Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2021

ΚΟΥΡΕΛΟΚΑΡΤΕΣ!!!!!

 

Κοντεύουν Χριστούγεννα κι εγώ παλεύω ακόμα με τα κουρελάκια μου. 




Πού να σας τα λέω. 

Θυμάστε την προηγούμενη ανάρτηση με την Ταραντίνα; 

Ε, τί ήταν να ανακατεψω τα συρτάρια μου και να βγάλω για πέταμα μερικά κουρελάκια, μετά όχι μόνο δεν έμπαιναν ξανά μέσα, έκαναν κι ανταρσία. 




Και τί ανταρσία;

Με όμηρο παρακαλώ!





Θέλετε να μάθετε ποιος ήταν ο όμηρος;
Πάντως όχι ο γνωστός. 

Ήμουν εγώ. 

Μου έδεσαν χέρια πόδια κι απαίτησαν να τα αξιοποιήσω μέχρι τελευταίας κλωστής. 



Βρε καλά μου, βρε χρυσά μου, αυτό δεν δύναμαι να το κάνω μακάρι να ζήσω 200 χρόνια!


Είδα κι απόειδα και σκέφτηκα μια λύση που είχα δει στο YouTube. 
Έστρωσα ένα ύφασμα έβαλα ένα κομμάτι μεταξοβαμβακα από πάνω κι άρχισα να αραδιάζω ό,τι έβρισκα μπροστά μου.



Υφάσματα, κλωστές, σπάγκο, κορδέλες, δαντέλες....
Ναι ναι, σας λέω, μεγάλη επιχείρηση!


Ένα τούλι τα σκέπασε όλα αυτά.....



......και μετά πυκνά γαζιά σταθεροποίησαν όλη την επιφάνεια. 


Σαν να τους άρεσε το αποτέλεσμα και περίμεναν μέχρι να αδειάσει ο κάδος. 


Το καινούργιο ύφασμα που προέκυψε από αυτή τη μίξη, έγινε σουπλά σε διάφορα μεγέθη που σε συνδυασμό με τα καλαθάκια, πήραν το δρόμο για να βρουν παραλήπτες  .








Κι εγώ δεν πίστευα στα μάτια μου για το αποτέλεσμα!
Ήταν τόσο ωραίο που αποφάσισα να μη πετάξω ξανά ούτε χνούδι. 
Προς μεγάλη στεναχώρια κάποιων. 





Για να τα ευχαριστήσω, υποσχέθηκα να τα στείλω ταξίδι. 


Ναι, όπως ακούσατε ή μάλλον διαβάσατε. 
Μερικά κομμάτια έγιναν καρτούλες που θα σταλούν σε αγαπημένους φίλους. 

Κάναμε ανακωχή για λίγο καιρό για να τελειώσω μερικές υποχρεώσεις και θα επανέλθω γιατί αυτη η μέθοδος έχει πολλές εφαρμογές. 


Έπρεπε να ετοιμάσω τα δωράκια για τις δασκάλες των κοριτσιών μας. 
Βραχιόλια μακραμέ. 




Ενα στολίδι αστεράκι.


Κι ένα σακουλάκι αμπαλάζ που το έκανα από δειγματολογιο για κουρτίνες. 


Ευτυχώς οι αποθήκες μου δεν αδειάζουν ποτέ, αφού φροντίζετε να μου τις γεμίζετε συνέχεια. 

Πολλά βρίσκονται στο δρόμο υπό κατασκευή, αλλά όλο και βγαίνουν καινούργια κι επείγοντα και μένουν  αυτά πιο πίσω. 
Πού θα πάει, θα τελειώσουν σιγά σιγά. 



Αύριο ξημερώνει η γιορτή της Αγίας Αναστασίας.
Χρόνια πολλά σε όλες όσες γιορτάζετε.
Χρόνια πολλά και στο κοριτσάκι μου που γιορτάζει.



ΚΑΛΆ ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ. 
Να περάσουμε όλοι με αγάπη και ηρεμία με τους αγαπημένους μας.

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2021

Η ΤΑΡΑ ΝΤΙΝΑ!

