Δες τα πυροτεχνήματα!
Άκου τον φλοίσβο της θάλασσας !
Μύρισε το φρεσκοψημένο καλαμπόκι !
Γεύσου τους τραγανιστούς λουκουμάδες !
Άγγιξε απαλά το δυνατό του χέρι και νιώσε πόσο είναι τρυφερό.
Εμπιστεύσου κι άφησε τον να σε οδηγήσει για άλλα τόσα χρόνια!
Αν μου έλεγε κάποιος να περιγράψω το φθινόπωρο, θα το περιέγραφα με τις 5 αισθήσεις κι ένα συναίσθημα.
Φθινόπωρο για μένα είναι ο Σεπτέμβρης και Σεπτέμβρης είναι η Έκθεση.
Η ΔΕΘ, η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Κάθε Σεπτέμβρη νοερά βλέπω, ακούω, μυρίζω, γεύομαι κι αισθάνομαι όλα όσα έζησα σαν έφηβη δουλεύοντας 6 χρόνια σε διάφορα περίπτερα της λαϊκής τέχνης .
(λέτε να μου έμεινε από τότε το κουσούρι ;😂😂)
Τότε η Έκθεση διαρκούσε 3 εβδομάδες .
Ήταν μεγάλη γιορτή για την πόλη μας.
Σε όποιο σημείο κι αν ήσουν, μπορούσες να δεις τα πυροτεχνήματα που φώτιζαν τον ουρανό.
Ανεβαίναμε στις ταράτσες των σπιτιών και σε κάθε ένα που έσκαζε και μας έλουζε με τα πολύχρωμα αστεράκια του, άκουγες ένα παρατεταμένο ααααααααα!
Έστηναν το Λούνα παρκ, με κυρίαρχο στοιχείο τη ρόδα που μας ανέβαζε ψηλά, πολύ ψηλά .
Τόσο ψηλά που νομίζαμε θα ακουμπούσαμε τον ουρανό .
Ακροβάτες μας άφηναν με το στόμα ανοιχτό και η καρδιά μας χτυπούσε με αγωνία μέχρι να προσγειωθούν ασφαλείς.
Κλόουν μας έκαναν να γελάμε συνέχεια .
Αγαπημένες μας λιχουδιές ήταν τα καλαμπόκια και οι λουκουμάδες .
Κι όταν πια αργά έσβηναν τα φώτα, πιανόμασταν από το χέρι και με τα πόδια γυρίζαμε στα σπίτια μας περπατώντας δίπλα στη θάλασσα ακούγοντας τον φλοίσβο της που έσκαγε στα μπλόκια.
Τα υπόλοιπα τα καταλαβαίνετε από την εικόνα.
50 χρόνια μαζί, από παιδιά .
Αφιερωμένο στον συνοδοιπόρο μου στη ζωή.
Γιατί τα θυμήθηκα τώρα όλα αυτά ;
Την ανάρτηση αυτή την είχα ετοιμάσει πέρισυ για να σας δείξω το τετράγωνο κομμάτι του πατσγουορκ , που αντιστοιχούσε στον 9ο μήνα.
Αν θυμάστε σας είχα μιλήσει για το πάπλωμα της ανταλλαγής
Πέρασε ο Σεπτέμβρης κι εγώ δεν είχα καταφέρει να κάνω την ανάλογη ανάρτηση.
Και είπα θα το αναρτήσω τον φετινό.
Πέρασε κι αυτός λόγω πολλών υποχρεώσεων και θα πήγαινε για τον επόμενο αν δεν ερχόταν η Μαρία Νικολάου από το μπλογκ της Το κείμενο να μας προτείνει να γράψουμε κάτι για το φθινόπωρο .
Έτσι, αν και τελευταία, σκέφτηκα να σας πω λίγα πράγματα για το δικό μου φθινόπωρο, για τον δικό μου Σεπτέμβρη.
Μαράκι μου, έτοιμη η δική μου φθινοπωρινή συμμετοχή, έστω και λίγο πριν λήξει το δρώμενο.
