοριούλες, να τις λέω στα εγγόνια μου που ήταν μικρά τότε..

Συνέχισα να γράφω  σκέψεις μου, στίχους και ότι άλλο μου κέντριζε  το ενδιαφέρον με μια λέξη..έγραφα  σε μπλοκάκια, σε χαρτοπετσέτες. και όπου αλλού έβρισκα χαρτί...τα χρόνια πέρασαν,μεγάλωσαν τα εγγόνια μου πήραν υπολογιστές,τους θυμάστε; κάτι μεγάλους που ήταν αλλού η οθόνη και αλλού ο υπολογιστής...και άρχισε να τρέχει η τεχνολογία...

Ήρθε η μέρα θυμάμαι πριν 9 χρόνια που ο εγγονός μου πήρε ένα λάπτοπ, και εννοείτε ούτε ήξερα καν την λέξη αυτή αλλά και ότι είχε σχέση με την τεχνολογία...

Μια μέρα μου λέει τότε ήταν 23...γιαγιά; να σου δώσω τον παλιό μου υπολογιστή και να σου μάθω να γράφεις εκεί τα δικά σου αντί στα μπλοκάκια;

Τον κοίταξα σαν να ήταν κανένα εξωγήινο 🤣 

-Εμένα  το λες αγόρι μου; τον ρώτησα κοιτάζοντας πίσω μου μήπως  υπάρχει κάποιος άλλος και μιλούσε σε εκείνον.🤣

Ναι γιαγιά μου λέει θα γράφεις κατευθείαν εκεί  και θα αποθηκεύονται όλα..

Κοίταζα από εδώ, κοίταζα από εκεί την οθόνη και άντε να βγάλω άκρη.

Του λέω βρε παιδάκι μου, μεγάλη γυναίκα και του δημοτικού, τι θα καταλάβω από  αυτά;

Θα τα καταφέρεις μου λέει δεν σε φοβάμαι.. και άρχισε να πληκτρολογεί για να μου φτιάξει το μπλοκ.

Έβλεπα τα δάχτυλα του να τρέχουν και δεν θα ξεχάσω το τι γέλια κάναμε όταν του είπα...σιγά παιδί μου θα τον ζαλίσεις τον υπολογιστή έτσι γρήγορα που γράφεις... 🤣🤣

Ψαχουλεύοντας  και πατώντας τα πλήκτρα με το ένα δάχτυλο κάθε ένα  λεπτό, άρχισα να μπαίνω σε μονοπάτια που ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν θα πίστευα ότι θα  τα  τα περπατούσα... 

Την πιο πολύ βοήθεια όμως την πήρα από  φίλες που ότι και να χρειαζόμουν ήταν εκεί να με βοηθήσουν με  πληροφορίες που τις έστελναν με μέηλ...ναι είχα κάνει βήματα...αλλά εγώ εκεί να  γράφω πρώτα στο  μπλοκάκι  μην τυχόν τις χάσω... 🤣...

Μέσα από το μπλοκ αυτό,είχα την τιμή να γνωρίσω και από κοντά φίλες που μιλούσαμε μόνο  μέσα από ένα πληκτρολόγιο και χάρη σε εκείνες να γίνομαι και εγώ, καλύτερος   άνθρωπος...η ειλικρίνεια στην φιλία για μένα παίζει σημαντικό παράγοντα.   

Σε γενικές γραμμές νομίζω ότι μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια τα κατάφερα αρκετά καλά...

Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου λένε θα πέσει να σε πλακώσει.. 🤣  

 2) Πέντε τυχαία πράγματα που θα ήθελες να μάθουμε για σένα... 

Το πρώτο που θα μπορούσα να πω, είναι ότι είμαι ένας πολύ  αισιόδοξος άνθρωπος. και βλέπω και  την θετική πλευρά σε ότι δύσκολο μου έχει τύχει..

 Το δεύτερο...είμαι καλοφαγού τρώω  τα πάντα και δεν απορρίπτω τίποτα αν δεν το δοκιμάσω πρώτα...