 Έχουμε και λέμε, το σπίτι το συμμαζέψαμε, τα χειμωνιάτικα τα κατεβάσαμε, καιρός να τακτοποιήσουμε το εργαστήριο (να το δω και να μη το πιστέψω),  γιατί κάποτε πρέπει να στρωθούμε στη δουλειά. 


Έλα έλα, ξεκίνα κι εγώ θα σε βοηθήσω. 

Πώς ακριβώς θα με βοηθήσεις;

Δεν φτάνει που χασομέρισα για να σε φτιάξω, θα σε έχω κι ελεγκτή τώρα;

Κοίτα ύφος, κοίτα φάτσα!

Ακόμα δεν την τελείωσα κι ανέβηκε στη μηχανή μου.

Καλέ, το ένα παπούτσι φοράς, το άλλο είναι ακόμα στο καλαπόδι. 

Ψιτ, κοπέλα, βάλε και κράνος γιατί τρέχει πολύ η μηχανή μου. 

χαχαχαχαχα!!!!!


Πάνω που άρχισα να τακτοποιώ, λέμε τώρα, τα κουρελάκια μου, να δω πού είχα μείνει πριν το καλοκαίρι, να σκεφτώ από πού να αρχίσω, τσουπ, νάσου η κυρία Ντίνα (από το ταραντίνα).

Μη την μπερδεύετε με την καραντίνα. 

Η μόνη σχέση που έχει η Ντίνα με την καραντίνα, είναι να μου κάνει παρέα κατά τα διάρκεια της. 



Εκεί που προσπαθούσα να σιάξω τα συρτάρια μου, λέμε τώρα, να πετάξω τίποτις άχρηστο, μη γελάτε καλέ, είχα τέτοια πρόθεση, να ένα κόκκινο διαφημιστικό κασκόλ. 

Μέσα η έξω; 

Έξω.

Να τα κομμάτια μιας άσπρης μπλούζας που έγινε μαξιλάρι πρόπερσι και τα υπόλοιπα δεν πετάχτηκαν, σιγά μη τα πετούσα.

Μέσα ή έξω;

Έξω. 

Καλά πάμε. 

Να ένα μπλε κολιέ από φελτ.

Το πήρα σε μια ανταλλαγή υλικών, μεγάλη ιστορία αυτή, θα σας μιλήσω εκτενώς άλλη φορά. 

Μέσα ή έξω;

ΕΞΩ!

Α! να και οι ούγιες από το παλιό πάπλωμα που έκοψα για να το κάνω καινούργιο. Σας μπέρδεψα;

Υπομονή, θα έρθει η σειρά του. 

Έχουμε μακρύ χειμώνα. 

Μέσα ή έξω;

Έξω έξωωωωωω!

Αυτό το δειγματολογιο με τις δερματίνες πιάνει πολύ χώρο. 

Δεν βλέπω να το χρησιμοποιώ. 

Τι λες;

Μέσα ή έξω. 

Έξω. 

Αυτές οι ξεχειλωμένες κάλτσες νομίζω ήρθε η ώρα να τις αποχωριστώ. 

Μέσα ή έξω;

Στο πυρ το εξώτερο, που θα έλεγε και μια φίλη. 

Ξέρει αυτή. 

Όταν θα διαβάσει την ανάρτηση, θα καταλάβει και θα το ομολογήσει. 

Αυτή η σακούλα με τα άσπρα κομματάκια που μου έδωσε μια καλή  φίλη, τί λες;

......... με βλέπεις πώς σε βλέπω; απαντάει η άλλη φίλη. 

Έξω έξωωωωωω!!!


Κουράστηκα.  Λέω να κάνω ένα διάλειμμα. 

Ας ρίξω μια ματιά στο φβ στην ομάδα Σκουπιδοτεχνήματα, μήπως βρω καμιά ιδέα γιαυτά που άφησα έξω από το συρτάρι. 

Αδιόρθωτη, τί να λέμε τώρα;

Κόβεται το σκουπιδομάζεμα;


Δεν πάω καλά, μόνη μου μιλάω, αλλά με τη φωνή της φίλης, ξέρει αυτή. 

Πέταξε τα γιατί θα έρθω εκεί κι αλλοίμονο σου, λέει η φωνή της φίλης μέσα στα αυτιά μου.

Χειροτέρεψε η κατάσταση μου, πρέπει να το κοιτάξω αυτό. 