Άκου τον φλοίσβο της θάλασσας !
Μύρισε το φρεσκοψημένο καλαμπόκι !
Γεύσου τους τραγανιστούς λουκουμάδες !
Άγγιξε απαλά το δυνατό του χέρι και νιώσε πόσο είναι τρυφερό.
Εμπιστεύσου κι άφησε τον να σε οδηγήσει για άλλα τόσα χρόνια!
Αν μου έλεγε κάποιος να περιγράψω το φθινόπωρο, θα το περιέγραφα με τις 5 αισθήσεις κι ένα συναίσθημα.
Φθινόπωρο για μένα είναι ο Σεπτέμβρης και Σεπτέμβρης είναι η Έκθεση.
Η ΔΕΘ, η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Κάθε Σεπτέμβρη νοερά βλέπω, ακούω, μυρίζω, γεύομαι κι αισθάνομαι όλα όσα έζησα σαν έφηβη δουλεύοντας 6 χρόνια σε διάφορα περίπτερα της λαϊκής τέχνης .
(λέτε να μου έμεινε από τότε το κουσούρι ;😂😂)
Τότε η Έκθεση διαρκούσε 3 εβδομάδες .
Ήταν μεγάλη γιορτή για την πόλη μας.
Σε όποιο σημείο κι αν ήσουν, μπορούσες να δεις τα πυροτεχνήματα που φώτιζαν τον ουρανό.
Ανεβαίναμε στις ταράτσες των σπιτιών και σε κάθε ένα που έσκαζε και μας έλουζε με τα πολύχρωμα αστεράκια του, άκουγες ένα παρατεταμένο ααααααααα!
Έστηναν το Λούνα παρκ, με κυρίαρχο στοιχείο τη ρόδα που μας ανέβαζε ψηλά, πολύ ψηλά .
Τόσο ψηλά που νομίζαμε θα ακουμπούσαμε τον ουρανό .
Ακροβάτες μας άφηναν με το στόμα ανοιχτό και η καρδιά μας χτυπούσε με αγωνία μέχρι να προσγειωθούν ασφαλείς.
Κλόουν μας έκαναν να γελάμε συνέχεια .
Αγαπημένες μας λιχουδιές ήταν τα καλαμπόκια και οι λουκουμάδες .
Κι όταν πια αργά έσβηναν τα φώτα, πιανόμασταν από το χέρι και με τα πόδια γυρίζαμε στα σπίτια μας περπατώντας δίπλα στη θάλασσα ακούγοντας τον φλοίσβο της που έσκαγε στα μπλόκια.
Τα υπόλοιπα τα καταλαβαίνετε από την εικόνα.
50 χρόνια μαζί, από παιδιά .
Αφιερωμένο στον συνοδοιπόρο μου στη ζωή.
Γιατί τα θυμήθηκα τώρα όλα αυτά ;
Την ανάρτηση αυτή την είχα ετοιμάσει πέρισυ για να σας δείξω το τετράγωνο κομμάτι του πατσγουορκ , που αντιστοιχούσε στον 9ο μήνα.
Αν θυμάστε σας είχα μιλήσει για το πάπλωμα της ανταλλαγής
Πέρασε ο Σεπτέμβρης κι εγώ δεν είχα καταφέρει να κάνω την ανάλογη ανάρτηση.
Και είπα θα το αναρτήσω τον φετινό.
Πέρασε κι αυτός λόγω πολλών υποχρεώσεων και θα πήγαινε για τον επόμενο αν δεν ερχόταν η Μαρία Νικολάου από το μπλογκ της Το κείμενο να μας προτείνει να γράψουμε κάτι για το φθινόπωρο .
Έτσι, αν και τελευταία, σκέφτηκα να σας πω λίγα πράγματα για το δικό μου φθινόπωρο, για τον δικό μου Σεπτέμβρη.
Μαράκι μου, έτοιμη η δική μου φθινοπωρινή συμμετοχή, έστω και λίγο πριν λήξει το δρώμενο.
