Κάθε φορά που ετοιμάζω τα στολίδια της καινούργιας χρονιάς, γυρίζω πίσω στον χρόνο και θυμάμαι οτι πάντα έφτιαχνα μόνη μου τα στολίδια για το δεντράκι μας!
 |
| μαντάλα, χειροποίητο στολίδι, με χαρτόνι και κλωστές. |
Τότε βέβαια, δεν είχα πολλά υλικά, γιατί πρώτον δεν υπήρχαν πολλά, αλλά και να υπήρχαν, δεν είχα την δυνατότητα να τα αγοράσω!
Δεν είχε σημασία πάντως, ήμουν ικανοποιημένη και με τα λίγα!
Όλος ο κόσμος ήταν ικανοποιημένος με τα λίγα!
Δεν είχαμε πέσει ακόμη στην παγίδα της υπερκατανάλωσης!
Τα ρούχα πήγαιναν από το ένα παιδί στο άλλο και δεν χρειαζόταν να είναι μάρκας ένα ρούχο για να το φορέσουμε!
Στο παλιό μας σπίτι με την αυλή, δίπλα δίπλα με τους θείους, τις θείες και τα ξαδέρφια, είχα την δυνατότητα να ζω σε τρία σπίτια, χωρίς να χρειάζεται να πάρω τηλέφωνο πρώτα!
Η ζωή ήταν πιο εύκολη, παρ όλες τις δυσκολίες της!
Όλη η γειτονιά ήταν ενα μικρό χωριό!
Βγαίναμε για τα κάλαντα από πολύ νωρίς, χωρίς να φοβόμαστε τίποτα!
Βλέπαμε τα στολισμένο δέντρα, σε όλα τα σπίτια κι αποφασίζαμε πιο ήταν το πιο ωραίο!
Πάντα κέρδιζε το δέντρο της θείας μου!
Ήταν μέχρι το ταβάνι και τα παλιά σπίτια ήταν ψηλοτάβανα, αν θυμάστε!
Το στόλιζε μέρες και μετά έβαζε και βαμβάκι στα κλαριά του, για να μοιάζουν χιονισμένα!
Και τί δεν είχε επάνω!
Για μένα ήταν το πιο όμορφο δέντρο του κόσμου!
Θυμάμαι και τις μυρωδιές από τα φαγητά που ετοίμαζαν οι θείες μου!
Η αδερφή και η νύφη της μαμάς μου!
Κουραμπιέδες, μελομακάρονα, τσιγιεροσαρμάδες, κοκκινιστό!
Πωπω ! τα θυμάμαι σαν τώρα!
Δεν ξεχνιέται η μυρωδιά του σπιτικου φαγητού!
Μια ζωή, σχεδόν στην ίδια αυλή!
Όταν είσαι μικρός, νομίζεις ότι είσαι αιώνιος, ότι τίποτα δεν θα αλλάξει!
Περνάει ο καιρός, έρχονται καινούργιοι άνθρωποι στη ζωή μας, φεύγουν οι μεγαλύτεροι, αλλά ζουν πάντα στην ψυχή μας!
Η αναδρομή στο παρελθόν, με πάει πάντα στο παλιό μας σπιτι!
Μπορεί να χάρηκα όταν έγινε κάποτε πολυκατοικία και είχα το δικό μου δωμάτιο, τα παιδικά μου χρόνια όμως τα έζησα στο σπίτι με την αυλή και την αλάνα με το χώμα!
Τί με έπιασε τώρα, θα αναρωτιέστε σίγουρα!
Ο διαδικτυακός μας φίλος, ο Γιάννης, απο το μπλογκ Ηδύποτον, μας προσκαλεσε σε ενα γιορταστικό δρώμενο!
Χριστούγεννα σε τέσσερις πράξεις.
Η πρώτη είναι η ανάμνηση !
Θα ακολουθήσουν , η προσμονή, το θαύμα και η γιορτή!
Φίλε μου, σ ευχαριστούμε πολύ γιαυτή την πρόσκληση!
Για άλλη μια φορά η διαδικτυακή μας γειτονιά, θα γιορτάσει παρέα!
14 χρόνια, δεν τα λες και λίγα!
Δεν χρειάζεται να τηλεφωνήσουμε πρώτα για να επισκεφθούμε τα μπλογκοσπιτάκια μας!
Όπως τον παλιό καλό καιρό, στα σπίτια με τις αυλές, που τα ζήσαμε όλοι!
Αφήστε το σχόλιο σας και πείτε κι εσείς μια παιδική ανάμνηση κι εγώ θα σας χαρίσω από ενα στολίδι!
Μη ξεχάσετε να διαβάσετε και τις επόμενες αναρτήσεις!
ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!!
Θυμάμαι όταν γυρίσαμε από τον Καναδά, πήγαμε στο χωριό του μπαμπά... Πήγα για κάλαντα λοιπόν και προς έκπληξη μου είδα ότι δεν μου έδιναν χρήματα όπως εκαναν στον Καναδά αλλά καρύδια ξυλοκερατα,αμύγδαλα, κουλουράκια και γενικά ότι είχε ο καθένας στο σπίτι του!! Τότε απογοητευτηκα αλλά τώρα νομίζω πως ήταν πιο όμορφο και πιο σωστό αυτό που έκαναν!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Ρένα μου. Αφέθηκα στις μνήμες σου. Στα νοσταλγικά σου ταξίδια. Στα παιδικά και νεανικά σου χρόνια. Στις τότε σχέσεις των ανθρώπων, στον τρόπο που επικοινωνούσαν, που ζούσαν, που έβλεπαν τη ζωή. Πάντα οι μνήμες μένουν λαμπερές, καλή μου φίλη. Και σε γιορτινές μέρες, έρχονται να βγουν στο φως να διεκδικήσουν το δικό τους μερίδιο επιστροφής στη ζωή μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι παιδικές μου αναμνήσεις είναι, όπως σε όλους, ένα μεγάλο σεντούκι, που χωράει χίλια δυο πράγματα, Ρένα μου. Από που να ξεκινήσει κανείς, είναι αδύνατον να γενικεύσεις. Μόνο να κάνεις επιλογές.
Θέλω να σου ευχηθώ, καλά Χριστούγεννα καλή μου και να σε ευχαριστήσω για τη συμμετοχή σου.