Πρέπει να βάλω ωτοασπίδες για να μη την ακούω.  Τι νομίζατε;

 Ότι θα πάω στο γιατρό ή ότι θα συμμορφωθώ επειδή τη φοβήθηκα;


Ενώ  ψάχνω στα Σκουπιδοτεχνήματα, τσουπ, ξεπροβάλουν κάτι φατσούλες σκέτα μπισκοτολούκουμα.

Αν δεν με πιστεύετε, πάτε να δείτε τί έφτιαξε αυτό το κορίτσι, η Αναστασία Πηγιδου

Γράφετε το όνομα της εκεί που έχει τον φακό και σας βγάζει ό,τι έχει κάνει. Το λέω για σας που δεν ξέρετε, γιατί εγώ τώρα το ανακάλυψα αυτό το κόλπο. 


Και να οι φωτογραφίες από δω και να οι οδηγίες από κει, πολύ θέλει ο άνθρωπος να παραστρατίσει;

Όταν είναι εθισμένος, μια σκουντιά θέλει. 


Να το μπουκάλι που σας έλεγα. 


Να και η ξεχειλωμένη κάλτσα. 









Αν δεν καταλάβατε , αυτό είναι το κεφάλι. 

Οι φωτογραφίες με τις οδηγίες,

είναι της Αναστασίας. 

Τις ανεβάζω με την άδεια της. 

Εγώ από την βιασύνη μου, δεν έβγαλα τα στάδια. 

Στο επόμενο.



Μαζεύω μάνι μανι τα κουρελάκια μου κι αμ έπος αμ έργον. 

Ένα μπουκάλι μου έλειπε, τρέχω με αγωνία στο μπαλκόνι, ανοίγω τη σακούλα της ανακύκλωσης, ουφ, εδώ είναι. 

Έλα εδώ πουλάκι μου, μιλάω και στο μπουκάλι τώρα, δεν τη γλυτώνω την άσπρη μπλούζα, έλα και κάτσε φρόνιμα να σε κόψω στα δύο. 


Δεν ήθελε, μετά πολλά το έπεισα να συνεργαστεί για το καλό του.







Έβαλες και κραγιόν καλή μου;



Μην έχεις τέτοια ύφος, θα έρθει το ταίρι σου όπου νάναι. 

Και θα σε πάει βόλτα με αληθινή μηχανή. 



Το κασκόλ έγινε κουστουμάκι και σκούφος,



τα κομμάτια της μπλούζας που έγιναν μαξιλάρι πρόπερσι, έγιναν τουνίκ και γκέτες,


το μπλε κολιέ από φελτ, έγινε κασκόλ και διακοσμητικό για τα μανίκια, τα μποτάκια και τον σκούφο. 


Η ούγια που έκοψα από το παλιό πάπλωμα για να το κάνω καινούργιο, θα σας ξεμπερδέψω γιαυτό το θέμα σε άλλη ανάρτηση, πού είναι; οεο;
Μα φυσικά μέσα στο παντελόνι!
Το καλύτερο γέμισμα. 

Τα παπούτσια έγιναν από το δειγματολογιο.....



Με τα παπούτσια επάνω στο τραπέζι ιιιιιιι;

Το ιιιιιιιι της Ζουμπουλίας, αν θυμάστε. 

Κατέβασε τα αμεσως γιατί η Ιωάννα έπαθε όταν σε είδε. 

Για τα μαλλιά χρησιμοποίησα λίγο μαλλάκι πλεξίματος, που είχα φυλάξει και για τα μάτια 2 έτοιμα πομ πομ. 

Τα μπιρμπιλωτά της μάτια, τα έκλεψα από το κουτί των κοριτσιών. 

Κι έτσι ολοκληρώθηκε η πρώτη ταραντίνα. 

Έπεται συνέχεια γιατί βγήκαν κι άλλα από το συρτάρι. 

Είπα βγήκαν, δεν είπα ότι τα πέταξα. 



Με λίγα λόγια, αν σε κάθε προσπάθεια να σιάξω τα συρταροντουλάπια μου, λέμε τώρα, αυτά που πετάω τα ξαναμαζεύω και τα μεταμορφώνω, δεν βλέπω να ξεκινάω τα παπλώματα μου. 