Το τρίτο...πιστεύω ότι και ο πιο (κακός) άνθρωπος έχει μέσα του καλοσύνη, αρκεί να ξέρεις εσύ τον τρόπο να του την βγάλεις...

Το τέταρτο...είμαι μωροπίστευτη μέχρι βλακείας...

Και πέμπτο μου αρέσουν οι ειλικρινείς άνθρωποι..!!

3) Ενα τραγούδι που σου δίνει δύναμη...

Εδώ τώρα με δυσκολεύεις...

Γίνεται να βάλουμε τραγούδι για την αγάπη;  αφού αυτή είναι που μας δίνει δύναμη;

Ενα από αυτά είναι το....

  https://youtu.be/Ao3vOCDZd-Yhttps://youtu.be/Ao3vOCDZd-Y

Και το δεύτερο...αγαπημένο

 https://www.youtube.com/watch?v=2yHgImYkFoU

4) Τι σε ενοχλεί στο διαδίκτυο...

 Η αλόγιστη χρησιμοποίησή του από μικρούς και μεγάλους  το τι κυκλοφορεί εκεί ...με ενοχλεί πολύ όταν μιλάω με την κόρη μου ,πρόσωπο με πρόσωπο  και εκείνη κοιτάει το κινητό της να δει τα μηνύματα της...πράγμα που κόλλησα και εγώ και μου το κοπανάει ,μόλις κοιτάξω  το δικό μου...δάσκαλε που δίδασκες... 😟 

Προσπαθώ να μην το κάνω πια γιατί ότι δεν θέλω να μου κάνουν , δεν θελω να το κάνω και εγώ...

Από άποψη δεν έχω κανένα άλλο μέσο κοινωνικής δικτύωσης παρά μόνο αυτό το μπλοκ!!! 

5) Γεγονότα που σε διαμόρφωσαν στον άνθρωπο που είσαι σήμερα...

 Ενα και μόνο γεγονός μπορώ να σκεφτώ...

Η γνωριμία μου με τον καλό μου....την κολόνα του σπιτιού μας... 😊μπορώ  να πω έπαιξε  ένα τεράστιο ρόλο στην διαμόρφωση του  χαρακτήρα μου  αφού είμαστε μαζί, 60 ολόκληρα χρόνια ... η ευγένεια  και η αγάπη του  για μένα , τα παιδιά και τα εγγόνια μας  μέχρι σήμερα είναι εκείνα τα συναισθήματα που με γεμίζουν πάντα  με πληρότητα... 

 6) Αγαπημένες συνήθειες... 

Εδώ και πάρα πάρα πολλά χρόνια το πλέξιμο σε όλες του τις μορφές είναι το χαλαρωτικό μου...

Κάτι  που μου αρέσει εξ ίσου το ίδιο όμως  του αφιερώνω λιγότερο χρόνο είναι το διάβασμα , γιατί βάζει την φαντασία μου να ταξιδέψει μαζί με του ήρωες του...

Βέβαια δεν θα αρνηθώ,ότι η βόλτα μου στην μπλοκογειτονιά , δεν είναι μια ακόμη αγαπημένη μου συνήθεια στον κόσμο του   διαδικτύου...είναι κάτι σαν παιχνιδι για μένα...μου βγάζει το παιδί που κρύβουμε όλοι μέσα μας!!

Προσπαθώντας  να τα συνδυάσω όλα καμια φορα, δεν μου φτάνει ο χρόνος...😀 δεν με πειράζει όμως καθόλου, αφού όλα είναι αγαπημένες συνήθειες!!!

7)Καλοκαιρινός προορισμός...

 Ενας και μόνος τόπος θα έλεγα Θεσσαλονίκη λόγο πατρίδας ...μέχρι πριν λίγα χρόνια , ένα μικρό μπαλκονάκι απέναντι από την απεραντοσύνη της γαλάζιας θάλασσας, εδώ στην Κρήτη, με κρατούσε αιχμάλωτη  λόγο δουλειάς!!! 

 Όμως οπουδήποτε θα περνούσα καλά, αφού λατρευω τα ταξίδια, έστω και τα πιο κοντινά..!!

