Πέρασαν κιόλας 40 και μέρες και δεν ήσουν εδώ να μου πεις αν τα έβρασα καλά, αν έβαλα τη σωστή ζάχαρη, αν καβούρντισα αρκετά το σουσάμι και το αλεύρι, αν έβαλα αρκετά καρύδια.
Δεν ήσουν εδώ να δεις ότι τα έκανα μόνη μου αυτή τη φορά χωρίς τη δική σου επίβλεψη, βλέποντας τη συνταγή στο ίντερνετ που τόσο αμφισβητούσες .
Έκανα και μια αλλαγή.
Αντικατέστησα το καβουρδισμένο αλεύρι με τριμμένο στραγάλι.
Είμαι σίγουρη ότι δεν το γνώριζες αυτό και δύσκολα θα σε έπειθα να το δοκιμάσεις .
Δεν ήσουν εδώ κι εγώ έκανα για πρώτη φορά κόλλυβα μαμά.
Κόλλυβα για σένα, για τις σαράντα μέρες και δεν πιστεύω ακόμα ότι δεν είσαι πια εδώ .
Από βραδύς έβρεξε και δεν ήσουν εδώ να μου πεις το πρωί που ξεκίνησα για την εκκλησία και είχε ψύχρα, να βάλω κάλτσες και ζακέτα κι εγώ να σου πω ότι πέρασα τα 60 κι εσύ ακόμα μου λες πώς να ντυθώ.
Δεν ήσουν εδώ να δεις ότι τα φόρεσα.
Και κάλτσες και ζακέτα κι ας έσκασα μετά.
Μαμά μου λείπεις.
Κάθε πρωί που κατεβαίνω στο σπίτι σου για να ανοίξω τα παράθυρα και να ανάψω το καντηλάκι σου.
Κάθε μεσημέρι που ετοιμάζομαι να μαγειρέψω και σκέφτομαι τι φαγητό να κάνω που να μπορείς να το φας κι εσύ.
Κάθε απόγευμα που είμαι ελεύθερη πια να πάω μια βόλτα και νομίζω ότι με χρειάζεσαι.
Κάθε βράδυ όταν ακούω το Γιάννη να κλειδώνει την πόρτα και θέλω να του φωνάξω να περιμένει να κατέβω για άλλη μια φορά να δω αν είσαι καλά.
Μαμά μου λείπεις.
Θυμάσαι ποιον πίνακα σου είχα δείξει ότι θα πάω στην έκθεση του συλλόγου;
Άλλαξα γνώμη.
Έστειλα αυτόν και τον συνόδεψα με το τραγούδι, Είμαι αϊτός χωρίς φτερά, γιατί αυτό ήταν το θέμα της έκθεσης.
Έργα αφιερωμένα στους μεγάλους Έλληνες μουσικούς, Μάνο Χατζηδάκι και Μίκη Θεοδωράκη.
Αν και μέχρι τελευταία στιγμή έλεγα να μην πάρω μέρος, αποφάσισα να στείλω αυτόν και να σου τον αφιερώσω, γιατί σου άρεσε το συγκεκριμένο τραγούδι.
Έτσι θεωρούσες τον εαυτό σου.
Αετό χωρίς φτερά .
Ήσουν αετός μαμά αλλά με φτερά μεγάλα και δυνατά και δεν το καταλάβαινες.
Κατάφερες πράγματα που δεν καταφέρνουν άνδρες.
Πάλεψες πολύ στη ζωή σου αλλά το τέλος σου ήταν ειρηνικό , κοντά σε παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα.
Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών , ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά .
Θυμάμαι την τελευταία εβδομάδα που κοιμόμουν μαζί σου στο κρεβάτι.
Έψαχνες με το χέρι σου το βράδυ να πιάσεις το δικό μου κι εγώ σου έλεγα, μη φοβάσαι εδώ είμαι εγώ, δεν σ αφήνω.
Σ ευχαριστώ γι'αυτά που μου έμαθες μαμά.
Να πιστεύω ότι ο Θεός κανέναν δεν αφήνει.
Να αγωνίζομαι και να μη το βάζω κάτω.
Να μην αφήνω για αύριο αυτό που μπορώ να κάνω σήμερα.
Να περπατάω με το κεφάλι ψηλά .
Να είμαι φιλόξενη και να μοιράζομαι και το φαΐ μου ακόμα.
Χωρίς να ξέρεις γράμματα, μου δίδαξες πολλά, με τον τρόπο σου.
Κράτησα βέβαια όλα όσα ήθελα, γιατί σε πολλά δεν συμφωνούσαμε άλλωστε.
Έχω ξεχάσει όσα με στεναχώρησαν μαμά.
Θυμάμαι μόνο τα καλά.
Εσύ έκανες το χρέος σου μαμά, όπως πίστευες καλύτερα, τώρα είναι η σειρά μας.
Αναπαύου εν ειρήνη .