Να , βρήκα κι ένα μαύρο γυαλιστερό που περίμενε κι αυτό χροόοοονια .

Και λίγα κομματάκια δαντελίτσα,




μερικές χάντρες,



κορδόνι χρυσό και ένα κομμάτι χρυσά κρόσια. 

Δεν έγιναν πολύ ωραίες;
Έφυγε και το μαύρο γυαλιστερό ύφασμα από το συρτάρι. 



Για δείτε εδώ!

Ήρθε κι ένα πακετάκι με υπέροχα υλικά από τη φίλη μας τη Μία. 

Το είχα κερδίσει στην ανάρτηση για τα γενέθλια του μπλογκ της.

Πόσα πράγματα θα φτιάξω!

Μία μου, σ ευχαριστώ πολύ για τα υπέροχα δώρα σου.

Να είσαι σίγουρη ότι είναι σε καλά χέρια. 


Λέω να σταματήσω το ξεκαθάρισμα, δεν με συμφέρει.

Καθυστερώ περισσότερο. 

Τί λες κι εσύ φωνή της φίλης μου;

Περιμένω να μαρτυρήσεις την ταυτότητα σου.

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ. 



Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2021

ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ!!!!!

 





Θυμάσαι που ταξιδεύαμε;

Ήμασταν ελεύθεροι και δεν το εκτιμούσαμε.

Δεν ξέραμε την διαφορά.

Θυμάσαι το τελευταίο μας ταξίδι;

Είχαμε πάει σ εκείνο το χωριό ψηλά στο βουνό.

Πόσο όμορφα ήταν!

Το λιβάδι που απλώνονταν μπροστά από το αγροτόσπιτο όπου μέναμε!

Θυμάσαι; Καθόμασταν με τις ώρες και βλέπαμε τα άλογα που κάλπαζαν ελεύθερα.

Καθαρός αέρας, ησυχία και η μόνη μας παρέα τα ζώα και το ζευγάρι που φρόντιζε για όλα αυτά.

Θυμάσαι τις βόλτες μέσα στο δάσος που ξεκινούσε λίγο πιο ψηλά από το χωριό;

Τη μέρα που ακολούθησες τον κύριο Πέτρο για μανιτάρια, ήταν η καλύτερη σου.

Κι όταν γυρίσατε μετά από αρκετές ώρες, περιπλάνησης μέσα στα δέντρα, με πόση περηφάνια και ικανοποίηση μου έδειξες τα μανιτάρια που μάζεψες , φυσικά με τη βοήθεια του.

Πάντα ήθελες να μάθεις να ξεχωρίζεις τα μανιτάρια που τρώγονται.

Ακόμα θυμάμαι την ονειρεμένη γεύση τους.

Η κυρία Αμαλία , άριστη μαγείρισσα, είχε αναδείξει το φτωχικό της πιάτο , όπως έλεγε, στο καλύτερο gurme, που θα το χρυσοπληρώναμε στην πόλη.

Εκεί είναι η ζωή, στο χωριό, αλλά πώς μπορούμε να μείνουμε;

Μαζευτήκαμε όλοι στις πόλεις κι όταν δεν χωρούσαμε πια, μπαζώσαμε τα ρέματα, χτίσαμε  πανύψηλα σπίτια σε σαθρά χώματα, κόψαμε τα δέντρα γιατί μας ενοχλούσαν, κλείσαμε τα δρομάκια και πέσαμε στην δικιά μας παγίδα.

Τώρα μας φταίνε όλα.

Ο ένας επάνω στον άλλο, ούτε χώρος για ανάσα.

Τα μολύναμε όλα ,ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε και η φύση μας εκδικείται.

Τα παιδιά κλεισμένα μέσα σε τοίχους με ένα κινητό στο χέρι, δεν ξέρουν πώς να παίξουν με τα χώματα και τα νερά που παίζαμε εμείς όταν ήμασταν μικρά.

Δεν ικανοποιούνται με τίποτα, όσα παιχνίδια και να έχουν.


Και δεν έφταναν οι τοίχοι, φοράνε και τις μάσκες και δεν βλέπουμε τα χαμόγελα τους.

