Τί είναι η δριστέλα, ξέρετε ;
Εγώ την γνώρισα πριν μερικά χρόνια σε ένα ταξίδι και την είχα συνέχεια στο μυαλό μου.
Κι επιτέλους, την Παρασκευή που μας πέρασε, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τους φίλους μας στον Περδίκα Κοζάνης, τον Βαγγέλη και τη γνωστη μας Γιούλα και όλοι μαζί να παμε στη δριστελα στο Μικρολίβαδο Γρεβενών.
Σάββατο πρωί πρωί ξεκινήσαμε και σε μια ώρα από τον Περδίκα φτάσαμε για να αφήσουμε στα δροσερά νερά της τις φλοκάτες και τις κουβέρτες μας να πλυθούν.
Η μέρα ήταν ζεστή, ότι έπρεπε για πλύσιμο, είχε κι ένα ελαφρύ αεράκι απαραίτητο για το στέγνωμα.
Μη βλέπετε που στεκόμαστε με το ξύλο πάνω από τη δριστέλα, είναι μόνο για τη φωτογράφιση.
Τη βαριά δουλειά την έκανα όπως πάντα οι Όσιοι .
Για του λόγου το αληθές .
Είναι ασήκωτες από το νερό αν και περίμεναν να στραγγίσουν καλά .
15 λεπτά είναι αρκετά για να πλυθεί μια φλοκάτη 3Χ3, μόνο με καθαρό τρεχούμενονερό χωρίς απορρυπαντικό.
Τα χρώματα ζωντάνεψαν κι έγιναν σαν μεταξένιες, τόσο μαλακές.
Σε λιγότερο από μία ώρα ήταν έτοιμες και απλωμένες στον ήλιο για να στραγγίσουν τα πολλά νερά για να μπορέσουμε να τις μαζέψουμε .
Έτοιμες να τις στρώσω στο χωριό και να παίζουν άφοβα οι μικρές μας επάνω.
Δεν μπορώ να σας μεταφέρω την ωραία μυρωδιά τους, την αφή τους και τον ήχο του νερού , που συμπληρώνει το όλο σκηνικό.
Και τώρα, όσο περιμένουμε να στραγγίσουν τα πολλά νερά, ευκαιρία για ένα ουζάκι .
Στην υγειά σας παλικάρια.
Να είμαστε καλά να έρθουμε πάλι του χρόνου να πλύνουμε και τα υπόλοιπα.
Όσο εσείς παίζετε τάβλι και προσέχετε τις φλοκατες, εμείς πάμε μια βόλτα στο χωριό.
Λιγοστοί οι κάτοικοι τον χειμώνα σ αυτά τα μέρη.
Φροντίζουν όμως από τώρα να γεμίσουν τις αποθήκες με ξύλα για το τζάκι .
Η βρύση που τρέχει συνέχεια παγωμένο νερό , μας ξεδίψασε.
Στο κέντρο του μικρού χωριού βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, φυσικά κλειστή.
Από το απέναντι σπίτι όμως η κυρία Αρετή μας ρώτησε αν θέλουμε να ανάψουμε ένα κεράκι και ήρθε τρέχοντας να μας ανοίξει.
Και δεν αρκέστηκε μόνο σ αυτό , ήρθε σε λίγο στη δριστέλα να μας ρωτήσει αν έχουμε να φάμε.
Ελληνική φιλοξενία !
Εμείς όμως γνωρίζοντας ότι δεν θα βρίσκαμε τίποτα στο χωριό είχαμε φροντίσει για την βρώση και την πόση μας.
Μας έφερε όμως αγγουράκι τουρσί και τριαντάφυλλο γλυκό, φτιαγμένα από τα χεράκια της.
Ο χειμώνας που περιμένουν ξέρει ότι θα τους απομονώσει για μήνες από τον έξω κόσμο και η κουβέντα μαζί μας ήταν χαρά γι αυτήν.
Αντίο Μικρολίβαδο, εις το επανιδείν και του χρόνου, πρώτα ο Θεός.
Δείτε στο διαδίκτυο πόσο όμορφο μέρος είναι .
Μια στάση για καφέ στο δρόμο σε ένα φανταστικό ξενοδοχείο το LA MOARΑ,
που θα πει ο μύλος στα Βλάχικα .
Οι ιδιοκτήτες με πολύ μεράκι και γούστο το διακόσμησαν με πολλά υλικά από τη φύση.
Αξίζει να το επισκεφθήτε έστω και από το διαδίκτυο.
https://m.facebook.com/lamoarahotel/
Μπορεί να κάναμε 600 + χιλιόμετρα, αλλά το ευχαριστηθήκαμε .
Βαγγέλη και Γιούλα σας ευχαριστούμε για την φιλοξενία σας και για την παρέα στην δριστέλα.
Του χρόνου θα πάμε ακόμα πιο οργανωμένοι.