8)Λόγος να μην χάνεις το χαμόγελο σου στα δύσκολα...

Απλά βλέπω την θετική πλευρά της ζωής ακόμα και στα δύσκολα...γι αυτό το χαμόγελο είναι το σήμα κατατεθέν μου!! 😊

Χάρηκα που πήρα μέρος στο παιχνίδι της Κατερίνας και   ελπίζω να μαθατε κατι παραπάνω για μένα...

Με την σειρά μου προσκαλώ την φίλη  Μαριάννα https://latelierdemarieanne.blogspot.com/ αν θέλει να την φιλοξενήσω στο σπιτικό μου και να πάρει μέρος στην συνέχεια του παιχνιδιού!! 

Και τώρα  θα αναρωτιέστε τι εννοούσα οταν σας έλεγα πως αυτή η ανάρτηση έχει διπλή σημασία για μενα...

Καταχρώμαι  την φιλοξενία της Ρένας και με την άδεια της μια που βρίσκομαι εδώ, και μια που κλεινει  το μπλοκάκι μου  αυτες τις μέρες τα  9 χρόνια    του στην μπλοκογειτονιά,  οπότε συνδύασα και τα δυο μαζί...να τα γιορτάσουμε  εδώ στης Ρένας, σαν να ήταν στο δικό μου σπιτικό...

Όλα όσα θα σας έγραφα αυτά θα ήταν  περίπου ,ίσως λίγο πιο αναλυτικά...αλλά είπαμε να μην το παρακάνουμε κιόλας.. σε ξένο σπίτι είμαστε...

Εδώ είναι η πρώτη μου επαφή με την τεχνολογία και μη γελάσετε παρακαλώ... 🤣

Για σας σας!!!! είμαι η Ρούλα η  αλλιώς Σμαραγδένια σας καλωσορίζω στο φτωχικό μπλοκόσπιτό μου...είναι ..νεοκτισμένο .. ελπίζω σιγά σιγά να γεμίσει με όμορφα πράγματα...που να σας κάνουν να αισθάνεστε σαν το σπίτι σας, όταν θα το επισκέπτεστε!!!  το κλειδί θα βρίσκεται πάντα κάτω από το χαλάκι....δεν χρειάζεται να κρατάτε τίποτα...μόνο την αγάπη σας και  καλή διάθεση!!!!η πόρτα του θα είναι πάντα ανοιχτή...για τους φίλους και τους καλεσμένους..με ένα ποτηράκι ρακί.. ..και ξεροτήγανα...συγνώμη ακόμη δεν έχω φώτο...να σας δείξω...όμως μπορείτε να βάλετε την φαντασία σας να δουλέψει....καλώς ορίσατε!!!!!..

Η παραδοσιακή κρητική   ρακή με γλυκο κουταλιού...η οποία μπήκε μεταγενεστερα...

και ξεροτήγανα το... κέρασμα μου  μαζί με την αγάπη μου !!!

Του χρόνου που θα είναι μια σημαντική χρονιά για μένα θα κλείνω μια δεκαετία...θα τα πούμε εκτενέστερα..

Για  όλα αυτά τα χρόνια που  με κρατάτε  παρέα  σας ευχαριστώ πάρα πολύ... 

να είστε όλοι καλά, να προσέχετε τον εαυτό σας και τους γύρω σας.

Και μην ξεχνάτε...

BLOGGERS TALKING CHALLENGE #2

 Να πούμε καλό φθινόπωρο ή όχι ακόμα;

Δεν ξέρω για σας, εμείς είμαστε σπίτι μας πχια 😁 και προσπαθούμε να συνηθίσουμε τους τοίχους γύρω μας. 

Κι ανάμεσα σε πλύσιμο σίδερο και καθάρισμα, αυτά να μην ήταν και τί στον κόσμο, είπα να πάρω μέρος στο παιχνίδι της Κατερίνας. 

Εδώ  μπορείτε να διαβάσετε τις λεπτομέρειες του παιχνιδιού και τις μέχρι τώρα συμμετοχές. 