Πώς να ζήσεις χωρίς χαμόγελο;

Πώς να ζήσουμε χωρίς αγκαλιές και φιλιά;

Κοιτάμε ο ένας τον άλλο με καχυποψία και αλλάζουμε πεζοδρόμιο να μην αναπνεύσουμε τον ίδιο αέρα.

Γι αυτό σου λέω, θα ανέβω σε ένα άλογο και θα καλπάσω μακριά πολύ μακριά.

Τι θα πει πού θα πάω;

Μακριά, να γλυτώσω από τον καταραμένο.

Κοιμάμαι και ούτε εκεί δεν ησυχάζω.

Βλέπω εφιάλτες αντί για όνειρα.

Όνειρα! Θυμάσαι που κάναμε όνειρα;

Τώρα κι αυτά τα στερούμαστε γιατί δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει.

Ναι , ποτέ δεν ξέραμε, αλλά όνειρα κάναμε και λέγαμε πρώτα ο Θεός θα πραγματοποιηθούν.

Τι να μας κάνει κι ο Θεός; Μυαλό μας έδωσε και το πετάξαμε γιατί νομίσαμε ότι γίναμε εμείς Θεοί.

Στη θέση του μυαλού βάλαμε ένα κομπιούτερ να μετράει μόνο το χρήμα και τι μπορούμε να κάνουμε μ αυτό.

Μπορούμε να αγοράσουμε καθαρό αέρα και νερό; Μπορούμε;

 

Φοβάμαι; Ε ναι φοβάμαι.

 

Δεν φοβάμαι μόνο για μένα, για όλους φοβάμαι.

Για την μοναξιά στα νοσοκομεία και για τον κόσμο που πεθαίνει χωρίς το χάδι των δικών τους.

Ακολούθα με.

Ανέβα κι εσύ σε ένα άλογο κι έλα να καλπάσουμε μαζί.

Βρήκα πού θα πάμε.

Στο τέλος του λιβαδιού θα δώσουμε ένα σάλτο και θα πετάξουμε ψηλά στον ουρανό.

Θα πάμε σε άλλο πλανήτη και θα αφήσουνε τη Γη μας να ξεκουραστεί.

Μας βαρέθηκε κι αυτή, πώς αλλιώς να μας το πει;

 

Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή στη μικρή σκυτάλη #3 που διοργανώνει η Μαίρη από την Γήινη Ματιά.

Ακολουθήστε τον σύνδεσμο για να διαβάσετε και τις υπόλοιπες συμμετοχές.


Υ.Γ.

Μόλις είδα τις εικόνες , το άλογο που καλπάζει ήταν η αφορμή να αισθανθώ ότι θέλω να δραπετεύσω από τον κλοιό που σφίγγει συνεχώς γύρω μας.

Έγραψα αυτό ακριβώς που αισθάνομαι εδώ και καιρό.

Ας προσέχουμε όσο μπορούμε όλοι μας.

Να είστε καλά!!!!!!!!!

 

Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2021

ΒΙΒΛΊΑ!!

Και να πηγαίναμε λέει ένα ταξίδι τώρα!

Να γυρίζαμε την υδρόγειο κι όπου μας έβγαζε. 

 Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία, Ασία!

-Αφρική;

Δεν θα πάμε Αφρική γιαγιά;

-Θα πάμε πώς δεν θα πάμε. 

Παντού θα πάμε. 


Τέτοια όνειρα κάναμε κάποτε και τώρα προσγειωθήκαμε απότομα. 

Δεν πειράζει, συνεχίζουμε να κάνουμε όνειρα, λίγο πιο προσιτά όμως. 

Τα κόβουμε και τα ράβουμε στα μέτρα μας.

Στην κυριολεξία όμως. 



Ελάτε να κάνουμε ένα πάπλωμα βιβλιοθήκη!

ΟΧΙ!!!!!!

Δεν θα σκεπαστούμε με βιβλία. 

Θα φτιάξουμε βιβλία, με τί άλλο;

Με τα κουρελάκια μας φυσικά. 



Ό,τι σχέδιο θες κι ό,τι χρώμα και μέγεθος θες.

Εσύ αποφασίζεις. 

Βιβλία για τα ζώα και τα φυτά. 


