ΥΦΑΣΜΑΤΙΝΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΊΕΣ!!

-Τί ωραία που περάσαμε στα μαθήματα για τα αυγουλάκια μας!

Μερικά από τα αυγουλάκια μας   έτοιμα για το Πασχαλινό παζάρι. 

 

Φτιάξαμε ένα σωρό. 

ένα μέρος από το τμήμα της ραπτικής 

Για το παζάρι της εκκλησίας για το φιλοπτωχο,  για δώρα,  για τα σπίτια μας!

-Τώρα;

Δεν θα κάνουμε κάτι άλλο;

-Θα κάνουμε,  πώς δεν θα κάνουμε. 

Όσο υπάρχει ενδιαφέρον,  μαθήματα θα γίνονται. 

Τόσα κουρελάκια έχουμε   έτσι θα τα αφήσουμε;

Το είπαμε κι έγινε. 

Μαζευτήκαμε και φτιάξαμε κουκουβάγιες. 

Τις κολλήσαμε με ζεστή σιλικόνη,  δεν χρειάζεται ράψιμο ούτε αυτή,  μόνο κόλλα. 

Αλλά κι όποιες θέλησαν τις έραψαν με το χέρι. 

Φτιάξαμε κοσμήματα. 

Είναι τόσο ωραία η ομαδικη εργασία, σαν τις παλιές καλές εποχές,  που βγαίναμε στην αυλή και κεντούσαμε.

Χαίρονται και τα κουρελάκια μου.

Είχαν απελπιστεί,  ότι δεν θα γίνουν τίποτα και κάποια στιγμή θα πεταχτούν. 

Και με το δίκιο τους, πόσα να προλάβω να ράψω μόνη μου;

Ενώ τώρα,  όλες μαζί τα αξιοποιούμε καλύτερα. 

Το ωραίο είναι ότι φέρνουν και οι μαθήτριες υλικά που νόμιζαν ότι είναι για πέταμα. 

η χαρά του κουρελακίου!

Ρούχα που δεν μας χωράνε,  όπως τζιν παντελόνια,  μπορούν να γίνουν υπέροχες τσάντες. 

Έρχονται προσεχώς!

Μικρά κεντήματα θα βρουν θέση σε μαξιλάρια, τσάντες,  πανό για τον τοίχο,  ακόμα και σε παπλώματα. 

Κι αυτά προσεχώς!

Σιγά σιγά,   τώρα που έχουμε και μηχανές,  θα πάμε πιο γρήγορα!

Δεν σας είπα κι άλλο σπουδαίο νέο!

Όπου βρεθώ κι όπου σταθώ,  μιλάω για τα μαθήματα ραπτικής στην εκκλησία αλλά και στο ΚΑΠΗ.

Υπάρχει ενδιαφέρον και ρωτάνε να μάθουν τί ακριβώς κάνουμε. 

Όταν είπα ότι κάνουμε ό,τι μπορούμε ράβοντας με το χέρι,  δύο φίλες με μεγάλη ευχαρίστηση,  μας χάρισαν από μια μηχανή. 

Απίστευτο κι όμως αληθινό!

Παλιές γερές μηχανές που τις είχαν να κάθονται στο πατάρι!

Μας τις χαρίσανε εις μνήμη των αγαπημένων μαμάδων τους.

Θα γίνει αφορμή τώρα να μάθουν να ράβουν κι αυτές!

Στη μία βάλαμε μοτέρ και στην άλλη που είχε, το δώσαμε για επιδιόρθωση. 

Βάλαμε απο λίγο όλες και καλύψαμε τα έξοδα. 

Η χαρά μου,  αλλά και η χαρά όλων των κυριών μαθητριών, είναι μεγάλη. 

Εγώ δεν μπορώ να σκεφτώ τον εαυτό μου χωρίς τη μηχανή μου.

Όπως βλέπετε,   λοιπόν, αρχίσαμε τις δοκιμές. 

Μέχρι τέλος Μαΐου ελπίζω να ξέρουν όλες να ράβουν ίσια γαζιά. 

Μετά ποιος μας πιάνει;

Αλλά τα θαύματα δεν σταματούν εδώ. 

Άλλη μια μηχανή ήρθε σαν χάρισμα για τις κυρίες μαθήτριες του ΚΑΠΗ.

Βάζοντας φωτογραφίες στο φβ, από την πρόοδο των μαθημάτων ραπτικής, έκφρασα την επιθυμία να είχαμε κι εδώ μια μηχανή. 

Βλέπετε ο Δήμος δεν διαθέτει κονδύλια για τέτοιες δραστηριότητες. 

Νομίζουν ότι η τρίτη ηλικία είναι παροπλισμένη. 

Μια φίλη λοιπόν,  με πολλή χαρά μας χάρισε μια μηχανή εις μνήμη κι αυτή  της μαμάς της.

Σ ευχαριστούμε πολύ Νανά μου, θα μνημονεύουμε και τη δική σου μανούλα την Ευαγγελία. 

Εμείς λέμε ότι πάμε στα νήπια του ΚΑΠΗ,  ούτε καν στο δημοτικό. 

Έχουμε όρεξη και διάθεση για μάθηση. 

Και προσφορά!

Γιατί κι από εδώ δίνουμε κάποιες κατασκευές σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. 

η μαθήτρια επί το έργο. 

όχι μόνο το έραψε στο χέρι,  το κεντησε κιόλας!

μη βιάζεσαι Μαρία μου,  η μισή είναι έτοιμη προς το παρόν. 
από βδομάδα με την καινούργια μηχανή   θα την τελειώσουμε!


Τέλος Μαΐου που θα γίνουν εκθέσεις με τις δημιουργίες μας, θα τρίβουν όλοι τα μάτια τους.


Αυτά τα νέα μας!
Αφού τα κοριτσάκια μας πάνε σχολείο και τα βλέπουμε μόνο σκ, έχω χρόνο για δραστηριότητες. 
Υγεία να έχουμε, πρωτα ο Θεός, για να μπορούμε να κάνουμε αυτά που μας ευχαριστούν. 


ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!!!!