Με κάλεσε η Στέλλα, η fish eye ντε ,που έχει το  blog με το φεγγάρι αγκαλιά και είπα μια κι έχω άπειρο χρόνο, δεν παίζω κι εγώ όπως έπαιξαν και οι φίλοι μου;

Λοιπόν, αν παραμείνετε εδώ όλο και κάποια δουλειά θα σας αναθέσω, σφουγγάρισμα, ξεσκόνισμα ή ό,τι άλλο θέτε. 

Ξέρω όμως ότι δεν θέτε, γι'αυτό πάτε μια βόλτα από το μπλογκ του ψαροματιού να πιείτε κανένα καφέ καμιά σουμάδα , όλο και κάτι θα ετοίμασε αφού σας περιμένει και να διαβάστε τις απαντήσεις που έδωσα στις ερωτήσεις της Κατερίνας. 

 

Εγώ να τελειώσω τα οικιακά μου, να πετάξω το φακιόλι και το σφουγγαρόπανο, να φτιάξω κανένα γλυκό και θα σας περιμένω να σας κεράσω όταν θα φιλοξενήσω τη φίλη που προκάλεσα.

Ποιά θα είναι;

Κι αυτό θα το μάθετε στο μπλοκ του ψαροματιού. 

Θα τα πούμε εκεί. 😘😘😘😘

ΜΑΚΡΑΜΕ

Κόμπο κόμπο τον καημό οοο μου, τον μετράω και πονώ ωωωω

κι είναι το παράπονό μου, πότε φίλες θα σας δωωωωωω, πότε φίλες θααα σας δω;

 

Σαν να λαλήσαμε γενικώς και πού είσαι ακόμα;

Πάντως εγώ φρόντισα να ερμηνεύσω αυτό το τραγούδι και πρακτικά. 

Όσους σπάγγους βρήκα στο σουπερμάρκετ τους πήρα κι επιδόθηκα στο έργο. 

Βαζάκια από μαρμελάδες και σάλτσες, άλλαξαν προορισμό κι έγιναν φαναράκια. 

Αξιοποιήθηκαν και χάντρες από χαλασμένη κουρτίνα για τις μύγες. 

Μη ρωτάτε πού βρίσκω υλικά. 

Να'ναι καλά οι γείτονες που μου δίνουν ό,τι χαλάει 😂😂😂😂

Επιτραπέζια και κρεμαστά. 

Για όλα τα γούστα .

Και μπουκάλια ντύνουμε , λέμε. 

Ό,τι κόμπους θυμώνουν τους εφάρμοσα σε αυτοσχεδιασμούς. 

Κι άλλο wallhanging, αλλά επειδή no walls at all, εδώ στο κάμπιγκ, έγινε  treehanging😁😁

Αφορμή για να καταπιαστώ με το μακραμέ ήταν το κολιέ που έφτιαξα για τα γενέθλιά μου.

https://diaheiros.blogspot.com/2020/07/blog-post_25.html?m=1

Και μετά γοργονο_ουρίτσες για τα κοριτσάκια μας. 

Τόσες είδα να κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, εμείς πίσω να μείνουμε;

Έτοιμη η  γοργονο-συμμορία. 

Να μη κάνω και σελιδοδείκτες;

Αφού κουβάλησα μαζί μου ένα σωρό βιβλία να μη τα στολίσω;

Ευτυχώς που μαζευόμαστε νωρίς για ύπνο και μένει χρόνος να διαβάσω λίγο. 

Μ αυτά και μ αυτά, πέρασε και το φετινό θρίλερ_καλοκαίρι κι ετοιμαζόμαστε για επιστροφή. 

Εύχομαι κι ελπίζω να βρούμε το ρυθμό μας , να προσέξουμε όσο το δυνατόν περισσότερο και να βγούμε όλοι υγιείς και με σώας τας φρένας. 

Η επόμενη ασχολία μου, θα είναι μάσκες για τα κοριτσάκια μας. 

Θα το περάσουμε κι αυτό. 

Τας φρένας, που είπα πιο πάνω, αυτά να προσέξουμε για να αντέξουμε. 

Να είστε όλοι κι όλες καλά.