Παραμύθια. 
Θα μας συντροφεύουν όλοι οι γνωστοί ήρωες κι άλλοι τόσοι που θα τους φανταστούμε εμείς. 




Αφού δεν έχουμε κατοικίδια, θα βάλουμε και μια γατούλα κι ένα ποντικάκι για να παίζει. 

Και θα φτιάξουμε κσι μια ιστορία γιαυτούς τους δύο. 



Κάτσε να βάλω και τα γυαλιά μου για να μπορώ να διαβάζω καλύτερα. 

Πού τα έβαλα;

Α νάτα. Επάνω στα βιβλία, πού αλλού;

Να πιω και μια γουλιά από τη ζεστή σοκολάτα μου και να σκεφτούμε τί άλλο να προσθέσουμε στη βιβλιοθήκη μας.


Πήρατε μια δόση από το πάπλωμα που ξεκινήσαμε πριν το καλοκαίρι, με τα κοριτσάκια μας. 

Καιρός να συνεχίσουμε, γιατί τα κουρελάκια μας άρχισαν τις διαμαρτυρίες. 

Αυτό το ωραίο πάπλωμα και πολλά άλλα, μπορείτε να τα φτιάξετε με τις οδηγίες της Μάνιας. 

Στο φβ υπάρχει η ομάδα, Και στην Ελλάδα αγαπάμε το πάτσγουορκ. 

Αν σας ενδιαφέρει, επισκεφθείτε την.


Τη συγκεκριμένη ανάρτηση, την έγραψα για να πάρω μέρος στην πρόσκληση της Μίας , με θέμα ΒΙΒΛΙΑ .

Τί πιο κατάλληλη δημιουργία από αυτή;

Αν θέλετε να πάρετε ιδέες για όμορφες δημιουργίες, περάστε μια βόλτα από το μπλογκ της.


Φίλες και φίλοι μου, συνεχίζουμε ακάθεκτοι και προσέχουμε. 


Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2021

Ο ΒΥΘΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΖΩΝΤΑΝΆ ΤΟΥ.

 

Ήρθε η παρέα του καλοκαιριού. 

Ο Κύριος Ιππόκαμπος, η κυρία του, ο Κύριος Αστερίας και μια μικρή φάλαινα. 




 
Η μυρωδιά της θάλασσας έφτασε μέχρι εδώ. 



Νομίζω ότι θα ανατρέχω σ αυτή την ανάρτηση κάθε φορά που θα αναπολώ το καλοκαίρι. 








 Μη ξεχάσουμε και τον επίτιμο καλεσμένο, τον κύριο  Αστακό. 




Πού πάνε όλοι μαζί;
Φόρεσαν τα καλά τους και καμαρωτοί καμαρωτοί είναι έτοιμοι να αναχωρήσουν. 


Μα στην βάφτιση του Γιωργάκη. 

Γιός φίλης που ήθελε όλα τα ζωντανά του βυθού να παρευρεθούν στη βάφτιση του. 




Η κόρη μου ανέλαβε το στολισμό για χάρη της φίλης της κι εγώ έραψα τα κουστουμάκια για τους καλεσμένους. 


Άλλο που δεν ήθελα εγώ, να κάνω βουτιά στα συρτάρια με τα υφάσματα. 


Θυμάστε τις μέδουσες που σας έδειξα τέλος Ιουνίου;
Ε, σ αυτή τη βάφτιση ήταν κι αυτές καλεσμένες. 



20 μέδουσες ανέμιζαν καμαρωτές πάνω από τα τραπέζια .


 



Πήραμε μια ανάσα με μεγάλη προσοχή και με όλες τις προφυλάξεις παρευρεθήκαμε κι εμείς στο χαρούμενο αυτό γεγονός. 




Έχουμε συνηθίσει να γιορτάζουμε με όλους τους φίλους και τους συγγενείς τους γάμους και τις βαφτίσεις και μας κακοφαίνεται που αναγκαζόμαστε  να περιορίσουμε τον
 αριθμό των καλεσμένων. 

Το καλοκαίρι γίνονται όλα σε εξωτερικό χώρο και είναι κάπως πιο εύκολα. 

Εύχομαι φίλοι μου να είστε όλοι καλά και να περάσουμε κι αυτό τον χειμώνα υγιείς. 






Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...